Ο π. Νικόλαος Κογιώνης συνέχισε τα
ποιμαντικά και Ιεραποστολικά του καθήκοντα μέχρι την στιγμή του θανάτου του. Το
απόγευμα της 13ης Οκτωβρίου του 2006 αναχώρησε νωρίς από ένα σπίτι για να προλάβει
να επισκεφθεί μερικά άλλα σπίτια για Ιεραποστολή... Η τελευταία του λέξη προς την οικογένεια, που έμενε στο συγκεκριμένο σπίτι,
ήταν «χαίρετε». Όπως προαναφέραμε, Ο π. Νικόλαος είχε κατ' επανάληψη επισκεφθεί
για Ιεραποστολή όλα τα σπίτια της ενορίας του, τα τελευταία δε χρόνια, είχε επεκταθεί
με άδεια των οικείων Ιερέων και σε γειτονικές ενορίες.
Εκείνο το απόγευμα μετέβη σε απομακρυσμένη περιοχή της ενορίας Αγ. Δημητρίου Αμπελοκήπων. Κτύπησε την πόρτα ενός διαμερίσματος της οδού Καλαβρίας. Τον υποδέχθηκε ένα ηλικιωμένο ζευγάρι, το οποίο εξεπλάγη με την επιθυμία του άγνωστου Ιερέα να μιλήσει μαζί τους. Το πρόσωπό του ήταν φωτεινό, όπως είπαν αργότερα. Κάθισε κοντά τους 20 λεπτά. Οι ψυχές τους κατενύγησαν. Υποσχέθηκαν ότι από δω και πέρα θα είναι τακτικοί στον Ναό και θα εξομολογούνται. Τους έγραψε συνδρομητές στο περιοδικό «Προς την Νίκην». Από την απόδειξη της εγγραφής βρέθηκε το τηλέφωνο και έγινε δυνατή η επικοινωνία με την οικογένεια μερικές μέρες μετά την κοίμηση του π. Νικολάου. Ο π. Νικόλαος έφυγε από αυτό το σπίτι και άρχισε να ανηφορίζει την οδό Ευρυτανίας (πάροδο της οδού Πανόρμου), κάθετη στην οδό Καλαβρίας. Ίσως να κτύπησε και άλλες πόρτες και να μην του άνοιξαν. Τα τελευταία χρόνια είχε διαπιστώσει ότι οι άνθρωποι ήταν πιο επιφυλακτικοί, δεν άνοιγαν εύκολα την πόρτα τους.
Το τμήμα αυτό της οδού Ευρυτανίας έχει 70 σκαλιά. Τα σκαλιά αυτά ήταν η κλίμακα που ανέβασε τον π. Νικόλαο από την γη εις τον ουρανό. Στην μέση περίπου της αναβάσεως και ενώ βρισκόταν σε ένα πλατύσκαλο η καρδιά του τον εγκατέλειψε. Τον βρήκαν ξαπλωμένο μετά από λίγο μερικοί νέοι. Το ένα του χέρι ήταν υψωμένο και έδειχνε προς τον ουρανό. Ένας, ο Ευάγγελος, προσπάθησε να του κάνει τεχνητή αναπνοή, αλλά ήταν αργά...
Πηγή: «Ο Ιερεύς Νικόλαος Κογιώνης (1928-2006) » Εκδόσεις «Ορθόδοξος Κυψέλη» Οκτώβριος 2007
Εκείνο το απόγευμα μετέβη σε απομακρυσμένη περιοχή της ενορίας Αγ. Δημητρίου Αμπελοκήπων. Κτύπησε την πόρτα ενός διαμερίσματος της οδού Καλαβρίας. Τον υποδέχθηκε ένα ηλικιωμένο ζευγάρι, το οποίο εξεπλάγη με την επιθυμία του άγνωστου Ιερέα να μιλήσει μαζί τους. Το πρόσωπό του ήταν φωτεινό, όπως είπαν αργότερα. Κάθισε κοντά τους 20 λεπτά. Οι ψυχές τους κατενύγησαν. Υποσχέθηκαν ότι από δω και πέρα θα είναι τακτικοί στον Ναό και θα εξομολογούνται. Τους έγραψε συνδρομητές στο περιοδικό «Προς την Νίκην». Από την απόδειξη της εγγραφής βρέθηκε το τηλέφωνο και έγινε δυνατή η επικοινωνία με την οικογένεια μερικές μέρες μετά την κοίμηση του π. Νικολάου. Ο π. Νικόλαος έφυγε από αυτό το σπίτι και άρχισε να ανηφορίζει την οδό Ευρυτανίας (πάροδο της οδού Πανόρμου), κάθετη στην οδό Καλαβρίας. Ίσως να κτύπησε και άλλες πόρτες και να μην του άνοιξαν. Τα τελευταία χρόνια είχε διαπιστώσει ότι οι άνθρωποι ήταν πιο επιφυλακτικοί, δεν άνοιγαν εύκολα την πόρτα τους.
Το τμήμα αυτό της οδού Ευρυτανίας έχει 70 σκαλιά. Τα σκαλιά αυτά ήταν η κλίμακα που ανέβασε τον π. Νικόλαο από την γη εις τον ουρανό. Στην μέση περίπου της αναβάσεως και ενώ βρισκόταν σε ένα πλατύσκαλο η καρδιά του τον εγκατέλειψε. Τον βρήκαν ξαπλωμένο μετά από λίγο μερικοί νέοι. Το ένα του χέρι ήταν υψωμένο και έδειχνε προς τον ουρανό. Ένας, ο Ευάγγελος, προσπάθησε να του κάνει τεχνητή αναπνοή, αλλά ήταν αργά...
Πηγή: «Ο Ιερεύς Νικόλαος Κογιώνης (1928-2006) » Εκδόσεις «Ορθόδοξος Κυψέλη» Οκτώβριος 2007
