Κάποιος γέροντας, επήγε και βρήκε κάποιον συνασκητή του, ώστε να πάνε μαζί να επισκεφθούν τον αββά Ιωσήφ.
Του λέει λοιπόν:
«Γέροντα, πες στον μαθητή σου να μας ετοιμάσει το γαϊδουράκι, γιά να αναχωρήσουμε».
Και του αποκρίνεται εκείνος:
«Φώναξέ τον, και ό,τι θέλεις, με υπακοή, θα το κάνει».
Τον ερωτά λοιπόν:
«Πώς ονομάζεται ο υποτακτικός σου;».
Και απαντά ο διακριτικός γέροντας:
«Δεν γνωρίζω αδελφέ».
«Πόσον καιρό είναι μαζί σου και δεν ξέρεις το όνομά του;», ερωτά τότε ο άλλος γέροντας.
«Δυό χρόνια», του απαντά.
Τότε, ο επισκέπτης γέροντας εθαύμασε την διακριτικότητα και την πνευματική ακρίβεια του άλλου γέροντα, που είχε φθάσει στο σημείο να περιορίζει τους λόγους και τις συνεννοήσεις του στα απολύτως αναγκαία, γιά να μην παραβιάζει τον κανόνα της κατά Θεόν σιωπής!
Μέγα Γεροντικό
