Κάποτε, ένας ζωγράφος, επισκέφθηκε τον Άγιο Παΐσιο τον Αγιορείτη στο κελλί του.
Ο Άγιος, με εκείνο το πηγαίο και διδακτικό χιούμορ που τον διέκρινε, τον ερώτησε:
«Βρε παιδάκι μου, θα μπορούσες να μου ζωγραφίσεις ένα πίνακα, με το θέμα που θα σου πω; Θέλω να τον τοποθετήσω στο κελλί μου».
Ο καλλιτέχνης, προθυμότατα, λέει στον Άγιο Παΐσιο:
«Γέροντα, μετά χαράς!! Αυτή είναι η εργασία μου. Τί θα θέλατε να έχει ο πίνακας ζωγραφικής που θα σας ετοιμάσω;».
«Μπορείς να ζωγραφίσεις μερικά βουνά;».
«Εύκολο είναι γέροντα», απαντάει ο ζωγράφος.
«Μπορείς να ζωγραφίσεις και μερικά δένδρα που θα σου πω;».
«Βεβαίως γέροντα».
Αφού, λοιπόν, ο Άγιος Παϊσιος του είπε και μερικά άλλα πράγματα που θα ήθελε να έχει ο πίνακας, στο τέλος του λέει:
«Μπορείς να ζωγραφίσεις και μία βρύση που να τρέχει νερό;».
«Μα γέροντα, δεν είναι καθόλου δύσκολο γιά μένα», απαντάει με απλότητα ο ζωγράφος.
Και τότε ο Άγιος Παΐσιος τον ερωτά, με τον διδακτικό χιούμορ που τον διέκρινε:
«Από την βρύση που θα είναι στον πίνακα, μπορεί κάποιος να πιεί νερό και να ξεδιψάσει;».
«Όχι βέβαια, γέροντα», απάντησε ο ζωγράφος.
Και τότε ο Άγιος του είπε:
«Πόσο, λοιπόν, διαφέρουν τα έργα των ανθρώπων από τα έργα του Θεού!
Όσο, λοιπόν, μπορεί να ξεδιψάσει κανείς από το νερό μιάς ζωγραφισμένης βρύσης, άλλο τόσο μπορεί να ξεδιψάσει κανείς από τα έργα των ανθρώπων! Η ανθρώπινη ύπαρξη ξεδιψά αληθινά και μόνο από τα έργα του Θεού, ο Οποίος, άλλωστε, προσφέρει το "Ύδωρ το Ζων"»!!!
