Είπε ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης, σε κάποιους προσκυνητές:
«Όταν έχουμε κάποια αναπηρία, αν κάνουμε υπομονή και δεν γκρινιάζουμε, τότε έχουμε μεγαλύτερο μισθό! Γιατί όλοι οι ανάπηροι αποταμιεύουν! Ένας κωφός από το κουφό του αυτί, ένας τυφλός από το τυφλό του μάτι, ένας κουτσός από το κουτσό του πόδι! Είναι μεγάλη υπόθεση! Αν κάνουν και λίγο αγώνα κατά των ψυχικών παθών, θα έχουν να λάβουν και στεφάνια από τον Θεόν!
Βλέπεις, οι ανάπηροι πολέμου παίρνουν σύνταξη, παίρνουν και παράσημα!
Όποιος έχει ομορφιά, λεβεντιά, υγεία, και δεν αγωνίζεται να κόψη τα ελαττώματά του, θα του πη ο Θεός:
“Απήλαυσες στην ζωή σου τα αγαθά σου, την λεβεντιά σου!
Τί σου χρωστώ τώρα; Τίποτε…”.
Ενώ όποιος έχει μία αναπηρία, είτε έτσι γεννήθηκε, είτε την κληρονόμησε από τους γονείς του, είτε την απέκτησε αργότερα, πρέπει να χαίρεται, διότι έχει να λάβη στην άλλη ζωή! Όταν μάλιστα δεν έχει φταίξει, θα έχει καθαρό Ουράνιο μισθό, χωρίς κρατήσεις! Δεν είναι μικρό πράγμα μιά ολόκληρη ζωή να μην μπορή κάποιος λ.χ. να απλώση το πόδι του, να μην μπορή να καθήση, να μην μπορή να κάνη μετάνοιες κ.λπ.. Στην άλλη ζωή ο Θεός θα του πη:
