Σε κάποιο δάσος, κοντά σε μιά πόλη, ζούσαν δυο ζητιάνοι. Ο ένας ήταν τυφλός, και ο άλλος ήταν κουτσός. Παρ’ όλη την γειτονία τους, είχαν έχθρα μεταξύ τους, μιάς και ανταγωνιζόταν ο ένας τον άλλο στην επαιτεία…
Κάποια ημέρα όμως, οι καλύβες τους έπιασαν φωτιά, καθώς μία μεγάλη πυρκαγιά έκαιγε ολόκληρο το δάσος. Ο τυφλός είχε την ικανότητα να τρέξει, γιά να βγει από το δάσος, αλλά δεν μπορούσε να δει την οδό διαφυγής, ενώ ο κουτσός που είχε την ικανότητα να δει, δεν μπορούσε να τρέξει…
Η φωτιά προχωρούσε με ταχύτητα και οι δύο ζητιάνοι ευρέθηκαν σε απόγνωση, μέχρι που, επιτέλους, κατάλαβαν πως είχαν ο ένας την ανάγκη του άλλου. Η απειλή της φωτιάς και του θανάτου, την κρίσιμη αυτή στιγμή, τους έκανε να ξεχάσουν την μεταξύ τους εχθρότητα και αποφάσισαν να μεταφέρει ο τυφλός στους ώμους του τον κουτσό και με αυτό τον τρόπο, λειτουργούσαν ως ένας άνθρωπος, και με μία σπουδαία σύνθεση ικανοτήτων, δηλαδή, τα μάτια του κουτσού και τα πόδια του τυφλού, κατάφεραν να βγουν και οι δύο έξω από το φλεγόμενο δάσος.
Ο ένας έσωσε την ζωή του άλλου!
Η δοκιμασία αυτή τους εδίδαξε να ενεργούν ως ένας άνθρωπος και έτσι συνέχισαν στο υπόλοιπο της ζωής τους, φροντίζοντας πια ο ένας τον άλλον!!
