ΣΠΑΝΙΑ ΞΕΝΑΓΗΣΙΣ ΚΑΙ ΓΛΑΦΥΡΑ ΑΦΗΓΗΣΙΣ, ΑΠΟ ΤΟΝ γ.ΗΣΑΪΑ ΤΟΥ ΚΕΛΛΙΟΥ ΑΓΙΩΝ ΑΝΑΡΓΥΡΩΝ – ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ, ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ 1994!

 

        Μία ενδιαφέρουσα πνευματική και ιστορική ξενάγησις από τον γέροντα Ησαΐα του κελλίου των Αγίων Αναργύρων, που ανήκει εις την Ιεράν Μονήν της Μεγίστης Λαύρας του Αγίου Όρους.
        Αξίζει όλοι με τα πολλής προσοχής να την παρακολουθήσωμε, διότι, πέραν των άλλων, ο αγαθός γέροντας μας ξεναγεί και εις το σπηλαίον του Αγίου Ιωάννου του Κουκουζέλη.
        Η βιντεοσκόπησις οφείλεται εις τον αείμνηστον π. Εφραίμ (αγαπητόν φίλον Γ. Μπουτσουρήν), και έγινε το έτος 1994.
        Καλήν παρακολούθησιν.

 Πηγή: Αρχείο Γ & Β Μπουτσουρή

ΤΟ ΥΨΙΣΤΟΝ ΔΩΡΟΝ ΤΗΣ ΕΙΛΙΚΡΙΝΟΥΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ!!

 

ΠΑΛΑΙΑΙ ΔΙΔΑΚΤΙΚΑΙ, ΑΛΛΑ ΑΝΕΠΙΣΤΡΟΦΟΙ «ΙΣΤΟΡΙΚΑΙ» ΜΝΗΜΑΙ.

 

Όσοι από εμάς, που έχουν ασπρίσει τα μαλλιά μας (ή και έχουν πέσει…), αναπολούμε τα περασμένα «έχουμε να διηγηθούμε (τουλάχιστον) μιά ιστορία των παιδικών μας παιχνιδιών στις παλιές γειτονιές του '70 και του '80, τότε που μιά μπάλα, μιά πέτρα ή απλά οι φίλοι μας αρκούσαν για να μας κάνουν τα πιο ευτυχισμένα πιτσιρίκια της γης. Σε έναν κόσμο που μπορούσες ως παιδί να χαρείς το παιχνίδι έξω από το σπίτι ανέμελος, με λιγοστούς κινδύνους και ακόμα λιγότερα αυτοκίνητα, με περισσότερο ήσυχους δρόμους και δεκάδες αλάνες, χωράφια και ελεύθερους χώρους.

Η ΘΑΥΜΑΣΤΗ H.KELLER ΔΙΔΑΣΚΕΙ!!

 

ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ, ΕΙΣ ΤΟ ΓΕΝΕΘΛΙΟΝ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ!!

<<Ελάτε όλα τα Έθνη, κάθε ανθρώπινη γεννεά, και κάθε γλώσσα, και κάθε ηλικία, και κάθε αξίωμα, να εορτάσωμε με αγαλλίαση, την Γέννηση της Παγκόσμιας Χαράς. Διότι, αν οι ειδωλολάτρες, με ψεύτικα δαιμονικά παραμύθια, που ξεγελούν το μυαλό και σκοτεινιάζουν την αλήθεια, συγχρόνως δε, προσφέροντας και ό,τι είχαν και δεν είχαν, τιμούσαν γενέθλια Βασιλιάδων, που τους τυραννούσαν σ’ όλη τους τη ζωή, πόσο περισσότερο πρέπει εμείς να τιμούμε την Γέννηση της Θεοτόκου, που ανώρθωσε ολόκληρο το ανθρώπινο γένος, που άλλαξε τη λύπη, της πρώτης μας μητέρας, της Εύας, σε χαρά;;

Η Εύα, άκουσε την απόφαση του Θεού:

«Με πόνους να γεννάς τα παιδιά σου».

