1. Το έργο της προσευχής, όταν γίνεται όπως πρέπει, είναι ανώτερο από κάθε αρετή και εντολή. Μαρτυρεί γι’ αυτό ο ίδιος ο Κύριος: «Μάρθα, Μάρθα, μεριμνάς και αγωνιάς γιά τόσα πολλά, ενώ ένα μόνο χρειάζεται. Η Μαρία έκανε την καλή εκλογή, που δεν θα της αφαιρεθή ποτέ». Αυτό το είπε γιά να προτάξει το μεγαλύτερο από το μικρότερο. Το ίδιο και οι Απόστολοι, ενώ στην αρχή υπηρετούσαν στα Τραπέζια των πιστών, κατόπιν προέκριναν ν’ αφιερωθούν στην προσευχή και το κήρυγμα του Θείου Λόγου!
2. Εκείνους που πειθαρχούν στο λόγο του Θεού, τους συνοδεύουν τα εξής σημάδια: Στεναγμοί, σκυθρωπότητα, ησυχία, προσευχή, σιωπή, επιμονή, αγρυπνία, νηστεία, εγκράτεια, πραότητα, μακροθυμία, αδιάλειπτη προσευχή, μελέτη των Θείων Γραφών, πίστη, ταπείνωση, φιλαδελφία, υποταγή, κόπος, κακοπάθεια, αγάπη, καλωσύνη, κοσμιότητα, Φως, που είναι ο Κύριος!
Εκείνων που δεν παράγουν καρπό ζωής, σημάδια είναι: Αφροντισιά, μετεωρισμός, περίεργο βλέμμα, απροσεξία, γογγυσμός, κουφότητα, πολυφαγία, οργή, θυμός, καταλαλιά, έπαρση, ακαιρολογία, απιστία, ακαταστασία, λησμοσύνη, ταραχή, αισχροκέρδεια, φιλαργυρία, άκαιρο γέλιο, επιδίωξη δόξας και σκότος, που είναι ο σατανάς.
3. Κατά Θεία Οικονομία, δεν παραπέμφθηκε ευθύς ο πονηρός στη γέεννα, που μόνος του διάλεξε, αλλά αφέθηκε γιά δοκιμασία και έλεγχο του ανθρώπου και του αυτεξουσίου του. Και αυτό, γιά να κάνει χωρίς να το θέλει, πιό άξιους με την υπομονή τους, τούς Αγίους και να γίνει γι’ αυτούς αίτιος μεγαλύτερης δόξας, τον εαυτό του δε να τον κάνει «αξιώτερο» της κολάσεως.
4. Αφού εξαπάτησε ο διάβολος τον
Αδάμ και κυριάρχησε πάνω του, του αφαίρεσε την εξουσία και ονομάσθηκε ο ίδιος
«άρχοντας του κόσμου τούτου»... Άρχοντας
όμως του κόσμου τούτου και κύριος των ορατών αρχικά ήταν ο άνθρωπος, ωρισμένος από
τον Κύριο. Γιατί ούτε η φωτιά τον έκαιγε, ούτε το νερό τον έπνιγε, ούτε τα θηρία
τον έτρωγαν, ούτε και το φίδι τον εφόβιζε. Αφού όμως υποχώρησε στην απάτη του
διαβόλου, παρέδωσε σ’ αυτόν την αρχή που είχε. Απ’ αυτή την αιτία, μάγοι και αγύρτες,
με διαβολική ενέργεια και κατά παραχώρηση του Θεού, γίνονται θαυματοποιοί.
Δηλαδή, εξουσιάζουν φαρμακερά φίδια και αψηφούν το νερό και τη φωτιά
(πυροβάτες), όπως ο Ιαννής και ο Ιαμβρής («οι θαυματοποιοί» του Φαραώ), που αντιτάχθηκαν
στον Μωϋσή, και όπως ο μάγος Σίμων, που αντιτάχθηκε στον Απόστολο Πέτρο...
Μελέτημα 9ον
Όσιος Μακάριος ο Αιγύπτιος,
50 Ομιλίες Πνευματικές.
