«...Λοιπόν, ο ήλιος ο απρόσιτος, είναι σύντροφός μας!! Αν, όμως, μπορούσε ο άνθρωπος, ο εκμεταλλευτής άνθρωπος, ο απατεώνας άνθρωπος, το κάθαρμα ο άνθρωπος, το ρεμάλι ο άνθρωπος, ο Ιούδας ο άνθρωπος, αν μπορούσε να κατακτήση τον ήλιο, τότε θα έκανε τον ήλιο ΔΕΗ... Και τότε... πάει, χαθήκαμε…,χαθήκαμε..., χαθήκαμε…
Χαθήκαμε αδέλφια μου, χαθήκαμε...
Και, όμως, έχεις δωρεάν τον ήλιο, αχάριστε άνθρωπε, σκουλήκι της γης... Καί βλασφημάς τον Χριστό, που στέλνει τον ήλιο Του κάθε μέρα, και σε περιμένει… Μάλιστα. Αχάριστος ο άνθρωπος...
Ο ήλιος, παρ' ότι απρόσιτος, όμως στέλνει τις ακτίνες του, επειδή αυτή την προσταγή έχει λάβη, από τον Φιλάνθρωπον και Ανεξίκακον Θεόν!!!
Προσέξτε τον! Μιά ακτίνα αγγίζει τον Βασιλιά με την κορώνα. Άλλη ακτίνα αγγίζει τον ψωμοζήτη, που κάθεται σε μία γωνιά. Άλλη ακτίνα του, αγγίζει το καύκαλο του φιλοσόφου. Άλλη ακτίνα, αγγίζει το κεφάλι του ταπεινού ανθρώπου. Την γυναίκα, τα παιδιά. Κατορθώνουν, ακόμα, οι ακτίνες και περνούν μέσα από τα κάγκελα της φυλακής και φέρνουν χαρά λευτεριάς!
Παντού ήλιος! Παντού ήλιος! Ζωογόνος!
"Και ουδείς αποκριβήσεται της θέρμης αυτού": Κανείς δε μπορεί να γλυτώση από τη θέρμη του ηλίου. Έτσι, λοιπόν, ο ήλιος με τις ακτίνες του σκορπά: Μία πλημμύρα! Ένα ωκεανό!
Άλλωστε, ένα ηλιόλουτρο λουόμεθα μέσα στις ακτίνες του ηλίου όλοι μας!
Μήπως, όμως, κατά ένα παρόμοιον τρόπον ο άνθρωπος, δεν ευρίσκεται μέσα στο Φως του Θεού! Κολυμπάει μέσα στο Φως, δηλαδή, το Πνευματικόν Φως του Θεού!! Οι Ακτίνες αυτές είναι το Θαβώρειον Φως, το Οποίον ήλθε από τον Ουρανόν και φωτίζει πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον!
Μάλιστα!!
Τόν βλέπεις εκείνον τον Ταπεινόν της γης, τον Αγράμματον, τον Μέγαν Αντώνιο που δεν ήξερε γράμματα;; Τον φώτιζε το Πνεύμα το Άγιον! Και έμαθε πολύ περισσότερα απ’ όσα ήξερε ένας Πλάτωνας και ένας Αριστοτέλης!
Μάλιστα!!
Φωτίζει πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον!!
Αυτό βεβαίως το Φως, δεν είναι η Ουσία του Θεού, που είναι Απρόσιτος και Αμέθεκτος!!!
Aλλά είναι αι ενέργειαι Του Θεού, που είναι Μεθεκταί, Άκτισται και Μυστηριώδεις Ενέργειαι, και που αγγίζουν όλον το πρόσωπον της γης!!!
Ταύτα ως προς το Φως το Άκτιστον, που ενίκησε το σκότος και εξηπλώθη εις τον σύμπαντα κόσμον!!!»!!!
Πηγή: «ΕΝΑΣ ΑΣΤΡΟΝΑΥΤΗΣ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ». Απόσπασμα ομιλίας, του μακαριστού Επισκόπου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτη!
