<<Τον Άγιο Παΐσιο, τον γνωρίσαμε την δεκαετία του '70. Ο Λευτέρης ο άνδρας μου, πήγαινε συχνά στο Άγιο Όρος και τον έβλεπε. Ο Άγιος τον αγαπούσε πολύ και όποτε πήγαινε και τον έβλεπε στην Καλύβα του, στην Παναγούδα, του έλεγε:
«Έλα Λευτέρη αδελφέ μου! Και τον αγκάλιαζε και τον φιλούσε»!
Πολλές φορές, όταν ο Άγιος Παΐσιος έβγαινε από το Όρος, ο Λευτέρης τον μετέφερε με το αμάξι μας και έτσι είχαν μεγάλη οικειότητα και αγάπη μεταξύ τους.
Το έτος 1982 ή 1983 όταν ήλθε ο Άγιος Παΐσιος στο Μοναστήρι της Σουρωτής, τον φιλοξενήσαμε στο σπίτι μας. Στο σπίτι καθήσαμε και μας έκανε πολλές νουθεσίες, τον ρωτούσαμε και μας απαντούσε. Γιά την αγάπη, μας είπε:
«Μην περιμένετε αγάπη από τους άλλους. Πρώτα δείξε εσύ αγάπη στον συνάνθρωπό σου και ας είναι κακός, δεν πειράζει. Εσύ θα δώσεις πρώτος αγάπη και μετά θα λάβεις απ’ αυτόν»!
Το βράδυ του βάλαμε να φάει. Είχε κρέας με πιλάφι. Επειδή όμως ξέραμε ότι δεν τρώει κρέας, μου λέει ο Λευτέρης:
«Ζέστανε το πιλάφι και βάλε στον παππούλη να φάει».
«Θα του φέρω σκέτο πιλάφι;;», διερωτήθηκα.
Κάτι κατάλαβε ο Γέροντας και μου λέει:
«Όχι ευλογημένη, δεν πειράζει και κρέας να είναι το τρώω...».
Το είπε, γιά να μην με στενοχωρήσει. Τελικά έφαγε μόνο το πιλάφι.
Μετά του στρώσαμε να κοιμηθή, αλλά όλη τη νύκτα δεν κοιμήθηκε, αφού το πρωΐ τα σεντόνια και τα μαξιλάρια ήταν άθικτα! Φαίνεται, όλη τη νύκτα καθόταν στο κρεββάτι και προσευχόταν!
Το πρωΐ, έφυγε με τον Λευτέρη σε κάποια άλλη πόλη και μετά ο Λευτέρης τον πήγε στο Μοναστήρι της Σουρωτής. Το βράδυ ήλθε ο σύζυγός μου και μου λέει:
«Θα σου πω κάτι, αλλά να μην το πεις πουθενά, γιατί μου είπε ο παππούλης,
να μην το πω σε κανέναν. Εγώ θα το πω μόνο σε σένα Δέσποινα, αλλά εσύ να μην το πεις σε κανέναν».
Πραγματικά, όσο ζούσε ο Άγιος Παΐσιος, δεν το είπα σε κανέναν.
Μου είπε λοιπόν ο Λευτέρης:
«Ήλθε ο παππούλης τη νύκτα, με πήρε και με πήγε στα Ουράνια! Ήλθε και με πήρε Δέσποινα από το χέρι και με πήγε στα Ουράνια και το τί είδα δεν μπορώ να στο περιγράψω! Τί κάλλος; Tί παλάτια; Tί πλούτη; Δεν μπορώ να σου περιγράψω, το τί είδα εκεί πάνω! Αυτό που σου λέω Δέσποινα είναι αλήθεια, το έζησα! Μάλιστα ο παππούλης μου είπε: “Αυτά που σου δείχνω είναι λίγα! Την άλλη φορά που θα σε πάρω, θα σε πάω ακόμα πιο ψηλά, να δεις πιο πολλά πράγματα!”».
Στις 12 Ιουλίου του 1994, εκοιμήθη ο Άγιος Παΐσιος και έξι μήνες αργότερα εκοιμήθη ο Λευτέρης, χωρίς να είναι άρρωστος, χωρίς να έχει κάτι! Ανεξήγητα! Ήταν ακριβώς 62 ετών! Ας έχουμε όλοι τις ευλογίες και τις πρεσβείες του Αγίου Παϊσίου, γιά πνευματική προκοπή και Θείο φωτισμό!>>!!
Μαρτυρία, Ανδρεάδου Δέσποινα, Θεσσαλονίκη.