Η Υπεραγία Θεοτόκος άκουσε τό:

«Χαίρε, Κεχαριτωμένη!»!!

Η Εύα:

ΤΟ ΙΕΡΟΝ ΜΥΣΤΙΚΟΝ, ΔΙΑ ΝΑ ΕΠΙΤΥΧΩΜΕΝ ΤΗΝ ΑΓΙΑΝ ΥΠΟΜΟΝΗΝ!!

 

ΠΡΟΣΟΧΗ ΚΑΙ ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΕΙΣ ΤΑΣ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΑΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ, ΔΙΟΤΙ Ο ΕΧΘΡΟΣ ΚΑΡΑΔΟΚΕΙ…

 

<<Συνήθως,  εμείς  οι  άνθρωποι,  με  τις  αφορμές  που  δίνουμε,  είτε  με απροσεξίες, είτε με υπερήφανους λογισμούς, επιτρέπουμε στον εχθρό να μας κάνει κακό. Ακόμη και έναν λογισμό ή έναν λόγο μπορεί να εκμεταλλευθή το ταγκαλάκι...

Θυμάμαι, ήταν μία οικογένεια πολύ αγαπημένη. Κάποτε ξεκίνησε ο άνδρας και έλεγε στην γυναίκα:

«Θα σε χωρίσω…».

Και η γυναίκα απαντούσε στον άνδρα, το ίδιο:

«Εγώ θα σε χωρίσω…».

«ΤΑ ΣΑ ΕΚ ΤΩΝ ΣΩΝ ΣΟΙ ΠΡΟΣΦΕΡΟΜΕΝ» !!!

 

Ο ΟΝΤΩΣ ΜΙΜΗΤΗΣ, ΤΟΥ ΑΡΧΙΠΟΙΜΕΝΟΣ ΚΥΡΙΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ!!

<<Ο προικισμένος από σπάνια ηθικά και πνευματικά χαρίσματα π. Γερβάσιος, ο οποίος έφερε επάνω του την σφραγίδα της δωρεάς του Θεού, εχρημάτισε μαθητής του Άγίου του αιώνα μας, του Αγίου Νεκταρίου Επισκόπου Πενταπόλεως, εις την Ριζάρειον Εκκλησιαστικήν Σχολήν.

Ο Άγιος Νεκτάριος εδίδασκε Ποιμαντικήν, την οποίαν διήνθιζε με ποιήματά του προς την Θεομήτορα, μελοποιημένα από τον Ίδιον και τα οποία υπό την καθοδήγησίν του εψάλλαμε.

Σ’ ένα μάθημά Του, σχετικόν με τα καθήκοντα του «Ποιμένος» εγείρεται ο νεαρός π.Γερβάσιος και ζητεί ευλαβώς την άδειαν να ομιλήση.

 «Ποιμήν καλός», λέγει, «είναι, όχι ο κατ’ επάγγελμα τυπικώς ενασκών τα καθήκοντά του, αλλά ο ολοψύχως και ενσυνειδήτως αφιερωμένος εις την Εκκλησίαν, που αδιάκοπα αγωνίζεται να κάμη βίωμα του ποιμνίου του, τας υποθήκας του Ευαγγελίου και των Γραφών, υπεισερχόμενος εις τας ουσίας και εκλαϊκεύων αυτάς. Ο στηλιτεύων τας αντιδράσεις και αντιμετωπίζων τον «φαρισαϊσμόν» με το μαστίγιον, όπως ο Κύριος εις τον Ναόν του Σολομώντος.

Αυτός πρέπει να είναι:

ΧΑΡΙΤΙ ΘΕΟΥ ΥΠΑΡΧΟΜΕΝ ΚΑΙ ΕΥΔΟΚΙΜΟΥΜΕΝ!!

ΜΙΑ ΑΞΙΟΣΗΜΕΙΩΤΟΣ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΙΣ, ΠΡΟΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΝ ΝΕΑΡΩΝ ΚΑΙ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΩΝ

ΝΑ ΖΕΙ ΚΑΝΕΙΣ Η ΝΑ ΔΕΙΧΝΕΙ ΠΩΣ ΖΕΙ.

