Ερώτησε κάποιος τον Άγιο Παΐσιο:
«Γέροντα, πολύ συχνά χάνω πράγματα και μετά χάνω χρόνο να τα εύρω».
Και απήντησε ο Άγιος:
<<Γιατί δεν επικαλείσαι τον Άγιο Μηνά που έχει “ειδικότητα” σ’ αυτό;
Ο Άγιος Μηνάς αμέσως φανερώνει ό,τι χάσαμε, χωρίς να έχει πολλές απαιτήσεις! Εγώ μία φορά, όταν ήμουν στο Κοινόβιο, είχα χάσει το κλειδί από το κελλί μου. Tότε κλειδώναμε τα κελλιά, γιατί μέσα στο Μοναστήρι κυκλοφορούσαν και διάφοροι κοσμικοί.
“Δεν πειράζει”, λέω, “θα πάω να το βρω στο μαραγκούδικο”.
Κοιτάζω, έλειπε το κλειδί και από το μαραγκούδικο.
Πάω στο βουρδουναριό, όπου έφτιαχνα τα σαμάρια γιά τα ζώα, και εκεί δεν βρήκα το κλειδί.
“Πού να πάω τώρα;”, λέω.
Άναψα τότε ένα κερί στον Άγιο Μηνά και αμέσως τo ευρήκα, εκεί που δεν τo περίμενα. Ένα κερί και εντάξει! Υποχρεώνονται οι Άγιοι με το κερί!>>!!
Κάποτε είχε πει ο Άγιος Παΐσιος γιά τον Άγιο Μηνά:
<<Τον Άγιο Μηνά, εγώ δεν ήξερα ότι τον εικονίζουν και καβαλλάρη.
Η μητέρα μου, που τον είχε δει μία φορά και της έδωσε απάντηση γιά ένα θέμα, μου είχε πει ότι, ο Άγιος Μηνάς είναι καβαλλάρης! Εγώ επέμενα και της έλεγα ότι μόνον ο Άγιος Δημήτριος και ο Άγιος Γεώργιος είναι καβαλλάρηδες.
«Όχι», μου έλεγε η μητέρα μου. «Αυτός που είδα ήταν με καστανό άλογο και μου είπε ότι είναι ο Άγιος Μηνάς. “Ποιός είσαι;”, τον ερώτησα. “Ο Άγιος Γεώργιος έχει άσπρο άλογο, ο Άγιος Δημήτριος κόκκινο, εσύ ποιός είσαι;”
“Ο Άγιος Μηνάς είμαι”, μου είπε!»>>!!
Πηγή: «Περί προσευχής», Λόγοι ς΄, έκδοση Ι. Ησυχαστηρίου «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος», Σουρωτή.
