Ένας αναχωρητής αποφάσισε να ζήσει στην περιοχή της
ερήμου της Σιέν, στην Αίγυπτο. Όταν έφθασε εκεί, άρχισε να τρέφεται με ρίζες αυτοφυών
φυτών, τα οποία έχουν γλυκειά γεύση και δυνατό άρωμα. Ωστόσο, όντας άπειρος,
μάζεψε, μαζί με τα καλά, και βλαβερά φυτά, με δηλητηριώδη χυμό. Μόλις έφαγε απ’
αυτά, τον έπιασαν τρομεροί πόνοι σ’ όλο του το σώμα. Ο ερημίτης σφάδαζε και
ένοιωθε να πλησιάζει το τέλος του.
Όταν, τελικά, συνήλθε κάπως, αποφάσισε να μην φάει
για επτά ημέρες. Αυτό όμως του έφερε τρομερή εξάντληση. Την έκτη ημέρα, όπως
κειτόταν αποκαμωμένος στο έδαφος, τον πλησίασε ένα άγριο ελάφι. Ο ερημίτης του
πέταξε ένα δεμάτι από τα χόρτα που είχε μαζέψει κι εκείνο, αντί να τα φάει,
άρχισε να ξεχωρίζει τα βλαβερά από τα καλά χόρτα. Μόλις τελείωσε την διαλογή, το
ελάφι έκανε μεταβολή και έφυγε.
Έτσι ο άνθρωπος του Θεού κατάφερε να επιβιώσει στον
αφιλόξενο εκείνο τόπο, γιατί ήξερε πια, μιά και το ελάφι του είχε υποδείξει,
ποιά χόρτα μπορούσε να φάει και ποιά έπρεπε ν’ αποφύγει.
Πηγή:
ΗΛΙΟΣ
ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΔΥΕΙ
Από
το βιβλίο: Η Ζωοφιλία των Αγίων και η Αγιοφιλία των ζώων.
Εκδόσεις
"Ο Άγιος Στέφανος".
