«Όταν επισκέπτεται ο πόνος τον άνθρωπο, τότε του κάνει επίσκεψη ο Χριστός! Ενώ, όταν δεν περνάη ο άνθρωπος καμμιά δοκιμασία, είναι σαν μία εγκατάλειψη του Θεού. Ούτε ξοφλάει, ούτε αποταμιεύει. Μιλάω βέβαια γιά κάποιον ο οποίος δεν θέλει την κακοπάθεια, γιά την αγάπη του Χριστού.
Σου λέει: «Έχω την υγεία μου, έχω την όρεξή μου, τρώω, περνάω μια χαρά, ήσυχα...», και δεν λέει ένα: «Δόξα Σοι ο Θεός!». Τουλάχιστον, αν αναγνωρίζη όλες αυτές τις ευλογίες του Θεού, κάπως τακτοποιείται η υπόθεση. «Δεν μου άξιζαν αυτά» να πη, «αλλά, επειδή είμαι αδύνατος, γι’ αυτό ο Θεός με οικονομάει»...
Στον βίο του Αγίου Αμβροσίου αναφέρεται ότι, κάποτε ο Άγιος φιλοξενήθηκε με την συνοδεία του στο σπίτι κάποιου πλουσίου. Βλέποντας ο Άγιος τα αμύθητα πλούτη του, τον ερώτησε, εάν είχε καμμιά φορά δοκιμάσει κάποια θλίψη. «Όχι, ποτέ», του απάντησε εκείνος. «Τα πλούτη μου συνέχεια αυξάνονται, τα κτήματά μου ευφορούν, ούτε πόνο έχω, ούτε αρρώστεια είδα ποτέ». Τότε ο Άγιος δάκρυσε και είπε στην συνοδεία του: «Ετοιμασθήτε να φύγουμε γρήγορα από εδώ, διότι αυτόν δεν τον επισκέφθηκε ο Θεός». Και μόλις βγήκαν στον δρόμο, το σπίτι του πλουσίου βούλιαξε.
Η καλοπέραση που είχε, ήταν εγκατάλειψη Θεού»!!
Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης (1924-1994)
Πηγή: Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου Λόγοι - «Οικογενειακή Ζωή»,
Ι. Ησυχαστήριο «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος», Σουρωτή Θεσσαλονίκης.
