<<Ποιόν αδικώ (λέει ο πλούσιος), προστατεύοντας αυτά που μου ανήκουν;
Πες μου λοιπόν (πλούσιε), τί σου ανήκει;
Από πού τα πήρες και τα έφερες στη ζωή σου;
Δεν ήλθες στον κόσμο γυμνός; Γυμνός δεν θα επιστρέψεις στη γη;
Πού τα ευρήκες αυτά που έχεις τώρα; Αν πιστεύεις ότι στα χάρισε η τύχη, είσαι άθεος, διότι δεν αναγνωρίζεις τον Δημιουργό, δεν νοιώθεις ευγνωμοσύνη εις Αυτόν που στα έδωσε· αν όμως παραδέχεσαι ότι προέρχονται από τον Θεόν, πες μου γιά ποιό λόγο στα έδωσε;
Μήπως είναι άδικος ο Θεός και μοιράζει άνισα τα απαραίτητα γιά τη ζωή;
Γιατί εσύ είσαι πλούσιος και εκείνος πτωχός; Όχι για άλλο λόγο, παρὰ γιά να ανταμειφθής εσύ γιά την καλωσύνη και τη σωστή διαχείριση της περιουσίας, και εκείνος γιά να κερδίσει τα μεγάλα έπαθλα της υπομονής!
Όμως, εσύ τα έκρυψες όλα, στους αχόρταγους κόλπους της πλεονεξίας· νομίζεις λοιπόν ότι, κανέναν δεν αδικείς, όταν τόσους στερείς από τα αγαθά αυτά;
Ποιός είναι ο πλεονέκτης;
Όποιος δεν περιορίζεται στα απαραίτητα.
Ποιός είναι ο άρπαγας;
Εκείνος που αφαιρεί την περιουσία των άλλων.
Εσύ δεν είσαι πλεονέκτης; Δεν είσαι άρπαγας; Δεν κρατάς γιά τον εαυτό σου, όσα σου δόθηκαν, γιά να τα διαχειρισθής προς όφελος όλων;
Αυτός που γδύνει τον ντυμένο, θα ονομασθή λωποδύτης· αλλά και αυτός που δεν ντύνει τον γυμνό, μήπως δεν αξίζει αυτή την ονομασία;;
Το ψωμί που αποθηκεύεις είναι του πεινασμένου, τα ρούχα που συσσωρεύεις είναι του γυμνού, τα παπούτσια που τα έχεις και σαπίζουν είναι του ξυπόλυτου, τα λεφτά που θάβεις γιά να μη στα κλέψουν είναι του πτωχού!!
Είναι τόσοι αυτοί που αδικείς, όσοι αυτοί που θα μπορούσες να βοηθήσεις!>>!!
Μέγας Βασίλειος (330-379)
