<<Κάποιος Βασιλιάς, είχε δέκα άγρια σκυλιά, στα οποία έριχνε όποιον έκρινε ότι δεν έκανε σωστά την εργασία του, δηλαδή, αυτούς που παρανομούσαν, αλλά ακόμη και εκείνους, που γιά κάποιους λόγους δεν του άρεσαν…
Ένας από τους υπηρέτες του, έκανε κάποιο λάθος στην υπηρεσία του, το οποίο δεν άρεσε καθόλου στον Βασιλιά και χωρίς δεύτερη σκέψη διέταξε να ριχθή ο υπηρέτης στα σκυλιά…
Ο υπηρέτης αντέδρασε και είπε στον Βασιλιά:
«Βασιλιά μου, σε υπηρέτησα δέκα ολόκληρα χρόνια και το ευχαριστώ σου είναι αυτό;; Σε παρακαλώ, τουλάχιστον, δώσε μου μία μικρή παράταση δέκα ημερών, και μετά πέταξέ με στα άγρια σκυλιά».
Ο Βασιλιάς συμφώνησε.
Τις τελευταίες του αυτές ημέρες ο υπηρέτης ζήτησε από τον υπεύθυνο των σκυλιών, να αναλάβει αυτός την φροντίδα των σκυλιών. Αυτός θα τα τάϊζε, θα τα καθάριζε και θα τα πρόσεχε... Ο υπεύθυνος των σκυλιών παραξενεύθηκε, αλλά συμφώνησε, μιάς και θα γλύτωνε γιά δέκα ημέρες την κοπιαστική εργασία της φροντίδας τόσων ζώων. Έτσι ο υπηρέτης, άρχισε να ταΐζει τα σκυλιά, να τα καθαρίζει, να τα κάνει μπάνιο και να τους παρέχει πραγματική φροντίδα.
Όταν τελείωσαν οι δέκα ημέρες, οι στρατιώτες ωδήγησαν τον υπηρέτη μπροστά στον Βασιλιά, και αυτός διέταξε να ριχθή στα άγρια σκυλιά. Όταν τον έριξαν μέσα, όλοι έμειναν έκπληκτοι, βλέποντας τα άγρια ζώα να τον γλείφουν και να παίζουν μαζί του!
Ο Βασιλιάς, σάστισε με αυτό το θέαμα και ερωτούσε να μάθη, τί συμβαίνει με τα σκυλιά του:
Από φόβο, όμως, κανείς δεν του απαντούσε.
Μόνο ο «μελλοθάνατος» υπηρέτης, τού είπε, με περίσσιο θάρρος:
«Βασιλιά μου, υπηρέτησα αυτά τα σκυλιά μόνο γιά δέκα ημέρες, και δεν εξέχασαν την προσφορά μου! Εσένα σε υπηρέτησα γιά δέκα ολόκληρα χρόνια και εσύ, τα εξέχασες όλα στο πρώτο μου λάθος…»!
Ο Βασιλιάς τότε, εκατάλαβε το λάθος του και εδιέταξε να βγάλουν τον υπηρέτη από τα σκυλιά, επιτρέποντας του να επιστρέψει στην παλαιά του εργασία!>>!