 <<Κάποτε, χρόνια πριν, βρέθηκα στο μουσείο Πικάσο του Παρισιού παρέα μ' έναν ηλικιωμένο φίλο φωτογράφο να δω μια έκθεση με προσχέδια του ζωγράφου. Μπαίνοντας στον χώρο της έκθεσης έβγαλα σχεδόν αυτόματα τη φωτογραφική μου μηχανή να φωτογραφίσω κάποια έργα. Ο έμπειρος και σοφός φίλος, μου έπιασε τότε το χέρι και μου είπε αυστηρά:

«Πρώτα  θα  τα  δεις  όλα  κι αφού  τα  ζήσεις, θα αποφασίσεις τί  θέλεις να φωτογραφίσεις».

Τον υπάκουσα θέλοντας και μη και στο τέλος νομίζω πως δεν φωτογράφισα τίποτα. Όχι επειδή δεν τα έζησα αλλά αντιθέτως, επειδή είχαν όλα καταχωρηθεί στη φωτοθήκη της καρδιάς μου...

Μετά  από  τόσα  χρόνια  και   την  τεχνολογική επανάσταση που σφράγισε την εποχή μας και μας οδηγεί εκεί που θέλει -άραγε πού;-, πριν προλάβουμε να την κατανοήσουμε, να αναρωτηθούμε, να σκεφτούμε και να αποφασίσουμε πώς θέλουμε να τη χρησιμοποιήσουμε εμείς οι ίδιοι για το καλό μας, βρεθήκαμε να μοιραζόμαστε με μυριάδες αγνώστους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αναρίθμητες εικόνες και βίντεο σαν φτηνά κηδειόχαρτα της ζωής που δε ζούμε.

Η ΕΛΕΗΜΩΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΒΗΣΣΑΡΙΩΝΟΣ!!

 

ΔΙΔΑΚΤΙΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΑΙ ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ!! (6/11)

 

-Είδε ο βάτραχος που πεταλώναν τ’ άλογο, σήκωσε κι αυτός το πόδι!

-Τροχός που γυρίζει, σκουριά δεν πιάνει!

-Εν τη παλάμη και ούτω βοήσωμεν!

-Ο γάϊδαρος βόσκει, εκεί που τον δένουν!

-Ο πηλός αν δεν δαρθή, κεραμίδι δεν γίνεται!

ΣΥΝΕΠΤΥΓΜΕΝΗ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΙΚΗ ΣΟΦΙΑ!

 

 

ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ!!!

 

<<Στο Πίσω Λιβάδι της Πάρου, προπαραμονή Δεκαπενταυγούστου 1931, βρίσκονταν τρεις ομάδες ψαράδων, που ψάρευαν τις νύκτες με τα γρι-γρι στο στενό μεταξύ Πάρου και Νάξου.

Εκείνη τη νύκτα, η μία ομάδα έμεινε στο μικρό λιμάνι. Οι ψαράδες το έριξαν στο πιοτό, το πιοτό έφερε το κέφι, και εκείνο παρεξηγήσεις και βαρειές κουβέντες... Ούτε την Θεοτόκο δεν σεβάσθηκαν οι βλάσφημοι… Του κάκου προσπαθούσαν ο Λιμενοφύλακας και ο μαγαζάτορας της ταβέρνας στο μικρό λιμάνι,  να τους συγκρατήσουν...

Μέχρι που ξαφνικά, ο ουρανός βάρυνε. Η θάλασσα άρχισε να μουγκρίζει. Σε μισή ώρα το κύμα σηκώθηκε βουνό, παρασύροντας το ψαροκάϊκο και τις βάρκες με τις λάμπες, μέχρι που τις πέταξε σπασμένες στη στεριά…

Κατόπιν, η θάλασσα γαλήνεψε, και ένα καΐκι από τη Νάξο φάνηκε να μπαίνει στο λιμανάκι. Ο καπετάνιος του, απόρησε βλέποντας τα συντρίμμια στη στεριά.

