1. Ας προστρέξουμε με προθυμία στο Δεσπότη Χριστό, που μας καλεί, ανοίγοντας σ’ Αυτόν τις καρδιές μας! Ας μη απελπιζώμεθα γιά τη σωτηρία μας! Ο εχθρός της ψυχής μας, θυμίζοντάς μας περασμένες αμαρτίες, μας ανοίγει το δρόμο προς την απόγνωση. Ο Κύριος, που εθεράπευσε και θεραπεύει τόσες ασθένειες του σώματος, δεν θα θεραπεύσει και την αθάνατη ψυχή, που κυριεύθηκε από την ασθένεια της πολύμορφης αμαρτίας;; Διότι δικά Του είναι τα λόγια: «Ο Ουράνιος Πατέρας μου, δεν θα αποδώσει δικαιοσύνη σ’ εκείνους που φωνάζουν σ’ Αυτόν νύκτα και ημέρα;;»! Και επίσης: «Αιτείτε και θα σας δοθή, ζητάτε και θα βρήτε, κτυπάτε και θα σας ανοίξει την θύρα»! Μονάχα εμείς να προσηλωθούμε στον Κύριο, απομακρυνόμενοι με όλη μας τη δύναμη από κάθε τι, που είναι και λέγεται αμαρτία!
2. Ένας βαρειά άρρωστος, που δεν μπορεί να φάει φαγητό ή να πιεί νερό, απελπίζεται και τότε τον κλαίνε οι συγγενείς του. Έτσι και ο Θεός και οι Άγγελοι, λυπούνται και θρηνούν, γιά τις ψυχές που δεν μπορούν να πάρουν την επουράνια τροφή (=Θεία Κοινωνία). Αν λοιπόν έγινες θρόνος του Θεού, αν η ψυχή σου έγινε όλη πνευματικός οφθαλμός και όλη Φως, αν τράφηκες με την τροφή εκείνη του Αγίου Πνεύματος, αν πίνεις από το ζωντανό νερό και από το πνευματικό κρασί πού ευφραίνει την καρδιά, αν η ψυχή σου φόρεσε τα ενδύματα του ανεκφράστου Φωτός, αν ο εσωτερικός σου άνθρωπος έλαβε πείρα και βεβαιότητα όλων αυτών, τότε ζεις από τώρα την πραγματική Αιώνια Ζωή και αναπαύεσαι από τώρα μαζί με τον Δεσπότη Χριστό!! Αν όμως ακόμη δεν τα έλαβες αυτά, ούτε τα έκανες κτήμα σου, να κλαις θερμά και να οδύρεσαι που δεν απέκτησες ακόμη αυτόν τον πλούτο, και να παρακαλείς αδιάκοπα τον Κύριο γιά τη πτωχεία σου. Γιατί λέει ο Κύριος: «Καθένας που ζητά ευρίσκει και όποιος κτυπά θα του ανοιχθή η θύρα»!
3. Αν το λάδι εκείνο των Προφητών έδινε το Βασιλικό αξίωμα, πόσο περισσότερο εκείνοι που χρίονται στον εσωτερικό άνθρωπο με το αγιαστικό λάδι της αγαλλιάσεως και δέχονται τον αρραβώνα του Αγίου Πνεύματος, θα φθάσουν τα μέτρα της τελειότητος και θα κληρονομήσουν τη Βασιλεία του Παμβασιλέως Χριστού!! Διότι λόγω του αρραβώνα του Πνεύματος που πήραν, είναι σίγουρες οι ελπίδες τους ότι, θα συμβασιλεύσουν με τον Παμβασιλέα Χριστό!! Διότι από τούτη τη ζωή, εδοκίμασαν μέσα τους την ηδονή και τη Χάρη του Παναγίου Πνεύματος!! Αυτοί οι άνθρωποι, αρπάζονται από τώρα νοερά εις εκείνον τον αιώνα και βλέπουν τα κάλλη και τα θαύματά του, με τις Άδυτες Λάμψεις του Κυρίου μας Ιησού Χριστού!!
Μελέτημα 18ον
Όσιος Μακάριος ο Αιγύπτιος,
50 Ομιλίες Πνευματικές.
