Κάποτε, ένας πλούσιος άνθρωπος, πολύ εγωΐστής, φιλάργυρος και ανελεήμων, έπεσε βαρειά άρρωστος. Ο ιατρός του, μετά από αρκετές ημέρες δύσκολης νόσησης, του ανακοίνωσε ότι, η κατάστασή του είναι πολύ σοβαρή και μη αναστρέψιμη, μάλιστα τον συμβούλεψε να προετοιμασθή γιά το μεγάλο ταξίδι και να καλέσει άμεσα ιερέα...
Ο άνθρωπος όμως αυτός, αντί να ακολουθήσει την συμβουλή του ιατρού, σηκώθηκε, μάζεψε όλα τα τραπεζογραμμάτιά του, τους τίτλους και ότι χαρτονομίσματα είχε, μαζί με ό,τι άλλο πολύτιμο και τα έριξε στη φωτιά, ώστε οι συγγενείς του να μην βρουν τίποτε, μετά τον θάνατό του...
Πέρασαν κάποιες ημέρες και ο ασθενής αντί να χειροτερεύει άρχισε να γίνεται όλο και καλλίτερα. Τελικά η υγεία του αποκαταστάθηκε πλήρως.
Υγιής πιά, αλλά απένταρος και μη έχοντας κάτι γιά να ζήσει, τελικά αναγκάσθηκε να επαιτεί και να ζει από ελεημοσύνες.
