Γιά τον αββά Σέργιο τον αναχωρητή, μας διηγήθηκε ο μαθητής του, ο αββάς Σέργιος ο Αρμένης ότι:
«Με πίεζε πολύ ο αββάς Γρηγόριος, ο οποίος ήταν ηγούμενος του Μοναστηριού των Φάρων, να τον πάω στο γέροντα μου, τον αββά Σέργιο.
Μία ημέρα λοιπόν, τον πήγα στον γέροντα.
Ευρισκόταν εκείνη την εποχή ο γέροντας στα μέρη της Νεκράς θάλασσας. Μόλις λοιπόν τον αντίκρυσε ο γέροντας, τον ασπάσθηκε με πάρα πολύ χαρά και αφού έφερε νερό του έπλυνε τα πόδια και ολόκληρη τη μέρα συζητούσε μαζί του γιά την ωφέλεια της ψυχής!!
Την επόμενη μέρα τον ξεπροβόδισε.
Όταν λοιπόν έφυγε ο αββάς Γρηγόριος, λέω στον γέροντα:
“Γνωρίζεις πάτερ ότι, σκανδαλίσθηκα, διότι ενώ σου έφερα πολλούς Επισκόπους και Πρεσβυτέρους και άλλους πολλούς γεροντάδες, ποτέ κανενός απ’ αυτούς δεν έπλυνες τα πόδια, παρά μόνο στον αββά Γρηγόριο...”.
Τότε μου απαντά ο γέροντας:
“Ποιός είναι ο αββάς Γρηγόριος δεν γνωρίζω!!
Το μόνο που γνωρίζω είναι ότι, Πατριάρχη εδέχθηκα στη σπηλιά μου!!
Τον είδα να φορά ωμοφόριο και να κρατά το Ευαγγέλιο!!”!!!
Πράγματι, ύστερα από έξι χρόνια, αξίωσε ο Θεός τον αββά Γρηγόριο, να γίνει Πατριάρχης στη Θεούπολη (δηλαδή, στην Αντιόχεια)!!!
Όπως προέβλεψε ο γέροντάς μου ο Σέργιος!»!!!
Πηγή κειμένου: «Το γεροντικό του Σινά», Δημήτριου Γ. Τσάμη.
