Ο Γάλλος φιλόσοφος και συγγραφέας Volney (Constantin François Chassebœuf 1757-1820), υπήρξε ένας δηλωμένος και φανατικός άθεος. Είχε γράψει μάλιστα βιβλία, γεμάτα από το δηλητήριο της απιστίας, με τα οποία προσπαθούσε να κρημνίσει τις αστήρικτες ψυχές… Σε κάποιο βιβλίο του, διακωμωδούσε την προσευχή και υποστήριζε ότι, η προσευχή είναι χαμένος χρόνος...
Κάποτε, ταξίδευε με το πλοίο, από τη Χάβρη στην Νέα Υόρκη. Σε κάποια στιγμή του ταξιδιού, σηκώθηκε φοβερή τρικυμία και πελώρια κύματα απειλούσαν να στείλουν στο βυθό της θαλάσσης, το πλοίο και τους επιβάτες. Τότε, κατατρομαγμένοι όλοι οι επιβάτες, έπεσαν στα γόνατα και με δάκρυα στα μάτια άρχισαν να προσεύχωνται. Ακόμα και ο Volney γονάτισε και προσευχόταν!
Η τρικυμία τελικά κόπασε και επανήλθε η ηρεμία στους επιβάτες.
Μερικοί από αυτούς που γνώριζαν τις πεποιθήσεις του Volney, τον επλησίασαν και τον ερώτησαν:
«Πώς προσευχηθήκατε και εσείς, ενώ λέτε ότι δεν πιστεύετε και ότι, η προσευχή είναι χαμένος χρόνος;;».
Εκείνος, τους απάντησε λέγοντας:
«Ακούστε, φίλοι μου, κάποιος μπορεί να επαγγέλλεται τον άπιστο και τον άθεο εν καιρώ γαλήνης και ειρήνης… Αυτό όμως δεν μπορεί να ισχύει, όταν ο θάνατος παρουσιάζεται αδυσώπητος μπροστά του…»!
