Τρίτη 8 Οκτωβρίου 2024

Ο ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΣ ΔΟΥΛΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΣ!!!


 

Υπήρχε ένας χωρικός, γύρω στο 1930, πού ήταν και ψάλτης στο χωριό Καρλίκοβα Δράμας. Αυτός λοιπόν πήγαινε κάθε πρωΐ στην Εκκλησία και το βράδυ στον Εσπερινό, μαζί με τον ιερέα. Άφηνε μάλιστα, όποια δουλειά είχε, είτε στα χωράφια είτε άλλου και πήγαινε στην Εκκλησία.

Ήταν φιλόξενος, ελεήμων και συμπονετικός!

Όποιος χωρικός αρρώσταινε, πήγαινε αυτός να οργώσει το χωράφι του, να σπείρει, να θερίσει, να του μαζέψει ξύλα. Το όνομα του ήταν Νικόλας!

Ο γέρο-Νικόλας λοιπόν, ένα βράδυ, όπως έκανε την προσευχή του, βλέπει ξαφνικά να ανοίγουν  τα Ουράνια, να κατεβαίνουν Άγγελοι και να του βάζουν ένα στεφάνι στο κεφάλι! Γαλήνη, ειρήνη, χαρά  και ευτυχία ξεχείλιζαν μέσα του, ταυτόχρονα όμως διερωτάτο:

«Τί όραμα είναι αυτό, και τί να σημαίνει;».

«Τέλος πάντων, ας το ξεχάσω», είπε, «ας πω ότι ήταν ένα ευχάριστο όνειρο».

Την επομένη νύκτα, πάλι το ίδιο «όνειρο».

Τρέχει λοιπόν την άλλη ήμερα στον ιερέα και του λέει:

«Παπά-Μιχάλη, το και το...», εξιστορώντας του το «όνειρο-όραμα».

«Τί να σου πω;» είπε ο παπά-Μιχάλης. «Ίσως είναι του Θεού, ίσως είναι και του διαβόλου. Πρόσεξε, διότι αυτός μπορεί να σε κοροϊδέψει, να σε ρεζιλέψει και να σε κάνη «ρεντίκολο» στον κόσμο. Ξέχασέ το καλλίτερα. Πήγαινε σπίτι σου και ασχολήσου με κάτι άλλο», και τον έστειλε σπίτι του.

Συλλογιζόταν όμως ο παπά-Μιχάλης:

«Μήπως από το πολύ ψάλσιμο και το πολύ διάβασμα, σάλεψε το μυαλό του μπάρμπα-Νικόλα;».

Δεν πέρασαν μερικές ήμερες και αρρωσταίνει ο γερό-Νικόλας και το πρώτο πράγμα που ζήτησε ήταν να εξομολογηθή και να Κοινωνήσει των Αχράντων Μυστηρίων! Μέχρι δε την τελευταία του στιγμή, έδινε τις καλές του Χριστιανικές και πατρικές συμβουλές, που ήταν γεμάτες από αγάπη και Θεία ευλογία!

Όταν εκοιμήθη, όλο το χωριό μαζεύθηκε στην κηδεία του. Όλοι ήξεραν την καλωσύνη του και έμαθαν τις κρυφές του ελεημοσύνες! Έτσι τον κήδεψαν με πολλή συγκίνηση, μακαρίζοντας την αγία του ζωή! Παρά τις επιφυλάξεις του παπά-Μιχάλη...

 

Ύστερα από δύο χρόνια εκοιμήθη ο πατέρας του παπά-Μιχάλη.

Ο ιερεύς με δύο συγγενείς του, μετέβησαν στο Κοιμητήριο του χωριού και άρχισαν να σκάβουν ένα λάκκο ακριβώς δίπλα από τον τάφο του μπάρμπα-Νικόλα. Όσο έσκαβαν και κατέβαιναν προς τα κάτω, από το πλάϊ και από την μεριά του τάφου του μπάρμπα-Νικόλα, άρχισε να βγαίνει μία παράξενη ευωδία, πολύ γλυκειά! Σαν να υπήρχαν χιλιάδες λουλούδια με έντονη μυρωδιά! Μυρίπνοα, Ουράνια άνθη! Τόση άρρητη ευωδία έβγαινε από τον τάφο του μπάρμπα-Νικόλα, που συγκλονισμένος ο παπά-Μιχάλης έλεγε φωναχτά:

«Τον  αδίκησα τον  άνθρωπο!

Αυτός πράγματι ήταν Άγιος!

Σαν τους Αγίους που προσκυνάμε στην Εκκλησία!»!!

Και φεύγοντας γιά το χωριό, διέδωσε παντού το θαυμαστό αυτό γεγονός!

Άρχισαν αμέσως να καταφθάνουν οι χωρικοί, άνδρες και γυναίκες, μικροί και μεγάλοι, οι περισσότεροι όμως από περιέργεια, γιά να δουν τί το παράξενο συμβαίνει. Όταν  όμως  έφθαναν  στον  τάφο,  θαύμαζαν  έκπληκτοι  την  πρωτοφανή ευωδία που εξήρχετο, τόσο άφθονη από τον τάφο του μπάρμπα-Νικόλα, που δεν χόρταιναν να την απολαμβάνουν, δοξάζοντας τον Θεόν!!!