«Ποιός καλός άνεμος σε φέρνει εδώ;» ερώτησε ο σοφός ερημίτης τον οδοιπόρο που ζητούσε απεγνωσμένα να τον συναντήσει.
«Εγώ θέλω γαλήνη», απάντησε μελαγχολικά εκείνος.
Ο ερημίτης τότε, έγραψε στην άμμο:
«Εγώ θέλω γαλήνη».
«Κοίταξε τώρα, πόσο απλά είναι τα πράγματα», είπε στον οδοιπόρο και διέγραψε με μία κίνηση την λέξη “εγώ”.
«Σβήνεις πρώτα το “εγώ”» του λέει , «είναι αδύνατον να εύρη γαλήνη αυτός, που έχει απόλυτη εμπιστοσύνη στον εαυτόν του και νομίζει, μάλιστα, πως μπορεί να την εύρη μόνος του…, μακριά από τον Θεόν! Το “εγώ” πάντα θα νοιώθη, ότι απειλείται από όλους γύρω του, και έτσι πάντα θα φοβάται... Θα μετατρέπεται σε εγωϊσμό γιά να επιβάλλεται, και έτσι θα διώχνει τον Θεόν και την Γαλήνη Του»!
Με μία δεύτερη κίνηση διέγραψε την λέξη “θέλω”.
«Πρέπει να σβήσεις τη λέξη “θέλω”. Το “θέλω” δηλώνει επιθυμία, ανάγκη και προσκόλληση. Όταν τρέχεις πίσω από τις μάταιες επιθυμίες σου, ποτέ δεν θα εύρης χρόνο να γαληνέψεις! Είναι γνωστή η περίπτωση του “κουνουπιού”. Εάν σε ένα δωμάτιο υπάρχουν δέκα κουνούπια και εσύ σκοτώσεις τα εννιά, το δέκατο κουνούπι δεν θα σε αφήσει να κοιμηθής. Έτσι είναι και οι επιθυμίες..., όσες και να νικήσεις, εάν υπάρχει κάποια που δεν την εξουδετερώνεις, δεν θα σε αφήνει να “κοιμηθής”, να γαληνέψεις, δηλαδή….»!
Ο οδοιπόρος τότε, κοίταξε στην άμμο και είδε αποτυπωμένη μόνο την λέξη “Γαλήνη”, τις λέξεις “εγώ” και “θέλω” τις είχε διαγράψει ο σοφός και διακριτικός γέροντας. Έτσι πήρε τις απαντήσεις που αναζητούσε και αναχώρησε αναπαυμένος!!!
