Μία χριστιανή, είχε ζήσει από κοντά τον πατέρα Σίμωνα τον Αρβανίτη, και είχε λάβει πολλές ευλογίες από Αυτόν. Κάποτε η μικρή ασθενής κόρη της, ενώ ήταν καταδικασμένη από τους ιατρούς του Νοσοκομείου Παίδων «Αγλαΐα Κυριακού» και ανέμεναν την κατάληξί της μέσα σε λίγες ώρες, «γύρισε» και έγινε γρήγορα καλά!
Η μητέρα, τότε, έκανε τάμα, μόλις έπαιρνε την κόρη της από το Νοσοκομείο, να πήγαινε πρώτα το παιδί της στον Γέροντα και μετά στο σπίτι της. Επί πλέον, να πουλούσε ένα οικόπεδο που είχε προίκα και να έδινε τα χρήματα στο Μοναστήρι.
Όταν, όμως, πήγε με το παιδί στον Γέροντα και του τα είπε όλα αυτά, περί τάματος, εκείνος της είπε:
«Τί είναι αυτά που λες, παιδί μου;
Ο Θεός δεν πληρώνεται!
Να αγαπάτε τον κόσμο, να μην κρατάτε μίσος στην καρδιά σας, να μην σας ενδιαφέρη τί κάνει ο διπλανός σας και να βοηθάτε, όταν βλέπετε άνθρωπο να υποφέρη. Και όταν οι άνθρωποι καταλάβουν ποιό είναι το φάρμακο, θα σωθούνε, ει δε μη θα πάνε χαμένοι»!
Η μάνα, τότε, ερώτησε τον γέροντα: "Ποιό είναι αυτό το φάρμακο;";
Και ο Γέροντας της είπε:
«Η Αγία Κοινωνία με την Ιερά Εξομολόγησι και την μετάνοια, παιδί μου!
Θα έλθη ημέρα, που δεν θα έχετε μέρος να θάβετε τους νεκρούς και θα τους θάβετε ομαδικά σε λάκκους, από τα ατυχήματα και τις αρρώστιες… Αυτή είναι η κατάντια του ανθρώπου από την αμαρτία... Ξέχασε τον Θεόν και τις νηστείες... Δεν προσέχει τίποτε ιερό…»!!!
