<<Μία ημέρα ήλθε στο Καλύβι, ένας που αγκομαχούσε από την πεζοπορία. Κατάλαβα ότι, κάπνιζε πολύ και του είπα:
«Βρε ευλογημένε, γιατί καπνίζεις τόσο; Θα πάθης κακό…».
Μόλις ξελαχάνιασε και μπόρεσε να μιλήση, μου είπε:
«Η γυναίκα μου είναι πολύ άρρωστη και κινδυνεύει να πεθάνη. Σε παρακαλώ, κάνε μία προσευχή να γίνη κανένα θαύμα. Οι γιατροί σήκωσαν τα χέρια…».
«Την αγαπάς την γυναίκα σου;», τον ερωτώ.
«Τότε γιατί δεν κάνεις κι εσύ κάτι, γιά να την βοηθήσης;
Αυτή έκανε ό,τι μπορούσε, οι γιατροί έκαναν ό,τι μπορούσαν, και τώρα έρχεσαι εδώ, γιά να μου πης να κάνω κάτι και εγώ, να προσευχηθώ, γιά να βοηθήση ο Θεός. Εσύ όμως τί έκανες, γιά να βοηθηθή η γυναίκα σου;;».
«Τι μπορώ να κάνω εγώ, Γέροντα;», με ερωτά.
«Να σταματήσης το κάπνισμα γιά να γίνη η γυναίκα σου καλά!», του λέω.
Σκέφθηκα ότι, αν ο Θεός δη ότι δεν συμφέρει πνευματικά στην γυναίκα του να γίνη καλά, τουλάχιστον, θα γλιτώση αυτός από το κακό που του κάνει το τσιγάρο.
Ύστερα από έναν μήνα, ήλθε χαρούμενος γιά να με ευχαριστήση, και μου είπε:
«Γέροντα, σταμάτησα το κάπνισμα και η γυναίκα μου έγινε καλά!»!
Μετά από ένα διάστημα, όμως, ξαναήλθε αναστατωμένος να μου πη ότι, ξανάρχισε κρυφά να καπνίζη και η γυναίκα του έπεσε πάλι βαρειά άρρωστη.
Εγώ τότε, του είπα:
«Το φάρμακο τώρα το ξέρεις! Κόψε το τσιγάρο!».>>!!!
Πηγή: Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου Λόγοι / «Οικογενειακή Ζωή» (2ο Κεφάλαιο).
Ι. Ησυχαστήριο «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος» Σουρωτή.
