ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΑΓΑΠΗΣ!!!

           Ήταν το καλοκαίρι του 1974.

       Τα τουρκικά στρατεύματα εισβάλλουν στην Κύπρο. Και σκορπούν το θάνατο. Στην Μόρφου, συμβαίνει ένα συνταρακτικό γεγονός. Τούρκοι στρατιώτες συλλαμβάνουν 15 Χριστιανούς.

       Τους φέρνουν στην αυλή του σπιτιού ενός Ελληνοκυπρίου δασκάλου.

Ετοιμάζουν τα όπλα. Και στρέφουν τους αιχμαλώτους (άνδρες, γυναίκες, μικρά παιδιά) στον τοίχο. Θρήνος, κλαυθμός, οδυρμός... Τραγικές στιγμές, για τους μελλοθανάτους... Περιμένουν μέσα σε κλίμα φόβου και αγωνίας τον Τούρκο αξιωματικό να έλθη και να διατάξει «πυρ»...

       Στρέφουν τότε το νου τους και την καρδιά τους στην Ελπίδα των Απελπισμένων. Και προσεύχονται όλοι τους θερμά για το τελευταίο τους ταξίδι και ιδιαίτερα ο δάσκαλος: «Θεέ μου, συγχώρεσέ μας και δέξου μας κοντά Σου. Μνήσθητι ημών, Κύριε, εν τη Βασιλεία Σου».

       Ο Τούρκος αξιωματικός έρχεται.

       Κοιτάζει  τους  στρατιώτες του με τα όπλα, κοιτάζει βλοσυρός και τους καταδικασμένους. Ρίχνει μιά ματιά προς τα πάνω. Μιά κληματαριά απλώνεται και σκεπάζει την αυλή. Ζητάει ένα τσαμπί σταφύλι, γιά να παρατείνει έτσι σκόπιμα την αγωνία των μελλοθανάτων.

«ΟΥ ΜΗ ΣΕ ΑΝΩ…» (Εβρ. 13,5)!!!

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΩΝ ΠΡΟΕΔΡΩΝ, ΤΩΝ Η.Π.Α.!!

          Το καθήκον γιά αγώνα, είναι καθήκον όλων μας! Ένα από τα πιό χαρακτηριστικά παραδείγματα επιμονής, είναι ο Αβραάμ Λίνκολν. Αν θέλετε να μελετήσετε μιά περίπτωση ανθρώπου, που δεν παραιτήθηκε από τον αγώνα της ζωής, ο Αβραάμ Λίνκολν, είναι από τους πιο καταλλήλους. Γεννημένος μέσα στη φτώχεια, ο Λίνκολν, αντιμετώπισε την υπέρτατη δυσκολία σε όλη του τη ζωή. Έχασε οκτώ φορές στις εκλογές, απέτυχε δύο φορές ως επιχειρηματίας και υπέστη σοβαρά προβλήματα στην υγεία του…

          Θα μπορούσε να είχε παραιτηθή από την προσπάθεια πολλές φορές, αλλά δεν το έκανε. Και όχι μόνο αυτό, μα και κατώρθωσε να γίνει σύμφωνα με τους περισσοτέρους ο σημαντικότερος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Ο Λίνκολν υπήρξε ένας «πρωταθλητής» της ζωής!!

 

          Ακολουθεί μία συνοπτική εξιστόρηση της πορείας του προς τον Λευκό Οίκο:

«ΔΑΣΚΑΛΕ ΠΟΥ ΔΙΔΑΣΚΕΣ ΚΑΙ ΝΟΜΟΝ ΔΕΝ ΕΤΗΡΕΙΣ»…!

Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ, ΦΙΛΑΡΕΤΟΣ Ο ΚΩΝΣΤΑΜΟΝΙΤΗΣ.

        Ένας έφεδρος αξιωματικός επισκέφθηκε κάποτε, γύρω στο 1950, την Ιερά Μονή Κωνσταμονίτου. Ο παπά-Φιλάρετος, ο ξακουστός γιά τις αρετές του Ηγούμενος της Μονής, τον φώναξε από μακριά με το όνομά του και του είπε και μιά περιπέτεια που είχε, τον συμβούλευσε και τον παρηγόρησε. Ο αξιωματικός τα έχασε. Είχε συγκλονισθή από το διορατικό χάρισμα του Γέροντα και του είπε με ευλάβεια:

          «Γέροντα, θα γίνω μοναχός μόλις απολυθώ».

          «Να γίνεις, παιδί μου», απάντησε ο παπά-Φιλάρετος, «αλλά όχι σ’ αυτό το Μοναστήρι, γιατί θα σου συμβεί πειρασμός μετά από τρία χρόνια…».

          Όταν απολύθηκε ο αξιωματικός από τον στρατό, ο παπά-Φιλάρετος τον έστειλε σε άλλη Μονή, όπου και έγινε μοναχός. Αλλά κάθε μήνα πήγαινε και συμβουλευόταν τον άγιο Γέροντα.

          Μία ημέρα τον βρήκε καθισμένο σε μιά άκρη του κελλιού του, να κρατάει το κεφάλι του. Ο πατήρ Ανανίας (ο πρώην αξιωματικός) με πόνο τον αγκάλιασε και τον ρώτησε:

          «Τί έχεις, Γέροντα;».

ΟΚΤΩ ΑΘΑΝΑΤΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ.

Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ ΚΑΙ Ο ΔΑΡΒΙΝΙΣΤΗΣ.

ΕΜΠΟΝΗ ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΨΥΧΗΣ ΤΟΥ!!!

            “Τι ανοησίες λένε τώρα στα σχολεία με την θεωρία του Δαρβίνου...

          Ενώ οι ίδιοι αυτές τις ανοησίες δεν τις πιστεύουν, τις λένε όμως, για να μολύνουν τα παιδιά, να τα απομακρύνουν από την Εκκλησία.

          Μου είπε κάποιος: «Αν πούμε ότι το χώμα είχε διάφορα συστατικά, διάφορους οργανισμούς, και ο Θεός πήρε από αυτά και έκανε τον άνθρωπο...».

          «Δηλαδή (του λέω), αν δεν υπήρχαν αυτά, δεν μπορούσε ο Θεός να κάνη τον άνθρωπο; Δύσκολο πράγμα!».

          «Αν πούμε (μου απαντά), ότι πήρε πρώτα τον πίθηκο και τον τελειοποίησε;».

«ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ, ΠΡΕΣΒΕΥΕ ΥΠΕΡ ΗΜΩΝ»!!!

«…ΑΥΤΟΙ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΟΨΟΝΤΑΙ» (ΜΑΤΘ Ε’8’)!!!

Εδιηγήθηκε o Γέροντας Παΐσιος:

           “ Από ένδεκα χρονών εδιάβαζα βίους Αγίων και έκανα νηστείες και αγρυπνίες.

          Ο αδελφός μου ο μεγαλύτερος, έπαιρνε και έκρυβε τους βίους. Δεν κατάφερε τίποτε. Επήγαινα στο δάσος καί συνέχιζα.

          Κάποιος φίλος του τότε, ο Κώστας, του είπε: «Θα σου τον κάνω να τα παρατήσει όλα». Ήλθε και μου ανέπτυξε την θεωρία του Δαρβίνου. Εκλονίσθηκα τότε και είπα: «Θα πάω να προσευχηθώ, και, αν ο Χριστός είναι Θεός, θα μου παρουσιασθή να πιστέψω. Μιά σκιά, μιά φωνή, κάτι θα μου δείξει». Τόσο μου έκοβε. Επήγα και άρχισα μετάνοιες και προσευχή γιά ώρες, αλλά τίποτε!

          Στο τέλος, τσακισμένος εσταμάτησα. Μου ήλθε τότε στην σκέψη κάτι που μου ’χε πει ο Κώστας: «Παραδέχομαι ότι ο Χριστός είναι ένας σπουδαίος άνθρωπος, δίκαιος, ενάρετος, τον Οποίο εμίσησαν από φθόνο γιά την αρετή Του και Τον καταδίκασαν οι συμπατριώτες Του».

«ΛΕΓΕ ΠΡΩΤΟΣ ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑΝ ΣΟΥ, ΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΘΗΣ»

«ΖΗΤΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΝ ΤΗΝ ΒΑΣΙΛΕΙΑΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ…» (Ματθ. ΣΤ’33’)!!!

          Κάποιος ευσεβής Χριστιανός, πρόσφερε σε τρεις εργάτες ένα μεροκάματο στο χώρο του σπιτιού του. Όταν οι εργάτες τελείωσαν την εργασία, τους κάλεσε ο Χριστιανός για να τους ανταμείψει.

          Έβαλε λοιπόν μπροστά τους, τρία χρυσά νομίσματα και τρία πνευματικά βιβλία, λέγοντάς τους να διαλέξουν, ή το χρυσό νόμισμα ή το βιβλίο.

          Οι δύο εργάτες πήραν αμέσως το χρυσό νόμισμα, λέγοντας:

          «Θα αγοράσουμε με αυτό ξύλα για το χειμώνα».

«Η ΑΓΑΠΗ ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΕΚΠΙΠΤΕΙ» (ΥΜΝΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ, Α’ ΚΟΡΙΝΘ. ΙΓ’8’)!!!

Η ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ!!!

   

        Κάποτε, ένας εργάτης, ενώ έσκαβε με πολλούς άλλους μαζί, στην στοά ενός νταμαριού, μετακινήθηκε ένας μεγάλος βράχος με αποτέλεσμα η στοά να καταρρεύσει, καταπλακώνοντας τους πάντες...

        Η γυναίκα αυτού του εργάτη, η κυρία Αργυρώ, κανόνισε από το υστέρημά της με τον ιερέα του χωριού, να κάμη σαράντα Λειτουργίες για την ψυχή του άνδρα της, σ’ ένα εξωκκλήσι κοντά στο μέρος όπου έγινε το δυστύχημα, διότι επίστεψε ότι ο σύζυγος της ήταν νεκρός.

        Καθημερινά μάλιστα πήγαινε ένα πρόσφορο, ένα μπουκάλι με κρασί και μία λαμπάδα στο ιερέα και κανόνιζε όλα τα απαραίτητα. Όταν έφθασε ο ιερέας στις είκοσι Λειτουργίες, ο διάβολος φθόνησε την ευλάβεια της κυρά-Αργυρώς και αφού μετασχηματίσθηκε σε έναν γνωστό της χωρικό, την συνάντησε το πρωί στον δρόμο και της είπε: «Ξέρεις; Ο παπάς δεν πήγε στην Εκκλησία, γιατί είχε δουλειά βιαστική και γι’ αυτό μην κοπιάζεις. Αύριο πηγαίνεις την προσφορά σου!». Αυτό της το έκαμε ο διάβολος τρεις φορές στο διάστημα των σαράντα ημερών.

«…ΚΛΕΙΣΑΣ ΤΗΝ ΘΥΡΑΝ ΣΟΥ ΠΡΟΣΕΥΞΑΙ…» (ΜΑΤΘ. ΣΤ’6’)!!!

ΜΑΓΕΙΡΕΙΟΝ ΚΑΙ ΑΠΟΘΗΚΑΙ, Ι.Μ.ΜΕΓ.ΛΑΥΡΑΣ - 1994.

          Ο αείμνηστος μοναχός Εφραίμ (τότε, Γεώργιος Μπουτσουρής), βιντεοσκοπεί το  μαγειρείο και τις αποθήκες της Ι.Μ.Μεγίστης Λαύρας και οι αρμόδιοι διακονητές Πατέρες μας ξεναγούν, και με όμορφο και γλαφυρό τρόπο περιγράφουν τους χώρους και τα αντικείμενα και κυρίως, αναφέρονται σε συγκλονιστικά θαύματα, που συνετελέσθησαν από την Υπεραγία Θεοτόκο, στους συγκεκριμένους χώρους της Ιεράς Μονής.

          Να ενθυμούμεθα πάντοτε ότι, η Παναγία μας, είναι η Έφορος και η Κυρία όχι μόνο της Ι.Μ.Μεγίστης Λαύρας, αλλά ολοκλήρου του Αγιωνύμου Όρους.     

Αρχείο Γ & Β Μπουτσουρή

ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ, ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ!!

ΕΥΛΑΒΕΙΑ ΚΑΙ ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΕΙΣ ΤΑ ΑΓΙΑ.

        

        Επί Τουρκοκρατίας στα Γιάννενα, ήταν ένας Τούρκος χασάπης, που είχε μία σανίδα στην οποία έκοβε το κρέας για τους πελάτες του. Μία ημέρα ένας Χριστιανός πελάτης, είδε πως η σανίδα εκείνη ήταν, το πίσω μέρος μιάς εικόνας της Παναγίας!

        Είπε τότε στον χασάπη: «Εάν σου φέρω έναν ωραίο κορμό να κόβεις το κρέας, θα μου δώσεις την σανίδα αυτή;».

«ΘΑΥΜΑΣΤΟΣ Ο ΘΕΟΣ ΕΝ ΤΟΙΣ ΑΓΙΟΙΣ ΑΥΤΟΥ» (Ψαλμ. 67,36)!!!

ΠΟΛΥ ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ ΙΣΤΟΡΙΑ!

           Μια μέρα, το υποζύγιο ενός αγρότη, έπεσε σε ένα βαθύ πηγάδι…

          Το ζώο φώναζε απελπισμένα για ώρες και ο αγρότης προσπαθούσε να βρει κάποια λύση να το βγάλει από το πηγάδι. Λύση δεν έβρισκε και δεν ήξερε τι να κάνει... Με τα πολλά αποφάσισε, μιάς και το ζώο ήταν γέρικο και τα έξοδα που απαιτούνταν τελικά για να το βγάλει από το πηγάδι ήταν πολλά, ότι δεν άξιζε τον κόπο να προσπαθήσει να σώσει τον γαϊδαράκο του...

          Το μόνο που σκέφθηκε, ήταν, να το θάψει ζωντανό μέσα σ’ εκείνο το πηγάδι. Κάλεσε, λοιπόν, όλους τους γείτονές του να έλθουν και να τον βοηθήσουν. Πήραν όλοι από ένα φτυάρι και άρχισαν να πετάνε χώματα στο πηγάδι. Στην αρχή το ζώο χάλασε τον κόσμο με τις φωνές του. Μετά όμως, προς έκπληξη όλων, ησύχασε. Ύστερα από αρκετές φτυαριές χώμα, ο αγρότης θεωρώντας ότι το ζώο έχει ταφή κάτω από το πολύ χώμα, κοίταξε μέσα στο πηγάδι και έμεινε έκπληκτος με αυτό που είδε.

Νο 9/9 - Ι. ΜΟΝΗ ΒΑΤΟΠΕΔΙΟΥ - ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ.

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟ ΟΣΙΟ ΕΦΡΑΙΜ ΤΟΝ ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗ.

Ένα αφιέρωμα στον Όσιο Εφραίμ Κατουνακιώτη που δημιουργήθηκε, στο μεγαλύτερο μέρος του, το έτος 2019 πριν την αγιοκατάταξη του γέροντα και ολοκληρώθηκε στην τελική του μορφή τον Ιούνιο του 2020, τρεις περίπου μήνες μετά την αναγραφή του πατρός Εφραίμ στο Αγιολόγιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας με Πατριαρχική και Συνοδική Πράξη.

«ΕΞΟΦΛΗΜΕΝΟΣ… ΜΕ ΕΝΑ ΠΟΤΗΡΙ ΓΑΛΑ»!!!

           Μία μέρα ένα πολύ φτωχό αγόρι που πουλούσε μικροπράγματα από πόρτα σε πόρτα, ένοιωσε πολύ πεινασμένο και στην τσέπη του δεν είχε, παρά μόνο μερικές δεκάρες. Έτσι, αποφάσισε ότι, στο επόμενο σπίτι θα ζητούσε λίγο φαγητό. Ωστόσο, έχασε το θάρρος του, όταν μία ευγενής κυρία άνοιξε την πόρτα του σπιτιού της, και αντί για φαγητό, από ντροπή, ζήτησε απλά ένα ποτήρι νερό.

Η κυρία κοιτάζοντας το αγόρι κατάλαβε ότι, ήταν ταλαιπωρημένο και πεινασμένο και αντί για νερό του έδωσε ένα ποτήρι γάλα. Το αγόρι το ήπιε μονορούφι και στη συνέχεια ερώτησε την γυναίκα: «Τί σας οφείλω...;».

«ΟΡΓΙΖΕΣΘΕ ΚΑΙ ΜΗ ΑΜΑΡΤΑΝΕΤΕ» (Εφ. 4,26)!!!

         Ο θυμός, ο καθαρός θυμός, είναι δύναμη της ψυχής.

        Εάν ο εκ φύσεως πράος βοηθιέται μια φορά από τον χαρακτήρα του για την πνευματική του πρόοδο, ο θυμώδης βοηθιέται δυό φορές από την δύναμη που έχει ο χαρακτήρας του, αρκεί την δύναμη αυτή του θυμού να την αξιοποιήσει κατά των παθών του και του πονηρού.

Η ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΓΑΠΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΘΕΟΝ!!

«Εκείνος που αγαπά τον εαυτόν του,

δεν είναι δυνατόν να αγαπά πραγματικά τον Θεόν.

Αυτός που όντως αγαπά τον Θεόν,

θεωρεί τον εαυτόν του ξένο και πάροικο σ’ αυτή την γη,

και δεν του χαρίζεται ποτέ»!!

Όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ (1759 - 1833).

Νο 8/9 - Ι. ΜΟΝΗ ΒΑΤΟΠΕΔΙΟΥ - ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ.

Η ΑΓΑΠΗ ΗΜΕΡΕΥΕΙ ΚΑΙ ΤΑ ΘΗΡΙΑ!!

Επί κομμουνιστικής Ρωσίας, συνέβη το εξής περιστατικό:

 

«Ένας κακοποιός-ληστής, στην προσπάθεια του να πραγματοποιήσει κάποια ληστεία, τελικά συνελήφθη. Στο Δικαστήριο κλήθηκε ως μάρτυρας κάποιος άνθρωπος ο οποίος τον είχε δει να διαπράττει την ληστεία, την οποία και αποκάλυψε στο Δικαστήριο. Αποτέλεσμα της συγκεκριμένης μαρτυρίας ήταν να καταδικασθή και τελικά να φυλακισθή ο ληστής.

Ο ληστής έβαλε σκοπό, όταν βγει από τη φυλακή, να σκοτώσει εκείνο τον άνθρωπο, που η μαρτυρία του τον “έρριξε” στην φυλακή…

Μετά από μερικά χρόνια αποφυλακίσθηκε και έχοντας θεριέψει η εκδίκηση μέσα του, έμαθε που μένει ο άνθρωπος που κατέθεσε στο Δικαστήριο εναντίον του. Πήρε, λοιπόν, ένα μεγάλο μαχαίρι και μια νύχτα, μπήκε αθόρυβα στο σπίτι εκείνου, αφήνοντας την πόρτα ανοικτή και κρύφθηκε πίσω από ένα μεγάλο μπαούλο. Κατάλαβε ότι, ο νοικοκύρης δεν ήταν εκείνη την στιγμή στο σπίτι, οπότε έχοντας κρυφθή καλά περίμενε με υπομονή, ενώ άκουγε τι έλεγε η υπόλοιπη οικογένεια, η γυναίκα και τα τρία παιδιά του...

