Ο Διονυσιάτης μοναχός Γέρο-Ισαάκ (1850-1932) είχε αχώριστο φίλο
ένα φοβερό φίδι, ενάμιση μέτρο περίπου, από εκείνα που στο Άγιον Όρος ονομάζονται
αλαφιάτες.
Επί δύο χρόνια, που έμεινε ο Γέρο-Ισαάκ στο αρτοποιείο της Μονής, δεν
αποχωρίστηκε καθόλου τον αλαφιάτη. Του ετοίμαζε φαγητό από χυλό με αλεύρι και τον
φρόντιζε άφοβα. Αλλά καί το φίδι προσέφερε σπουδαία υπηρεσία στον.... «Γέροντά»
του! Είχε ξεκαθαρίσει το αρτοποιείο από τα ποντίκια. Είχε εξοικειωθεί μάλιστα
τόσο με τον Γέρο-Ισαάκ, ώστε ανέβαινε και κοιμόταν μαζί του στο πρόχειρο ξύλινο
κρεβάτι του, κουλουριασμένο στα πόδια του.
- Πάτερ Ισαάκ, τον ρωτούσαν με κάποιον φόβο οι άλλοι Πατέρες, τι τον χρειάζεσαι αυτόν τον αλαφιάτη εδώ μέσα;
- Μη φοβάσθε, είναι καλός και δεν πειράζει καθόλου, απαντούσε εκείνος. Μόνο τα ποντίκια κυνηγά.
Όσο καιρό ήταν στο αρτοποιείο ο Γέρο-Ισαάκ, το φίδι ήταν
κοντά του και τον υπηρετούσε. Μόλις όμως έφυγε εκείνος, εξαφανίσθηκε και ο αλαφιάτης.
Πήρε τα βουνά.
Πηγή:ΙΣΑΑΚ
ΔΙΟΝΥΣΙΑΤΗΣ
Από το
βιβλίο: Η Ζωοφιλία των Αγίων και η Αγιοφιλία των ζώων.
Εκδόσεις
"Ο Αγιος Στέφανος"
