Εξελικτικά, και μέσα από τις εικόνες, βλέπουμε την τραγική πορεία της Ελληνικής υπαίθρου και λόγω της φοβερής αστυφιλίας των τελευταίων εξήντα χρόνων τουλάχιστον, αλλά κυρίως λόγω του Δημογραφικού προβλήματος που αποτελεί την μεγαλύτερη πληγή, που, κυριολεκτικά, αφανίζει τον Ελληνισμό.
Ήδη, προ πολλού, έχομε ξεπεράσει κατά πολύ το τελευταίο όριο επικινδυνότητας και το μόνο που απομένει, πέραν του να μας λυπηθή ο Θεός γιά τα χάλια μας, να κάνωμε στροφή ΑΚΡΙΒΩΣ 180˚, προς τον σωστό και παραδοσιακό θρησκευτικό γάμο, με πολλά και ευλογημένα παιδιά που να μεγαλώνουν με τις αρχές και τις αξίες των Ελληνορθοδόξων προγόνων μας.
Εάν τα παραπάνω λόγια τα θεωρούμε ανεδαφικά και κινδυνολογία, ας προσέξωμε με πολλή μεγάλη έντασι όλων των ψυχοσωματικών μας δυνάμεων την παράθεσι κατά σειράν των τριών πρώτων εικόνων με τις λεζάντες τους, αλλά και την τέταρτη εικόνα της δωδεκάχρονης Αλκμήνης που παλεύει, με θαυμαστό τρόπο, ΜΟΝΗ ΤΗΣ (!!) στο χωριό της με κύρια όπλα της, την αγάπη γιά τον τόπο της, την ευφυΐα της και την υποδειγματική της επιμέλεια γιά μάθησι και πρόοδο!!!
Πηγές φωτογραφιών:
