Ο ΘΕΟΣ ΑΝΤΑΜΕΙΒΕΙ ΟΣΟΥΣ ΕΧΟΥΝ ΕΛΠΙΔΑ.

Όταν πρωτοϊδρύθηκε το Κοινόβιο του Οσίου Θεοδοσίου στην Παλαιστίνη, ήταν τόσο φτωχό που συχνά δεν υπήρχαν ούτε τα απολύτως αναγκαία γιά την συντήρηση των Μοναχών.
     Ήταν Μέγα Σάββατο απόγευμα. Οι Μοναχοί περίμεναν να εορτάσουν το Άγιο Πάσχα. Έψαχναν απελπισμένοι ολόκληρο το Μοναστήρι. Δεν ζητούσαν μεγάλα πράγματα. Γιά τίποτε φαγώσιμο δεν γινόταν πια ούτε συζήτηση. Μιά μικρή προσφορά κοίταζαν να βρουν, ξεχασμένη από άλλη φορά, γιά να μη στερηθούν την Θεία Κοινωνία. Αδύνατον όμως να βρουν κάτι. Το είπαν στον Γέροντά τους, στον Όσιο Θεοδόσιο. Τους άκουσε με απόλυτη ηρεμία, σαν να συνέβαιναν όλα αυτά σε ξένη περιοχή. Ούτε κάν την ανησυχία τους φαινόταν να συμμερίζεται ο Ουράνιος εκείνος άνθρωπος και έδωσε εντολή να είναι έτοιμο γιά την νυκτερινή Λειτουργία το Άγιο Βήμα, ακόμη και η τράπεζα γιά το πασχαλινό γεύμα.
       - Μάταιη παρηγοριά, ψιθύρισαν μερικοί.

Ο Όσιος έκανε πως δεν άκουσε. Τους είπε μόνο:

- Μήπως έγινε ασθενέστερος στην δύναμη να χορηγεί, Εκείνος που έθρεψε με το μάννα ολόκληρο λαό στην έρημο και χόρτασε τόσο πλήθος με πέντε ψωμιά;;;

Θαύμασαν οι Μοναχοί την πεποίθηση του Ηγουμένου, μα δεν κατάφεραν να την συμμερισθούν.

Βασίλευε ο ήλιος όταν κάποιος άγνωστος χτύπησε την πόρτα τους. Μαζί του είχε δύο καμήλες φορτωμένες.

- Πήγαινα μιά μικρή δωρεά σε κάποια Σκήτη λίγο πιό πέρα, είπε. Μα μόλις έφθασα εδώ, τα ζώα μου σταμάτησαν και με τίποτε δεν μπορούσα να τα κάνω να προχωρήσουν. Λέω, μήπως θέλει ο Θεός ν' αφήσω σ' εσάς αυτά τα λίγα τρόφιμα...

Λίγα τρόφιμα! Αυτά έφθασαν ως την Πεντηκοστή και πέρα ακόμη. Ούτε προσφορές έλειπαν γιά την Θεία Λειτουργία από την ανέλπιστη δωρεά!!

- Πολύ σπουδαίο πράγμα η ελπίδα, έλεγαν μεταξύ τους οι Μοναχοί και ευλαβούντο τον Άγιο Γέροντά τους, που έκρυβε τόση μέσα του!!!

Πηγή: Αθωνική Πολιτεία, Αρ Φύλλου:251 – ΜΑΙΟΣ 2017 σελ.3