<<Μεγάλη συζήτησις εγίνετο τότε στους Θεολογικούς και Εκκλησιαστικούς κύκλους, διά τα συστατικά του ανθρώπου. Αφορμή είχε δώσει η θεωρία του Απ. Μακράκη, κατά την οποίαν ο άνθρωπος αποτελείται από τρία συστατικά: Ύλην, ψυχήν και πνεύμα. Σαν μαθητής της «Σχολής του Λόγου» και ο Αρχιμανδρίτης Ευσέβιος Ματθόπουλος, Μεγαλοσπηλαιώτης, μαθητής του Αρχιμανδρίτη Ιγνατίου Λαμπροπούλου και ιδρυτής της αδελφότητος «ΖΩΗ», είχε πέσει σε σκέψεις κατά πόσον ήσαν σωστά τα κηρύγματα αυτά, που άλλοι τα υπεστήριζαν και άλλοι τα απέρριπταν.
Με τις σκέψεις αυτές ο π. Ευσέβιος έφθασε εις την Κεφαλληνίαν και επήγε στο Ληξούρι, να συναντήση τον παπά-Παναγή. Περπατώντας στο Ληξούρι ο π. Ευσέβιος, βλέπει να τον πλησιάζει με γρήγορο βήμα ένας κοντός και ασκητικός ιερεύς, και χωρίς χαιρετισμόν ή άλλον πρόλογον, άρχισε να λέγη στον π. Ευσέβιο:
«Δύο! Δύο και όχι Τρία»!!!
Αυτό είπε και έφυγε βιαστικός. Εντύπωσι προξένησε στον π. Ευσέβιο ο μονόλογος αυτός του ιερέως, που ήταν ο παπά-Μπασιάς. Σκίρτημα χαράς ένοιωσε ο ιεροκήρυξ π. Ευσέβιος διότι αυτό ήταν και η απάντησις στο ζήτημα του «τρισυνθέτου». Δύο, δηλαδή, είναι τα στοιχεία του ανθρώπου και όχι τρία. Αλλά και διεπίστωσε ότι, το Ληξούρι έχει ένα δούλο του Θεού φωτισμένο, που καθοδηγεί ασφαλώς τους Χριστιανούς του.
Πόση σημασία έχει η συνάντησις με τέτοιους φωτισμένους ανθρώπους, όλοι το έχουμε διαπιστώσει. Ο π. Ευσέβιος, εδιηγείτο το περιστατικό και εμεγάλυνε τον Άγιο Παναγή-Μπασιά>>
Πηγή: «Άγιος Παναγής Μπασιάς» Πρωτ. Κων/νου Γκέλη
