Υπήρχε ένα σμήνος κορακιών το οποίο κατοικούσε στο δάσος, δίπλα σε μία μεγάλη λίμνη. Σ’ αυτό το σμήνος, αρχηγός ήταν ένα πολύ δυνατό και έξυπνο κοράκι, το οποίο αισθανόταν περήφανο γιά τα κατορθώματά του. Παράλληλα όμως, υποτιμούσε όλα τα άλλα κοράκια, άλλα και γενικά όλα τα άλλα δημιουργήματα…
Κάποια ημέρα, εμφανίσθηκε στην λίμνη ένας κύκνος. Τα κοράκια, αμέσως μαζεύθηκαν γύρω του, και τον ερωτούσαν, εάν γνώριζε τον αρχηγό τους και τα μεγάλα κατορθώματά του. Αυτός παραδέχθηκε την άγνοιά του και ζήτησε να τον γνωρίσει. Ο αρχηγός, τότε, εμφανίσθηκε και ρώτησε τον κύκνο γιά διάφορους τύπους και τρόπους πετάγματος. Ο κύκνος, στην απλότητά του, είπε ότι, γνώριζε μόνο έναν τρόπο και ζήτησε από το κοράκι να του δείξει τους δικούς του τρόπους.
Ο αρχηγός των κορακιών τότε, ξεκίνησε μία επίδειξη των εκατό και ενός τρόπων πετάγματός του. Αφού εκτέλεσε τους περίτεχνους ακροβατισμούς του, ζήτησε από τον κύκνο να του παρουσιάσει και το δικό του πέταγμα. Ο κύκνος τότε, απογειώθηκε με το χαριτωμένο και φυσικό πέταγμά του και όπως συνήθιζε, αύξανε την ταχύτητά του σταδιακά και απαλά. Ο κόρακας, βλέποντας τον κύκνο να πετάει αργά και νωχελικά, αμέσως πέταξε γρήγορα και πέρασε τον κύκνο. Μόλις, μάλιστα, συνειδητοποίησε ότι, ο κύκνος έμεινε πίσω, επέστρεψε δίπλα του, γιά να δείξει την δύναμη του... Ο κύκνος όμως, σταδιακά αύξανε την ταχύτητά του παρασύροντας και τον κόρακα. Δεν πέρασε λίγη ώρα και ο κόρακας κουράσθηκε τόσο, που τρέμοντας κατέληξε στην λίμνη. Ο κύκνος τότε κατέβηκε και έσωσε το κοράκι, μπροστά στα μάτια όλων των άλλων κοράκων.
Ο αρχηγός ντράπηκε γιά την μέχρι τότε άσχημη συμπεριφορά του, ευχαρίστησε τον κύκνο γιά τη μετριοπάθεια και την καλωσύνη του, και υποσχέθηκε να σέβεται πλέον όλα τα ζώα του δάσους και να σταματήσει τους κομπασμούς και τις επιδείξεις.
