Μία αληθινή διδακτική ιστορία από την Κορέα:
<<Ο οκτάχρονος γιός της οικογένειας είναι πολύ ζωηρός. Και στο παρελθόν έχει προκαλέσει προβλήματα και ανησυχίες στους γονείς του, αλλά η τελευταία πράξη του, τους άφησε άναυδους.
Συνήθως, όταν ο μικρός επιστρέφει από το σχολείο, η μητέρα του ελέγχει την σχολική του τσάντα και συζητάει μαζί του πώς πέρασε στο σχολείο, τί μαθήματα έκανε, τί βαθμούς πήρε κ.λ.π..
Μία ημέρα, λοιπόν, στην τσάντα του μικρού, η μητέρα ανακάλυψε χρήματα...
Μετά από αλλεπάληλες ερωτήσεις τελικώς ο μικρός ωμολόγησε ότι τα είχε κλέψει...
Η μητέρα κράτησε την ψυχραιμία της και προσπάθησε να εξακριβώσει τον τρόπο και τον λόγο της κλοπής. Πάνω στην ώρα έφθασε και ο πατέρας από την εργασία του. Η μητέρα προσπάθησε να πείσει τον μικρό να ομολογήσει την πράξη στον πατέρα του. Ο μικρός, γιά ώρα μένει αμίλητος με κατεβασμένο το κεφάλι χωρίς να λέει κουβέντα, μέχρι που η μητέρα του αποκαλύπτει την πράξη του.
Ο πατέρας, χωρίς δεύτερη σκέψη, του λέει ήρεμα να φορέσει το μπουφάν του και να τον ακολουθήσει. Βγαίνουν από το σπίτι και βαδίζουν αμίλητοι στον δρόμο. Φθάνουν στο κτίριο της Ορθόδοξης Μητρόπολης Κορέας και μπαίνουν στο μικρό Παρεκκλήσι του Αγίου Μαξίμου του Γραικού. Μέσα στην κατανυκτική ατμόσφαιρα του Ι. Ναού και χωρίς την παρουσία τρίτων, ο πατέρας αρχίζει να κάνει εδαφιαίες μετάνοιες μπροστά στην Εικόνα του Χριστού, λέγοντας μεγαλοφώνως:
«Κύριε, είμαι ο πατέρας του κλέφτη. Συγχώρεσέ με!»!
Αφού έκανε αμέτρητες μετάνοιες μπροστά στην Εικόνα του Χριστού, συνεχίζει το ίδιο και στην Εικόνα της Παναγίας, λέγοντας:
«Παναγία μου, είμαι ο πατέρας του κλέφτη. Συγχώρεσέ με!»!
Το ίδιο κάνει και στην Εικόνα του Τιμίου Προδρόμου:
«Άγιε Ιωάννη Πρόδρομε, είμαι ο πατέρας του κλέφτη. Συγχώρεσέ με!»!
Συνεχίζει στην Εικόνα του Αγίου Μαξίμου του Γραικού:
«Άγιε Μάξιμε, είμαι ο πατέρας του κλέφτη. Συγχώρεσέ με!»!
Μετά το τέμπλο προχωράει στις υπόλοιπες Εικόνες που ευρίσκονται κατά μήκος του Ναού κάνοντας συνεχώς μετάνοιες και επαναλαμβάνοντας την ίδια προσευχή. Ο μικρός αμίλητος στέκεται όλη αυτή την ώρα δίπλα στον πατέρα του, παρακολουθώντας με αγωνία. Μόλις τελείωσε ο πατέρας την προσευχή και τις μετάνοιες μπροστά σ’ όλες τις Εικόνες του Ναού, έσκυψε στον γιο του και του είπε:
«Αγόρι μου, κατάλαβες ότι έκανες μία πολύ κακή πράξη, με την οποία στενοχώρησες τον Χριστό, την Παναγία και τους Αγίους μας;;».
Ο μικρός με κατεβασμένο το κεφάλι, απάντησε μονολεκτικά:
«Ναι».
Τότε ο πατέρας τον έπιασε τρυφερά από το χέρι και επέστρεψαν στο σπίτι τους. Ήταν η ώρα του δείπνου. Ο μεγαλύτερος δεκάχρνος γιος είπε την προσευχή της τραπέζης και μετά ο πατέρας συμπλήρωσε:
«Κύριε, είμασθε η οικογένεια του κλέφτη. Σε παρακαλούμε συγχώρεσέ μας!»!
Κατά την ώρα του δείπνου δεν ανέφεραν τίποτε γιά το επίμαχο θέμα. Οι γονείς συζήτησαν ευχάριστα θέματα και εκδήλωσαν την αγάπη τους και προς τα δύο παιδιά τους, κάνοντας πως έχουν ξεχάσει το δυσάρεστο γεγονός.
Την άλλη μέρα, ο πατέρας επισκέφθηκε τον Επίσκοπο, γιά να ζήτηση τη συμβουλή του. Ο Επίσκοπος συγκλονισμένος από την αντιμετώπιση του προβλήματος, από τον πατέρα, δεν του είπε τίποτε, τον παρεκάλεσε μόνον να περιμένει μέχρι την επόμενη ημέρα. Να προσευχηθούν πρώτα ζητώντας τον φωτισμό του Θεού, γιά να δουν τί πρέπει να κάνουν, ώστε να μην πληγωθή το παιδί από κάποια άστοχη ενέργεια… Την άλλη μέρα, οι γονείς με τον Επίσκοπο συζήτησαν αρκετή ώρα και συμφώνησαν ότι:
- Δεν πρέπει να δοθούν μεγαλύτερες διαστάσεις στο θέμα.
- Η καλλίτερη παιδαγωγική τιμωρία του παιδιού τους ήταν η έμπονη προσευχή του πατέρα!
- Ο πατέρας μαζί με τον γιο του, θα επέστρεφαν τα χρήματα από εκεί που τα είχε κλέψει!
- Η μητέρα θα συνέχιζε, διακριτικά, να παρακολουθή το παιδί ώστε εάν επαναληφθή παρόμοια πράξη, τότε να λάβουν επί πλέον μέτρα>>!!!
Το κείμενο είδαμε εδώ:orthodoxhporeiakaizwh
