Σ’ ένα από τα παραθαλάσσια προάστεια της Αττικής, θα γίνονταν κολυμβητικοί αγώνες γυναικών. Θα έπαιρνε μέρος και μία εξαιρετική κοπέλα, η Άννα, η οποία ήταν πρωταθλήτρια στην κολύμβηση, συγγενής και φίλη της μαθητρίας του Οσίου. Στους αγώνες, θα συμμετείχε επίσης και μία άλλη φίλη της Άννας, η οποία είχε και εκείνη μεγάλη επίδοση σ’ αυτό το άθλημα.
«Περισσότερο εξέταζε τον εαυτό σου και όχι τους άλλους,
γιατί στο πρώτο θα είσαι κερδισμένος εσύ, ενώ στο δεύτερο οι άλλοι»!!
<< Μην οργίζεσαι εναντίον του πλησίον σου. Θα μου πεις:
“Μα ο τάδε με αδίκησε, με προσέβαλε, με συκοφάντησε, με έβλαψε χωρίς λόγο...”.
Αλλά πες μου και εσύ:
-Ποιός Αδικήθηκε περισσότερο από τον Ίδιο τον Θεάνθρωπο;
-Ποιός Κακολογήθηκε;
-Ποιός Συκοφαντήθηκε;
-Ποιός Χλευάσθηκε;
1. Ο παραδομένος στην αμαρτία, θεωρεί φυσικά τα αφύσικα πάθη, δηλαδή την ασέλγεια, την πορνεία, την πλεονεξία, το μίσος, τη δολιότητα και τα κάνει με απόλαυση και ηδονή. Ομοίως, και ο αληθινός Χριστιανός χρησιμοποιεί σαν φυσικές ύλες τις αρετές, δηλαδή την αγάπη, την ειρήνη, την υπομονή, την πίστη, την ταπείνωση με μεγάλη απόλαυση και ηδονή, άκοπα και εύκολα. Και δεν μάχεται πλέον εναντίον των παθών της κακίας, γιατί λυτρώθηκε τελείως και δέχθηκε στην καρδιά του το Άγιον Πνεύμα και την ειρήνη και αγαλλίαση του Χριστού μας, με Τον Οποίον έγινε «ένα Πνεύμα»!
2. Όσοι δεν μπορούν να επιδοθούν στο έργο της προσευχής, αυτοί ας αναλαμβάνουν διάφορα διακονήματα με ευλάβεια και χαρά, οπότε το έργο τους θα γίνεται ευπρόσδεκτο από τον Θεόν και δεν θα χάσουν το μισθό τους!
«Είπε ο Γέροντας, είπε ο Θεός! Το στόμα του Γέροντος είναι το στόμα του Χριστού!»!
<<Ξέρετε τί θα πει Γέροντας;;
Μόνο ο διάβολος ξέρει (και τρέμει!) τί θα πει Γέροντας.
Ο κατά σάρκα αδελφός, αλλά και υποτακτικός του γέρο-Ιωσήφ, ο πάτερ Αθανάσιος, είχε την καλύβη της «Κοιμήσεως» στην Νέα Σκήτη. Εκεί το γεροντάκι, που ζούσε πριν (εγώ το πρόλαβα, αλλά αυτό το ιστορικό που θα σας πω τώρα, δεν το πρόλαβα, αλλά το άκουσα. Το γεροντάκι όμως το πρόλαβα), είχε έναν υποτακτικό. Ο υποτακτικός αυτός (κρίσις Θεού), ήλθε στο τέλος του. Την προηγουμένη ημέρα, την παραμονή προτού να πεθάνει, πήγαν οι δαίμονες και του λένε: «Είσαι δικός μας, τώρα θα σε πάρουμε στην κόλαση γιατί έτσι κι έτσι...», τα συνηθισμένα των διαβόλων. Ο νέος μοναχός ταράχθηκε...
Μπήκε μέσα ο Γέροντας και του λέει:
«Παιδί μου, γιατί είσαι ταραγμένος;».
<<Το χειμώνα του 1990, μιά πολύ κρύα ημέρα, επισκεφθήκαμε μαζί με τον αδελφό μου, τον Άγιο Πορφύριο. Όταν μπήκαμε στο κελλί, είδαμε τον Άγιο ξαπλωμένο και βαρειά άρρωστο.
Επλησίασα, πήρα την ευλογία του και θέλησα να του μιλήσω γιά τον αδελφό μου, που εκείνη τη στιγμή είχε σταθή παραπίσω. Με πρόλαβε όμως ο Άγιος και πολύ χαμηλόφωνα, χωρίς να μας ακούσει ο αδελφός μου, μου είπε στενοχωρημένος:
«Τί μου τον έφερες αυτόν εδώ;».
