<<Ζούσε στην περιοχή της Αθήνας, στον Κολωνό, μία ευσεβής γυναίκα, η κυρία Βασιλική. Έμενε σ’ ένα νεοκλασικό σπίτι και σε ένα από τα δωμάτια είχε φτιάξει ένα προσευχητάριο. Εκεί καθημερινά προσευχόταν και έκανε την άσκησί της. Είχε και μία μεγάλη Εικόνα του Αγίου Νεκταρίου, διότι αγαπούσε πολύ τον Άγιο και προσευχόταν πάντα θερμά σ' Αυτόν.
Κάποτε, της δημιουργήθηκε το ερώτημα, γιά το πώς αγίασε ο Άγιος Νεκτάριος. Άρχισε λοιπόν να κάνη έντονα προσευχή επί πολλές ημέρες ζητώντας απάντησι στο ερώτημά της.
Μετά από λίγο καιρό, εμφανίσθηκε στην κυρία Βασιλική, ο Άγιος Νεκτάριος, ενώ ταυτόχρονα μπροστά της, άνοιξε ο τοίχος του δωματίου και παρουσιάσθηκε μία πεδιάδα!
Της λέει τότε ο Άγιος:
«Ελάτε, ακολουθήστε με στην πεδιάδα»!
Άρχισαν λοιπόν να περπατούν, αλλά και οι δύο ήταν χωρίς παπούτσια, ξυπόλητοι… Στην αρχή περπατούσαν και μετά άρχισαν να τρέχουν. Όσο προχωρούσαν, η πεδιάδα γέμιζε με αγκάθια και τσουκνίδες... Τα πόδια της γυναίκας γέμισαν αίματα και πονούσαν… Ο Άγιος Νεκτάριος όμως, συνέχιζε, με θάρρος και πίστι την γρήγορη πορεία Του.
Μετά από λίγο, έφθασαν σ’ ένα μεγάλο συρματόπλεγμα που έκλεινε τον δρόμο τους. Υπήρχε μόνο μια μικρή τρύπα μπροστά τους, που δύσκολα μπορούσε να περάση ακόμη και ένα μικρό παιδί… Όμως ο Άγιος έσκυψε γρήγορα-γρήγορα και πολύ εύκολα πέρασε από την οπή και ευρέθηκε στην άλλη πλευρά του συρματοπλέγματος. Έκανε τότε νόημα, με την κίνησι του χεριού του, να Τόν ακολουθήση και η κυρία Βασιλική. Εκείνη δεν κατάφερε να περάση παρ’ όλες τις προσπάθειές της. Ο Άγιος τότε συνέχισε την πορεία Του, δείχνοντας στην κυρία Βασιλική ότι, μόνο ο τρόπος της βαθειάς ταπεινώσεως εξασφαλίζει την σωστή πορεία προς την Αγιότητα!
Η γυναίκα συντετριμμένη ευχαρίστησε τον Άγιο, γιά την αποκάλυψι αυτή!>>!!!
