Κάποιοι αδελφοί, από μία μακρινή σκήτη, ξεκίνησαν να επισκεφθούν τον Μέγα Αντώνιο. Μπήκαν λοιπόν σ’ ένα καράβι, γιά να πάνε σ’ αυτόν. Εκεί ευρήκαν έναν άλλο Γέροντα, που ήθελε και αυτός να πάει στον Μέγα Αντώνιο. Δεν τον εγνώριζαν όμως αυτόν οι αδελφοί. Καθισμένοι, λοιπόν, μέσα στο καράβι ανέφεραν μεταξύ τους αποφθέγματα Πατέρων ή ρητά από τη Αγία Γραφή, αλλά και άλλα λόγια περιττά, κάνοντας παράλληλα κάποιο εργόχειρο. Ο Γέροντας όμως παρέμενε εντελώς σιωπηλός!
Όταν εβγήκαν στο λιμάνι, παρατήρησαν ότι και ο συνταξιδιώτης Γέροντας, κατευθυνόταν προς τον αββά Αντώνιο. Έτσι όλοι μαζί πήραν τον ίδιο δρόμο.
Όταν έφθασαν εκεί, είπε ο Μέγας Αντώνιος στους αδελφούς:
«Καλή συνοδεία ευρήκατε, τον Γέροντα αυτόν».
Και στον Γέροντα είπε:
«Καλούς αδελφούς είχες μαζί σου, αββά».
Και ο Γέροντας του απαντά:
«Καλοί είναι βέβαια, αλλά η αυλή τους δεν έχει πόρτα, και όποιος θέλει μπαίνει στον στάβλο και λύνει το γαϊδούρι»!!
Και αυτό, ο διακριτικός γέροντας επισκέπτης, το είπε, διότι ό,τι ερχόταν στο στόμα τους, το έλεγαν...
Μέγα Γεροντικό
