Ήταν κάποτε ένας μικρέμπορος που είχε έναν γάϊδαρο να τον βοηθάει, γιά να μεταφέρει τα εμπορεύματά του. Μία ημέρα λοιπόν, ο έμπορός μας ευρήκε φτηνό αλάτι και αγόρασε μπόλικο, σε πολύ καλή τιμή.
«Θα το μοσχοπουλήσω, γαϊδαράκο μου και τότε θα ανοίξουν οι δουλειές μας», είπε ο μικρέμπορος.
«Εμένα όμως δεν με σκέπτεσαι που με φόρτωσες έτσι...!», μουρμούρισε ο γάϊδαρος.
Και έτσι όπως ήταν φορτωμένο το ζώο, περνώντας από κάποιο γεφύρι, γλιστρά, χωρίς να το θέλει, και πέφτει στο ποτάμι. Και ευρέθηκε ο γάϊδαρος μαζί με το φορτίο μέσα στο ποτάμι και αμέσως λιώνει το αλάτι μέσα στο νερό και ο γαϊδαράκος μας με άδεια τα σακιά πλέον σηκώθηκε και ξεκίνησε χαρούμενος την εύκολη πιά πορεία του.
Ο έμπορος όμως, στενοχωρημένος γι' αυτή την ατυχία, αποφάσισε να γυρίσει στην πόλη και να αγοράσει νέα σακιά με αλάτι. Έτσι φόρτωσε τον γάϊδαρο με ακόμα μεγαλύτερο φορτίο.
«Άντε, γαϊδαράκο μου, κουράγιο και θα τα καταφέρουμε αυτή την φορά», είπε ο έμπορος.
Αλλά ο γάϊδαρος, ο πονηρός, δεν μπορούσε να χωνέψει ότι ήταν πάλι φορτωμένος, οπότε όταν περνούσαν από το ίδιο σημείο, στο γεφύρι, πάλι γλίστρησε, επίτηδες αυτή την φορά, και κατέληξε στο νερό και φυσικά ελάφρυνε το βάρος του, αφού έλιωσε πάλι το αλάτι.
«Όχι θα κάτσω να σκάσω…», σιγομουρμούρισε γκαρίζοντας με ικανοποίηση.
Ο έμπορος, βαστώντας το κεφάλι του από απελπισία, αποφάσισε πάλι να γυρίσει στην αγορά, αλλά να μην αγοράσει αλάτι αυτή την φορά. Πηγαίνοντας λοιπόν στην αγορά, αγόρασε σφουγγάρια και φόρτωσε το ζώο μ’ αυτό το ελαφρύ φορτίο, συλλογιζόμενος ότι:
«Ε, αυτή τη φορά δεν θα γλιστρήσει το καϋμένο το γαϊδούρι μου από το βάρος».
Έλα όμως που ο πονηρός ο γάϊδαρος ξανάπεσε στο νερό, γιά να ελαφρύνει το ήδη ελαφρύ φορτίο του…! Αυτή τη φορά όμως γελάσθηκε. Τα σφουγγάρια μόλις βράχηκαν, έγιναν διπλάσια σε βάρος και ο γαϊδαράκος μας πλέον, αγκομαχούσε σ’ όλο τον δρόμο της επιστροφής...
