<<Εις τας παραμονάς των Χριστουγέννων του έτους 1968, ο π.Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος διεπίστωσεν, εν τω εξομολογητηρίω αυτού ευρισκόμενος ότι, είχεν εις τας χείρας αυτού πεντήκοντα μόνον δραχμάς. Τα υπόλοιπα είχον ήδη δοθή εις πένητας.
Τότε διέκοψεν επ’ ολίγον την εξομολόγησιν και προσηυχήθη ούτως προς τον Κύριον:
«Κύριε διά την αγάπην Σου, εμοίρασα τα χρήματά μου εις τους πτωχούς. Εγώ δεν χρειάζομαι τώρα χρήματα. Αν όμως έλθουν γιά εξομολόγησι και άλλοι, που θα έχουν ανάγκη χρημάτων, πώς να τους αφήσω να φύγουν με άδεια χέρια; Στείλε μου λοιπόν χρήματα!».
Μετά την προσευχήν συνέχισε την εξομολόγησιν.
Μετ’ ολίγον ένα παιδίον εκτύπησε την θύραν και παρέδωκεν εις τον Γέροντα ένα φάκελλον λέγον:«Ένας κύριος, που βιαζόταν, μου έδωσε γιά εσάς, π.Επιφάνιε, αυτόν τον φάκελλον».
Ήνοιξεν ο Γέροντας τον φάκελλον.
Περιείχε 20.000 δρχ. και σημείωμα, εις το οποίον ανέγραφε τό:
“Διά τούς πτωχούς σας...”.
Ότε συνήντησα τον Γέροντα, μετά τα Χριστούγεννα, μου ανέφερε το ανωτέρω θαυμαστόν περιστατικόν και μάλιστα μου έδωκε στοιχεία διά την χρήσιν των χρημάτων αυτών και κατέληξεν:
«Τώρα έχω μείνει πάλι χωρίς χρήματα, έχει όμως ο Θεός»!
Το εσπέρας επιστρέψας εκ των "Τριών Ιεραρχών", ήτο δακρυσμένος.
Ηρώτησα να πληροφορηθώ τον λόγον της συγκινήσεώς Του.
Και μου απήντησε:
«Παιδί μου, είμεθα άξιοι να ζούμε τέτοια θαύματα;».
Και εις την απορία μου, απήντησεν ο Γέροντας:
«Ο ίδιος άνθρωπος, με τον ίδιο τρόπο, μου έφερε σήμερα 15.000 δρχ!»>>!!!
π. Νικόδημος Αεράκης.