“Θα τους σκοτώσω όλους και όταν γυρίσει, θα τους βρει όλους σκοτωμένους”, συλλογιζόταν, “και έτσι θα τον κάνω να πονέσει πιο πολύ…”.

«ΟΙ ΕΑΥΤΩΝ ΕΠΙΓΝΩΜΟΝΕΣ ΣΟΦΟΙ» (ΠΑΡΟΙΜ. ΙΓ’10’)

ΠΑΣΣΑΛΟΣ ΠΑΣΣΑΛΩ ΕΚΚΡΟΥΕΤΑΙ (ΑΡΧ. ΓΝΩΜΙΚΟΝ)

ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ γ.ΚΛΕΟΠΑ ΗΛΙΕ.

 

“Ήλθε στην εξομολόγηση ένας ηλικιωμένος και μου λέει:

 

«Πάτερ, βάλε μου έναν σκληρό κανόνα, επειδή δεν μπορώ να απαλλαγώ από τα πάθη μου».

«Γέροντα, αγωνίσου, γιατί τα πάθη οδηγούν στην κόλαση», του είπα.

«Πάτερ, τα εσυνήθισα, δεν μπορώ να τα αφήσω».

«Γέροντα, πρόσεχε, να απαλλαγής από τα πάθη σου, γιατί ο θάνατος είναι κοντά».

«Θέλω να τα αφήσω, αλλά δεν ξέρω πως».

«Αν δεν μπορείς να αφήσεις την αμαρτία, πώς θα υπομείνεις την αιώνια τιμωρία;».

«Φοβάμαι την κόλαση, αλλά είμαι δέσμιος των παθών μου».

Νο 7/9 - Ι. ΜΟΝΗ ΒΑΤΟΠΕΔΙΟΥ - ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ.

ΤΟ ΙΑΚΩΒΑΚΙ ΚΑΙ Η ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ.

H Ιστορία που θα διαβάσετε πιό κάτω συνέβη το 1929, σ’ ένα μικρό χωριό της Εύβοιας:

 « Όλα τα παιδάκια του χωριού πήγαιναν σχολείο μία φορά την ημέρα. Το Ιακωβάκι πήγαινε δύο. Το αγαπούσε πολύ, γιατί το σχολείο του, στα πρώτα χρόνια, ήταν και Εκκλησία της Αγίας Παρασκευής.

Αργά το απόγευμα, πήγαινε και άναβε τα καντήλια. Πήγαινε μόνο του το παιδί και του άρεσε να μένει μέχρι να νυχτώσει. Προσευχόταν όσο ήξερε και όσο μπορούσε. Έπειτα έπαιρνε τον κατήφορο γιά το σπίτι του, αφήνοντας πίσω το δάσος με τα πεύκα.

Ένα απόγευμα, όμως, θα ήταν τότε 8-9 χρόνων, εκεί που προσευχόταν του εμφανίσθηκε ολοζώντανη η Αγία Παρασκευή, ως Μοναχή, όπως ακριβώς ήταν στην εικόνα της Εκκλησίας. Το παιδί τρόμαξε. Το έβαλε στα πόδια και έφθασε λαχανιασμένο στο σπίτι του. Ούτε που γύρισε να κοιτάξει πίσω από τον φόβο του!

«ΜΕΙΖΩΝ… Η ΑΓΑΠΗ» (Α' ΚΟΡ. 13,13 )!!!