<<Ήλθε ένας φαρμακοποιός (ονόματι) Νικόλαος, με την γυναίκα του και μου είπε η γυναίκα του:
«Δεν έχουμε παιδιά, αλλά ο άντρας μου δίνει φάρμακα χωρίς να παίρνη λεφτά…
Και εγώ του λέω ότι (έτσι) θα κλείση το φαρμακείο μας...
“Ευλογεί ο Θεός”, μου λέει.
Μόνο, π. Ιάκωβε, που (ο άνδρας μου) δεν βαπτίσθηκε…».
Του είπα ότι πρέπει οπωσδήποτε να βαπτισθή, το λέει το Ευαγγέλιο:
«Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος» (Ματθ.ΚΗ΄19΄)!!!
Αλλιώς δεν έχουμε Ζωήν Αιώνιον.
Και μου λέει (αυτός):
«Τί με κωλύει να με βαπτίσετε;
Νερό έχετε, βάλτε μία κολυμβήθρα, πέστε τα γράμματα!»!
(Τότε) τον έστειλα με έναν ευλαβή γνωστό μου στον Δεσπότη της περιοχής του, γιά να τον αναθέση σε κάποιον Ιεροκήρυκα, πατέρα της Εκκλησίας, να τον κατηχήση και μετά, αν θέλη ο άνθρωπος να βαπτισθή, να τον βαπτίσωμε!
Πήγαν στον Δεσπότη, τον έστειλε σ’ έναν Ιεροκήρυκα και μετά από λίγο καιρό, μου έστειλε ο Δεσπότης ένα έγγραφο, με την άδειά του να τον βαπτίσουμε.
Ήταν της Πεντηκοστής που θα τον βαπτίζαμε.
Κατά την διάρκεια της Ακολουθίας ήλθε ένα παιδάκι 10 ετών και μου λέει ότι:
«Ο Νικόλαος έφυγε...»
Άφησε την γυναίκα του στο Μοναστήρι και αυτός είχε φθάσει ήδη στον Αγιόκαμπο...
(Αμέσως προσευχήθηκα):
«Παναγία μου! Εγώ χάρηκα που θα βαπτισθή και θα γίνη Χριστιανός!
Παναγία μου, βάλε το Χέρι Σου!
Σκέπασέ τον με την Σκέπη Σου την Αγία, το Άγιό Σου Μαφόριο και γύρισέ τον πίσω!
Άγιέ μου Δαυΐδ, εμείς κάναμε τόσα γιά τον άνθρωπο αυτόν!»!!!
Ξαφνικά, σε ένα τέταρτο, βλέπω τον Νικόλαο μέσα στο Ιερό!
Βάζει μία μετάνοια (και μου λέει):
«Ζητώ συγγνώμη, πάτερ μου!».
Σηκώνει το στιχάρι και φιλάει τα πόδια μου…
«Τί κάνεις τώρα και με φιλάς στα πόδια, θα σκανδαλισθούν και οι άλλοι», του λέω.
«Σας ζητώ συγγνώμη που έφυγα, με πείραξε ο διάβολος…
Μου έλεγε:.
“Θα σε βάλουν κάτω από τον πολυέλαιο, θα σε ξεντύσουν, θα σε βλέπη ο κόσμος... Τριακόσια άτομα θα σε βλέπουν γυμνό…”».
«Ποιός, παιδί μου, σου είπε ότι θα σε βλέπωμε γυμνό;», (του είπα).
«Ο διάβολος… Αφού πήγα στον Αγιόκαμπο, βλέπω μία σκοτεινιά μπροστά μου, ένα εμπόδιο και λέω:
“Θεέ μου! Δεν υπάρχει κανένας παπάς, δεν υπάρχει καμμιά Eκκλησία να μπω μέσα να βοηθήση να πάω πίσω στον Όσιο Δαυΐδ; Έστω και ένας κοσμικός να μου πη (πώς) να γυρίσω! Πού ευρίσκομαι;;;”
Ξαφνικά, ακούω μία φωνή να μου λέη:
“Νικόλαε, γύρισε σύντομα στον Όσιο Δαυΐδ, να πας να βαπτισθής!”.
Βλέπω (τότε) μία σκιά σαν καλόγερο.
(Εσκέφθηκα):
“Πώς να πάω να αντικρύσω τον π. Ιάκωβο μετά από αυτό που έκανα;”.
(Τελικά επέστρεψα)»!!!
Εγώ τον καθησύχασα και του είπα ότι, δεν θα τον βαπτίσουμε στην μεγάλη Εκκλησία και ούτε θα είναι τελείως γυμνός. Έτσι και έγινε και ήμασθαν τρεις ιερείς, η γυναίκα του και ο νονός, στο Εκκλησάκι του Αγίου Χαραλάμπους.
Μετά την βάπτισι ευωδίαζε το Εκκλησάκι γιά 15 μέρες!
Ο άνθρωπος συνεχίζει να κάνη τις ελεημοσύνες του, αλλά τώρα μεταλαμβάνει και είναι μέσα στην Εκκλησία!
Άγιος Ιάκωβος ο Τσαλίκης (1920-1991)!!
Πηγή: «Ο ΓΕΡΩΝ ΙΑΚΩΒΟΣ (ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ - ΝΟΥΘΕΣΙΕΣ - ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ)», Ενωμένη Ρωμηοσύνη.
