<<Έχουμε τον θυμό, όχι γιά να υβρίζουμε τους πλησίον, αλλά γιά να επιστρέφουμε στο δρόμο του Θεού τους αμαρτάνοντες, γιά να σηκωνόμασθε όταν πέφτουμε, γιά να μην είμασθε νωθροί. Ο θυμός δίνεται σ’ εμάς σαν κεντρί, γιά να τρίζουμε τα δόντια εναντίον του διαβόλου, γιά να είμασθε ορμητικοί εναντίον του και όχι γιά να επαναστατούμε ο ένας εναντίον του άλλου. Έχουμε όπλα γιά να τα χρησιμοποιούμε εναντίον του εχθρού. Eίσαι οξύθυμος; Nα είσαι τέτοιος εναντίον των αμαρτημάτων σου, να επιπλήττεις την ψυχή σου, να μαστίζεις τη συνείδησή σου, να είσαι αυστηρός κριτής και πικρός δικαστής στα δικά σου αμαρτήματα. Aυτό είναι το κέρδος της οργής. Γι’ αυτό την έθεσε ο Θεός μέσα μας.
Ο (κακός) θυμός είναι θεληματικός δαίμονας, θεληματική μανία, έλλειψη λογικής. Ο θυμώδης είναι παιχνίδι τού διαβόλου, εργαστήριο δαιμόνων, άξιος υπηρέτης της κακίας τους.
Αν θέλεις να οργίζεσαι, μην το κάνεις αυτό εναντίον του συνανθρώπου σου, αλλά εναντίον του πονηρού δαίμονα. Έχεις που να διαθέσεις το πάθος σου. Με εκείνον ποτέ να μην συμφιλιωθής, σ’ εκείνον άδειασε την οργή σου, σ’ εκείνον στήσε παγίδα και μην χορτάσεις ποτέ να τον πολεμείς. Δεν αποτελεί λοιπόν αμάρτημα η οργή, αλλά η κακή και αδικαιολόγητη οργή. Γι’ αυτό έλεγε και ο Προφήτης Δαβίδ το εξής: «Να οργίζεσθε, αλλά να μην αμαρτάνετε»!! >>!
