Μην απορείς…
Στη γη που δεν πρόκαμες να δης,ξέρουμε γιά την αγάπη…
Πάμε σε φιλανθρωπικούς χορούς...
Και γιά τα σπαστικά παιδιά οργανώνουμε καλλιστεία…
Σκυλί αδέσποτο
- στο δρόμο μας αν τύχει-
το καταγγέλνουμε αμέσως,
το δύστυχο το ζωντανό…
Θα το χτυπήσει κάποια ρόδα
κι είναι κρίμα...
Όσο γιά σένα... «δεν εμπίπτεις»
σ’ αυτές τις περιπτώσεις,
κομματιασμένο, αγέννητο παιδί
του άφρονα ανθρώπου...
Ποιός να ξέρει τί χάσαμε,
χάνοντάς σε, μωρό μου...
Ένα Σβάϊτσερ ίσως
ή και μιά Τερέζα...
Το σπασμένο χεράκι σου
αν γινόταν ραβδί (ποιός να ξέρει…),
ν’ ακουμπήσουν
αυτοί που σ’ αφάνισαν.
«Με λένε Μάνα» της Ναυσικά Ιεσσαί-Κασιμάτη
Ποιητική συλλογή - “ΤΗΝΟΣ”
