Ένας μικρούλης έριξε στην άκρη του γιαλού το όμορφο καραβάκι του. Δεν
πρόσεξε, όμως, κι έτσι το καραβάκι απομακρύνθηκε, χωρίς να προλάβει να το
πιάσει.
Τότε ο πατέρας του πήρε πέτρες και τις πετούσε μπροστά από το καραβάκι.
Ο μικρός στην αρχή δεν κατάλαβε κι απόρησε γι αυτό το πετροβόλημα. Αλλά δεν
άργησε να καταλάβει. Οι πέτρες έπεφταν πέρα από το καραβάκι, χωρίς να το
χτυπούν, αλλά το έκαναν να «θαλασσοδέρνεται». Τα κυματάκια όμως, έφερναν το
καραβάκι σιγά-σιγά πίσω στην ακρογιαλιά. Κι έτσι ο μικρός με μεγάλη χαρά το
πήρε πάλι στην αγκαλιά του.
Πολλές από τις θλίψεις που μας βρίσκουν, μοιάζουν μ' αυτή την τεχνητή
«θαλασσοταραχή». Η ευλογημένη «θαλασσοταραχή», που επιτρέπει ο Καλός Θεός να
προκαλείται στην καθημερινότητα μας ,αν το σκεφτούμε σωστά, δεν μας απομακρύνει
από αυτόν αλλά αντίθετα μας εκλύει κοντά Του!
Αδελφοί Ορθόδοξοι Χριστιανοί :
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!
