<<Κάποτε, ένα κρύο χειμωνιάτικο πρωϊνό, σηκώθηκα, ντύθηκα καλά, διότι έκανε δυνατό κρύο, και κατευθύνθηκα προς την Εκκλησία, γιά την πρωϊνή Θεία Λειτουργία.
Καθώς προχωρούσα, παρόλο που ήταν πολύ πρωΐ, συνάντησα στο δρόμο ένα ζητιάνο. Έτρεμε από το κρύο. Έβγαλα τότε τον ζεστό μανδύα που φορούσα, τύλιξα τον ζητιάνο μ’ αυτόν, και συνέχισα τον δρόμο μου.
Λίγο πριν φθάσω στην Εκκλησία, συνάντησα ένα νέον άνδρα ωραιότατον, και όλως παραδόξως, ντυμένο στα λευκά.
«Αδελφέ μου» είπε, «σου προσφέρω αυτό το δώρο»!!
Και μου έδωσε ένα βαλάντιο γεμάτο χρυσά νομίσματα!! Το πήρα με απορία. Και παρά την ανεξήγητη χαρά που ένοιωσα, σκέφθηκα ότι, δεν έπρεπε να τα δεχθώ, αφού δεν τα είχα ανάγκη. Έτσι γύρισα, γιά να επιστρέψω το βαλάντιο. Ο άγνωστος όμως δωρεοδότης, είχε εξαφανισθή.
Και τότε φωτίσθηκα και κατάλαβα!!
Όση ελεημοσύνη δίνεις στον πλησίον σου, γιά την αγάπη του Θεού, αυτή επιστρέφεται εκατονταπλάσια, γιά να συνεχίζεις το έργο της αγάπης!!
Από τότε, λοιπόν, αποφάσισα, να είμαι αδιακρίτως ελεήμων και να αφοσιωθώ στην εξυπηρέτηση των πτωχών και δεινοπαθούντων, μέχρι το τέλος της ζωής μου!!
Ανεξάρτητα αν κάποιοι από τους ελεηθέντες, το εκμεταλλεύονταν αυτό>>!!!
Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων
Αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας (7ος αι. μ.Χ.)
