Διηγείται ο πατήρ Δημήτριος Γκαγκαστάθης:
<<Ο εχθρός μας ο διάβολος πάντοτε μας πολεμά. Πιο πολύ βέβαια, όταν δεν του κάνουμε τα χατίρια. Τότε από την κακία του, ευρίσκει χίλιους τρόπους να μας πειράξει.
Μία φορά εγύριζα το βράδυ στο σπίτι, με χιόνι. Μου παρουσιάσθηκε ο διάβολος σαν χοίρος, διαλύθηκε όμως σαν καπνός, μόλις έκανα το σημείο του Σταυρού!
Κάποτε πάλι όταν λειτουργούσα, ακούω έξω να θορυβούν. Βγαίνω και τί να δω: Οι σατανάδες χτίζανε πολυκατοικία. Άλλος είχε μυστρί, άλλος φτυάρι... Τους σταύρωσα και εξαφανίσθηκαν τα πάντα.
Ένα απόγευμα, περνούσα από την πλατεία του χωριού και πήγαινα στο σπίτι μου. Βλέπω στο καφενείο πολλούς άνδρες και άλλοι πίνανε κρασί, άλλοι χαρτοπαίζανε. Οι σατανάδες ήταν γύρω–γύρω πάνω στα κεφάλια τους, σ’ έναν μάλιστα, κάποιος απ’ αυτούς, ήταν σαν αρκούδα.
Μία
μέρα, γύριζα από το χωράφι και περνώντας έξω από την Εκκλησία του Αγίου
Γεωργίου, βλέπω ένα σατανά ξαπλωμένο. Τον ερωτώ: «Τί κανείς εδώ;».
Και μου απαντά: «Εγώ κάθομαι εδώ γιά να μην αφήνω κανένα να κάνει τον σταυρό
του». Μία άλλη φορά ήταν καλοκαίρι,
με καλέσανε στο χωριό Κούρσοβο, να κηδεύσω κάποιον. Όταν γύριζα στο χωριό μου,
στο δρόμο οι σατανάδες με πετροβολούσαν… Θέλανε να με σκοτώσουν… Άρχισα να λέγω
τους Χαιρετισμούς και διαλύθηκαν σαν καπνός>>!!
π.Δημήτριος
Γκαγκαστάθης (1902-1975)