«Πώς έγινε αυτό το κακό;», ερώτησε. «Εγώ ταξίδευα με θάλασσα “γυαλί”».

Ο ΚΑΤ’ ΕΙΚΟΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥ, ΠΛΑΣΘΕΙΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ!!

 

ΛΟΓΟΙ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΑΦΥΠΝΙΣΤΙΚΟΙ, ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ Φ.ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ!!

<<Ω τρισανόητοι, εσείς που έχετε την ιδέα πως είσασθε και άξιοι να γίνετε οδηγοί του Κόσμου…

Γιά λίγα χρόνια, μιάς ζωής, που είναι και αυτά γεμάτα ταραχή, ανησυχία, και απελπισία, γεμάτα πολέμους και εγκλήματα, γι’ αυτές τις λίγες ημέρες, λοιπόν, κάνετε τόση φασαρία, γι’ αυτές φτιάχνετε τόσες θεωρίες, γι’ αυτές πνίγετε στο αίμα την Ανθρωπότητα, γι’ αυτές τις λίγες στιγμές την αφιονίζετε με ένα πλήθος όνειρα γιά ευτυχία, που το τέλος τους θα είναι το τίποτα…

Αληθινά είσασθε τρελλοί, και κακοί τρελλοί, σατανάδες της απάτης…

ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΝ ΤΟ «ΑΚΟΥΩ», ΑΠΟ ΤΟ «ΚΑΤΑΝΟΩ»!

 

ΤΑ ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΤΗΡΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΝΗΣΤΕΙΑΣ!!

Ήταν Μεγάλη Τεσσαρακοστή και κάποια Χριστιανή μητέρα θήλαζε το παιδί της, ενώ τηρούσε τη νηστεία της Εκκλησίας μας. Ωστόσο, ο ιατρός, της είπε να τρώει από όλα, διότι θηλάζει. Επίσης της είπε ότι, η κατάλυση της νηστείας στην περίπτωση της δεν είναι αμαρτία…

Η μητέρα υπάκουσε και σε μία εβδομάδα στέρεψε το γάλα της, και άρχισε να δίνει στο παιδί γάλα του εμπορίου. Στενοχωρήθηκε πολύ, υπέθεσε ότι κάποια σοβαρή αμαρτία είχε κάνει και άρχισε να ψάχνει, γιά έναν καλό πνευματικό.

Της συνέστησαν τον πατέρα Σίμωνα.

Πήγε, λοιπόν, στον Γέροντα και εξομολογήθηκε.

Ο ΣΟΦΟΣ ΚΑΙ ΣΩΣΤΟΣ ΤΡΟΠΟΣ, ΑΠΟΦΥΓΗΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΚΡΙΣΕΩΣ!!

 

ΖΗΤΗΣΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΕΚ ΚΑΡΔΙΑΣ ΚΑΙ ΘΑ ΛΑΒΗΣ!!

 

<<Κάποτε με επλησίασε ένας κύριος και μου είπε:

«Εντάξει κύριε Παναγόπουλε, εγώ δεν ενδιαφέρομαι γιά τον Χριστό... Το παραδέχομαι… Όμως…, ο Χριστός δεν ήλθε γιά όλους τους ανθρώπους; Γιατί λοιπόν δεν έρχεται και σε εμένα, γιά να με σώσει; Να έλθη και σε εμένα, το απολωλός πρόβατο και να με σώσει. Εξ άλλου δεν είμαι και εγώ παιδί Του;».

Και του απάντησα ως εξής:

«Ο Κύριος δεν έρχεται να σε βρει, γιατί δεν βελάζεις… Όπως χάνεται ένα πρόβατο το οποίο δεν βελάζει, επειδή δεν μπορεί ο βοσκός να το βρει... Έτσι και εσύ, δεν βελάζεις… Δεν ζητάς τον Θεόν και έτσι δεν μπορεί ο Χριστός να σε εύρη…

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑΙ ΚΑΤΑΓΡΑΦΑΙ ΚΑΙ ΝΟΥΘΕΣΙΑΙ, ΕΝΟΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΔΙΔΑΧΟΥ!!