Μία κυρία γύρω στα εξήντα, είχε κόρη παντρεμένη επτά χρόνια, που δεν έκανε παιδιά και τελικά χώρισε γι’ αυτό το λόγο...
Κλαίγοντας η μητέρα της αποκάλυψε:
«Δικές μου αμαρτίες πληρώνει το κορίτσι μου...
Παντρεύτηκα το 1940, με τον Πόλεμο. Ο άντρας μου πολέμησε και γύρισε τραυματισμένος αλλά ευτυχώς σώθηκε. Ύστερα ήλθε η Κατοχή με την φοβερή πείνα. Έμεινα τέσσερις φορές έγκυος. Όμως όλα τα έριξα, δύο θηλυκά και δύο αρσενικά…
Λιγοψύχησα... Πώς θα τα μεγάλωνα μέσα στην Κατοχή και την πείνα;
Τούτη την κόρη (που δεν μπορεί να κάνη παιδιά) τη γλύτωσα από το μαχαίρι του δημίου γιατρού, από Θαύμα!
Την παραμονή, που θα γινόταν το έγκλημα (η έκτρωσι), είδα στον ύπνο μου μία Γυναίκα Μαυροφόρα, γλυκιά στην όψι! Τήν παρωμοίασα με μία Εικόνα της Παναγίας της Οδηγήτριας, που είχα από τη μακαρίτισσα την μητέρα μου.
Η Μαυροφόρα, μου είπε αυστηρά:
«Σκληρή γυναίκα και ολιγόπιστη, το κορίτσι είναι δικό Μου!
Μην τολμήσης να το χαλάσης…»!
Ανατρίχιασα, φοβήθηκα… αλλά έτσι, γλύτωσα την Μαρία μου.
Οι τύψεις όμως, γιά τις παλαιότερες εκτρώσεις, δεν μ’ αφήνουν να ησυχάσω... Κάθε τόσο με ταράζει το ίδιο όνειρο: “Βλέπω τέσσερα μικρά παιδάκια να με κυνηγούν, σαν να θέλουν να με πιάσουν, μα δεν μπορούν να με πιάσουν διότι είναι όλα τυφλά…”.
Πάντα ξυπνάω συγκλονισμένη και παρακαλώ την Παναγία, να μου πάρη τον ύπνο, να μη βλέπω αυτό το συνταρακτικό όνειρο...
Πηγή κειμένου: impantokratoros
