Ερώτησε κάποιος προσκυνητής, τον Άγιο Παΐσιο:
«Όταν, Γέροντα, κάποιος έχη κάποια πτώση και λυπάται, έτσι ξεπληρώνει;».
«Αισθάνεται ότι χρωστάει ή λυπάται εγωιστικά;
Εάν αισθάνεται ότι χρωστάει ταπεινά, δεν θα πληρώση!
Όταν όμως δεν αισθάνεται το χρέος του, επιτρέπει ο Θεός να πληρώση. Ο Χριστιανός λ.χ. πρέπει να κάνη ελεημοσύνες. Αν κάποιος είναι σκληρός και δεν δίνη, αλλά μαζεύει τα χρήματα, θα πάνε οι κλέφτες, θα τον δείρουν, θα του πάρουν και τα χρήματα, και έτσι θα εξοφλήση. Όταν έχουμε χρέη και δεν εξοφλούμε σ’ αυτήν την ζωή, αυτό είναι πολύ κακό σημάδι... Είναι εγκατάλειψη από τον Θεόν... Όταν πάλι κάποιος δεν "τρώη σκαμπίλια" και δέχεται ευλογίες, τότε φαίνεται ότι, έκανε κάτι καλό και ανταμείβεται εδώ γι’ αυτό από τον Χριστό διπλά και τριπλά. Δεν ξοφλάει όμως γιά τα σφάλματά του. Και αυτό πάλι είναι κακό. Ας πούμε ότι έκανα δέκα τοις εκατό καλωσύνες και ο Χριστός με ανταμείβει γιά είκοσι τοις εκατό και δεν έχω ούτε θλίψεις ούτε στενοχώρια· τότε όμως δεν εξοφλώ αμαρτίες.
Η ταλαιπωρία σ’ αυτήν την ζωή "τρώει" την κόλαση, λέει ο Αββάς Ισαάκ.
Δηλαδή, όταν λειτουργούν σε κάποιον οι πνευματικοί νόμοι, αφαιρείται ένα μέρος από τα βάσανα της κολάσεως»!!!
Πηγή: Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου Λόγοι / «Οικογενειακή Ζωή» (4ο Κεφάλαιο).
Ι. Ησυχαστήριο «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος» Σουρωτή.
