«Το Μεγάλο Σάββατο το πρωί, μου είπε ο Γέροντας
Ευμένιος να τον πάρω και να πάμε στην Μητρόπολη να εκκλησιασθούμε, αφού
προηγουμένως είχαμε πάρει άδεια εξόδου από το Νοσοκομείο. Στην συνέχεια, πήγαμε
και προσκυνήσαμε στην Ιερά Μονή Πεντέλης.
Επιστρέφοντας με ρώτησε εάν η λίμνη του Μαραθώνα
είναι κοντά. Αφού του απάντησα καταφατικά, μου ζήτησε να τον πάω εκεί.
Όταν φθάσαμε, ο παππούλης περπατούσε πάνω στο
φράγμα και σταύρωνε την λίμνη, κι έλεγε ευχές πολλές και διάφορες. Εγώ
προσπαθούσα να ευρίσκομαι κοντά του, γιατί φοβόμουν μήπως πέσει μιάς και το
πόδι του ήταν πολύ βεβαρημένο. Όταν όμως τον πλησίαζα πολύ, σταματούσε τις
ευχές και μου έλεγε: «Ξέρεις, όταν η λίμνη γεμίσει με νερά, με πολλά νερά, τότε
θα αρχίσουν να χύνονται από τα πλάγια, από τους υπερχειλιστήρες». Και εγώ του
έλεγα: «Καλά παππούλη» και τον άφηνα και απομακρυνόταν λίγο, και άρχιζε πάλι να
σταυρώνει την λίμνη και να ξαναλέει ευχές και πάλι ευχές…
Αφού επιστρέψαμε, και μετά από λίγες ημέρες άρχισε
να βρέχει καταρρακτωδώς μέρα-νύχτα. Ο παππούλης μας με τις ευχές του, άνοιξε
τους ουρανούς και σταμάτησε την ανομβρία Σημειωτέον ότι είχε να βρέξει κανονικά
τρία έτη και οι Αρχές δεν ήξεραν πώς να λύσουν το πρόβλημα της υδροδότησης της
Αθήνας μας».
Ευχαριστούμε
τον αποστολέα κ.Π.Κ
