Ο Όσιος Εφραίμ ο Σύρος, αποφάσισε κάποτε, να αφήσει την έρημο και να πάει σε κοντινή πόλη, γιά να προσκυνήσει τα Ιερά Λείψανα κάποιου Αγίου. Πριν ξεκινήσει, προσευχήθηκε λέγοντας:
«Κύριε, στείλε μπροστά μου, καθώς θα περνώ την πύλη της πόλεως, έναν άνθρωπο να με διδάξει»!
Μπαίνοντας λοιπόν ο Όσιος στην πόλη συνάντησε μία κοινή γυναίκα, η οποία στάθηκε και τον κοίταζε επίμονα. Ο Όσιος αισθάνθηκε άσχημα, γι’ αυτή την συνάντηση. Εστράφη τότε, με αυστηρό βλέμμα προς τη γυναίκα και της λέει:
«Απορώ, πώς δεν κοκκινίζεις από ντροπή, που τολμάς να με κοιτάζεις με τόση επιμονή».
«Εγώ», του αποκρίθηκε αυτή με ετοιμότητα, «κάνω αυτό που μου ταιριάζει. Από την πλευρά σου πλάσθηκα και επομένως εσένα πρέπει να κοιτάζω. Εσύ όμως πλάσθηκες από το χώμα και καλά θα κάνεις, να έχεις διαρκώς το βλέμμα σου, στραμμένο σ’ συτό»!
Ο Όσιος, συγκινημένος ευχαρίστησε τον Θεόν, αφού μιά τέτοια ωφέλιμη διδασκαλία, παραχώρησε, να την ακούσει από αυτήν την γυναίκα!!
