Είπε γέρων ασκητής σε κάποιον νεαρό
που τον επισκέφθηκε, λίγες ημέρες πριν την μεγάλη εορτή των Χριστουγέννων:
«Πήγαινε παιδάκι μου σ’ έναν πνευματικό να εξομολογηθής! Να αναπαυθή η ψυχή σου! Να κοινωνήσης τον Χριστό αξίως, γιά να ζήσης αληθινά Χριστούγεννα!»!!
«Τί να του πω γέροντα; Ντρέπομαι...», απαντά ο νεαρός.
Και ο γέροντας έκπληκτος λέγει:
«Τί να του πης;;; Να του ανοίξης την καρδιά σου, παιδί μου!
Να τί θα μπορούσες να του πης:
Γιά τον εγωϊσμό και την φιλαυτία…
Γιά την τεμπελιά και την σκληροκαρδία...
Γιά τους θυμούς και τους τσακωμούς...
Γιά τις φορές εκείνες που απουσιάζουμε από την Θεία Λειτουργία...
Γιά την περίπτωση που βλέπουμε κάποιον ζητιάνο και τον αποστρεφόμασθε...
Πως δεν συγχωρούμε όσους μας κάνουν κακό…
Πως παρασυρόμασθε, σχολιάζουμε και κατακρίνουμε άλλους ανθρώπους…
Πως αντί να είμασθε ευγνώμονες εις τον Θεόν, γκρινιάζουμε και μουρμουρίζουμε…
Πως αντί να έχωμε το νου και την καρδιά μας στον Κύριο, γαντζωνόμασθε στα πράγματα του κόσμου..., στα λεφτά, τα ρούχα, το ποδόσφαιρο, το κινητό, το αυτοκίνητο, την κοινωνική θέση και την κοσμική γνώμη και γνώση...
Πως πολλές φορές τρώμε σαν να μην υπάρχη αύριο…
Πως μιλάμε, λέγοντας πράγματα ανούσια που πληγώνουν τους άλλους...
Πως δεν έχομε υπομονή και θέλομε όλα να γίνουν, όπως τα προγραμματίζομε...
Πως κάποιους τους αγαπάμε και άλλους πάλι δεν θέλομε ούτε να τους μιλάμε...
Πως μέσα μας, νοιώθομε ότι, υπερέχομε των αδελφών μας και τους θεωρούμε κατωτέρους...
Πως είμεθα σαρκολάτρες και πολλές φορές παρασυρόμασθε από τις σαρκικές ηδονές και τα αμαρτωλά πάθη μας…
Και άλλα πολλά...
Δύσκολη η εξομολόγηση!! Μα τόσο λυτρωτική!!»!!
«Κι ο εξομολόγος, γέροντα, δεν θυμώνει, δεν κάνει παρατηρήσεις, δεν αποδοκιμάζει;;», ερώτησε ο νέος.
«Όχι παιδί μου! Ο εξομολόγος είναι μία ανοικτή αγκαλιά!
Αγάπη και προσευχή!
Οδηγός στο δρόμο προς τον Ουρανό!
Συμφιλιωτής, εμού και του Θεού!
Και μετά η ψυχή πετά!
Καθαρή και ανάλαφρη μπορεί να συναντήση τον Κύριο!
Αγαλλίαση και χαρά!
Ωσαννά εν τοις υψίστοις! Χριστός γεννάται!
Αυτά είναι Χριστούγεννα παιδάκι μου!
Άντε, χωρίς καθυστέρηση!», είπε ο
σοφός γέροντας, αναπαύοντας τον νέο!!
