Η κυρία κοιτάζοντας το αγόρι κατάλαβε ότι, ήταν ταλαιπωρημένο και πεινασμένο και αντί για νερό του έδωσε ένα ποτήρι γάλα. Το αγόρι το ήπιε μονορούφι και στη συνέχεια ερώτησε την γυναίκα: «Τί σας οφείλω...;».
«Δεν μου οφείλεις τίποτε», απάντησε εκείνη. «Η μητέρα μου με έχει διδάξει να μην δέχομαι χρήματα, για τις καλοσύνες που κάνω!!».
Το αγόρι, ευχαρίστησε θερμά την καλή κυρία και συνέχισε την πορεία του. Ένοιωσε δυνατότερος, όχι μόνο σωματικά αλλά και ψυχικά, αφού η πίστη του στους ανθρώπους και στο Θεό, είχε γίνει ισχυρότερη μετά το περιστατικό αυτό.
Χρόνια αργότερα, η υγεία της κυρίας κλονίσθηκε και η ζωή της βρέθηκε σε κίνδυνο. Οι ιατροί του τοπικού ιατρείου σήκωσαν τα χέρια ψηλά. Δεν μπορούσαν να αντιμετωπίσουν εκεί την ασθένειά της. Την παρέπεμψαν στο μεγάλο Νοσοκομείο της πόλης, όπου την εξέτασαν οι ιατροί κάνοντας όλες τις απαραίτητες εξετάσεις. Ο καθηγητής ιατρός, κλήθηκε να κάνει την διάγνωση. Ήταν αποφασισμένος να κάνει το καλύτερο δυνατόν, για να σώσει τη ζωή της, όπως άλλωστε συνήθιζε να κάνει για όλους τους ασθενείς του. Και πράγματι, μετά από ένα μακρύ αγώνα νοσηλείας, η μάχη κερδήθηκε και η ασθενής έγινε καλά!
Ο ιατρός εζήτησε από το γραφείο οικονομικού, να του προσκομίσουν τα
έγγραφα της ασθενούς και το λογαριασμό για την τελική έγκριση. Όταν έφθασε στα χέρια του ο λογαριασμός, τον κοίταξε και στη συνέχεια έγραψε κάτι στην άκρη του χαρτιού και τον έστειλε πίσω για επίδοση στην ασθενή.
Εκείνη -η ασθενής- φοβόταν να ανοίξει τον φάκελο με τον λογαριασμό, γνωρίζοντας ότι δεν είναι σε θέση να καλύψει την όποια οφειλή. Τελικά ανοίγει τον φάκελο. Όπως τον εδιάβαζε, μία φράση με μεγάλα γράμματα στο τέλος του χαρτιού, της τράβηξε την προσοχή: «Εξοφλημένος… με ένα ποτήρι γάλα», ενώ από κάτω υπήρχε η υπογραφή του καθηγητή ιατρού!
Η καλή κυρία θυμήθηκε... Δάκρυα χαράς επλημμύρισαν το πρόσωπό της, ευγνωμονώντας τον Κύριο, για την πλουσιοπάροχη ανταπόδοση του μικρού καλού που είχε πράξει, πριν από πολλά-πολλά χρόνια!!!
