Κάποτε, ένας νέος έφθασε σε μία όαση στη μέση της ερήμου και εκεί συνάντησε τον γέρο-Ελισαίο με την οικογένεια του.
Αμέσως, λοιπόν, ερώτησε τον γέροντα:
«Τί είδους άνθρωποι ζουν σ’ αυτόν τον τόπο, γέροντα;».
«Τί είδους άνθρωποι ζούσαν στον τόπο που άφησες, παιδί μου;», ερώτησε με τη σειρά του ο γέροντας.
«Ζούσα σε μία κοινωνία εγωιστών και κακών και είμαι χαρούμενος που έφυγα από κοντά τους», απάντησε ο νέος.
«Τους ίδιους ανθρώπους θα βρεις και εδώ, παιδί μου», απάντησε ο σοφός γέροντας. Την επόμενη ημέρα πέρασε περιπλανώμενος από την όαση, ένας άλλος νεαρός και ερώτησε και αυτός τον γέροντα:
«Γέροντα, τί άνθρωποι ζουν εδώ;».
Ο γέροντας ευθύς του απάντησε με την ίδια ερώτηση:
«Τι είδους άνθρωποι ζουν στον τόπο από τον οποίο έρχεσαι, παιδί μου;».
Ο νεαρός απάντησε:
«Μία θαυμάσια ομάδα ανθρώπων, φιλική, ειλικρινής, φιλόξενη! Είναι πολύ λυπηρό που πρέπει να τους αφήσω…».
«Τον ίδιο τύπο ανθρώπων θα συναντήσεις και εδώ γιέ μου», απάντησε ο γέροντας!
Ο μικρός εγγονός του γέροντα, που άκουσε τις συνομιλίες με τους δύο νέους, ερώτησε τον παππού του:
«Παππού, γιατί έδωσες δύο διαφορετικές απαντήσεις στην ίδια ερώτηση;».
Κι ο γέρο Ελισαίος απάντησε:
«Άκου, παιδί μου. Ο καθένας μας, κουβαλά στην καρδιά του, τις εικόνες που βλέπουν τα μάτια της ψυχής του! Αυτός, που δεν διέκρινε τίποτε καλό στα μέρη από όπου πέρασε, δεν θα βρει ούτε και εδώ κάτι καλό. Εκείνος που συνάντησε φίλους εκεί, θα βρει και εδώ φίλους. Και αυτό διότι, ό,τι μάθαμε τα μάτια της ψυχής μας να αναζητούν, αυτά και θα βρίσκουμε!
Ο καλοπροαίρετος, λοιπόν, άνθρωπος θα δοξάσει τον Θεό, γιά ό,τι βλέπει, πως του έχει δώσει Εκείνος και ο κακοπροαίρετος θα Τον βλασφημήσει, γιά ό,τι δεν του έχει δώσει. Αυτό που συμφέρει όλους μας είναι, να μάθουμε να βλέπουμε τον κόσμο μέσα από τα μάτια του Θεού! Μέσα από το πρίσμα της Αγάπης Του, να περνάμε τους πάντες και τα πάντα, και να είμασθε ευγνώμονες! Τότε μόνο θα ειρηνεύσουμε πραγματικά!»!!
