<<Μου εδιηγείτο ένας
γνωστός μου, ευλαβής
δικηγόρος:
«Όταν πλησίαζαν Χριστούγεννα και αποφάσισαν μερικοί Χριστιανοί να μαζέψουν διάφορα πράγματα, να τα κάνουν δέματα και να τα μοιράσουν στην πλατεία στους πτωχούς, διότι τότε ήταν λίγο μετά την Κατοχή, όπου οι άνθρωποι είχαν ανάγκη,
Τους είπα:
“Αφού ξέρουμε ποιοί είναι οι πτωχοί, καλλίτερα να τα πάμε εμείς σ’ αυτούς και να τα προσφέρουμε αθόρυβα”.
“Όχι”, μου απάντησαν, “να τα μοιράσουμε εμείς στην πλατεία ‘προς δόξαν Θεού’, γιά να πουν ότι ενδιαφερόμασθε”.
“Μα δεν επιτρέπεται” τους απάντησα και συνέχισα, “πού το ευρήκατε γραμμένο να γίνεται έτσι η ελεημοσύνη;”.
Το δικό τους εκείνοι, “Όχι, να γίνει εις ‘δόξαν Θεού’ ”.
Με κανένα τρόπο δεν μπορούσα να τους πείσω...
Αφού είδα και απόειδα, τους άφησα...
Συγκέντρωσαν, λοιπόν, τα δέματα στην μεγάλη πλατεία της πόλεως και ανακοίνωσαν, ότι εκεί θα τα μοιράσουν.
Το έμαθαν όλοι και ώρμησαν κάτι
άνθρωποι μπαμπάτσικοι, σαν γορίλλες και μάζευαν-μάζευαν, τα άρπαξαν όλα… Και
έτσι πήραν τα δέματα, όσοι ήταν βάρβαροι και δεν είχαν ούτε ανάγκη και,
δυστυχώς, οι πραγματικά πτωχοί έμειναν
με άδεια χέρια... Μάλιστα, μόλις πήγαν
οι υπεύθυνοι να αντιδράσουν, οι βάρβαροι άρπαγες, τους έδωσαν ένα γερό ξύλο...».
Βλέπετε πώς λειτουργούν οι πνευματικοί νόμοι;;
Σε έναν κοσμικό, δικαιολογείται και να υπερηφανευθή και να κάνει διαφήμιση, αλλά στους πνευματικούς ανθρώπους, πώς να δικαιολογηθή;;;>>!!
Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης (1924-1994)
