Μία ημέρα, ήταν ξαπλωμένος ο Άγιος Πορφύριος μέσα στην παράγκα του και ένας ηλεκτρολόγος έφτιαχνε τα ηλεκτρικά σ’ αυτήν. Έξω περίμενε πολύς κόσμος, γιά να πάρει την ευχή του και να ακούσει τις συμβουλές του.
Σε μία στιγμή ερωτά ο ηλεκτρολόγος τον γέροντα:
«Καλά, γέροντα, τί θέλει όλος αυτός ο κόσμος, που περιμένει απ' έξω, από ένα γέροντα σαν και εσένα;».
Και ο Άγιος Πορφύριος του απήντησε:
<< Έδιωξες την στεφανωμένη γυναίκα σου και πήρες μία άλλη, με την οποία ζεις χωρίς να έχετε παντρευθή... Και αναρωτιέσαι, τί κακό έκανες. Και παραξενεύεσαι γιατί οι γείτονές σου ξεσηκώνονται εναντίον σου. Και ακόμα παραξενεύεσαι γιατί η εξουσία σε ταλαιπωρεί και σε τιμωρεί.
Η μία αμαρτία σου έγκειται στο ότι έδιωξες τη νόμιμη σύζυγο, ενώ η άλλη στο ότι συζείς παράνομα. Διπλά καταπάτησες τον Νόμο του Δημιουργού σου, γι’ αυτό οι γείτονές σου ξεσηκώνονται εναντίον σου και γι’ αυτό η κρατική εξουσία σε κυνηγά. Αυτό, δεν θα ήταν αμαρτία γιά τα ζώα, αφού γι’ αυτά ο Δημιουργός δεν ώρισε τον νόμο, όπως γιά τους ανθρώπους. Αλλά γιά τους ανθρώπους είναι αμαρτία!!
Εσύ βρίσκεις τη δικαιολογία γιά τον εαυτό σου στο ότι, έτσι έκαναν και κάποιοι άλλοι. Ναι, είναι αλήθεια, ότι το έκαναν και άλλοι. Όμως, ποτέ έναν παραβάτη του νόμου δεν τον δικαιολογούσε, το ότι πριν απ’ αυτόν ήταν και κάποιοι άλλοι παράνομοι!
Ο γέροντας Αθανάσιος Χαμακιώτης, έτρεφε ιδιαίτερη αγάπη στα παιδιά και στους νέους. Φερόταν με πολλή στοργή και γλυκύτητα. Στο κελλί του είχε μία φοντανιέρα, γεμάτη καραμέλες, γιά να φιλεύει τα παιδάκια. Έτσι δημιουργούσε ευχάριστο περιβάλλον και τα παιδιά ένοιωθαν σαν στο σπίτι τους.
Όταν περνούσε από κάποιες γειτονιές, τα παιδιά τον αναγνώριζαν. Άφηναν το παιχνίδι κι έτρεχαν κοντά του φωνάζοντας:
«Περνάει ο Χριστούλης!»!
<< Όταν ήμουν στο Σινά, ήταν εκεί και ένας λαϊκός· Στρατή τον έλεγαν.
Εάν τον φώναζες:
«Κύριε Στρατή».
Αυτός έλεγε:
«Αμαρτωλό Στρατή, να με λες, αμαρτωλό Στρατή».
Όλοι τότε, έλεγαν:
«Τί ταπεινός που είναι!».
Ένα πρωί λοιπόν, τον πήρε ο ύπνος τον Στρατή, και δεν κατέβηκε στην Εκκλησία. Επήγε λοιπόν κάποιος να τον ξυπνήσει.
«Στρατή», του λέει «ακόμη κοιμάσαι; Τελείωσε και ο Εξάψαλμος, δεν θα έλθης στην Εκκλησία;».
<<Μιά φορά και έναν καιρό, ζούσε στην αυλή ενός χωριάτικου σπιτιού μία χελώνα, που είχε έναν μεγάλο καϋμό. Ήθελε να πετάξει στον ουρανό όπως τα πουλιά.
«Τί κατάρα είναι αυτή…», έλεγε κάθε τόσο αναστενάζοντας. «Σέρνω μέρα και νύκτα αυτό το βαρύ καβούκι και είμαι καρφωμένη πάνω στη γη. Αχ, να 'μουνα και εγώ ένα πουλάκι, να είχα πτερά και να πετούσα… Πώς ζηλεύω τις πάπιες της αυλής που όταν θέλουν πετούν και βλέπουν τον κόσμο από ψηλά…».
Μία ημέρα δύο πάπιες άκουσαν το παράπονο της και τη λυπήθηκαν.
«Θέλεις στ' αλήθεια να πετάξεις, κυρά-χελώνα;», την ερώτησαν.
«Αν θέλω;», απάντησε η χελώνα.
Κάποιοι Φαρασιώτες διηγήθηκαν το εξής περιστατικό γιά τον Άγιο Αρσένιο:
<<Δύο Σέχοι (αρχηγοί Μουσουλμανικών φυλών και μάγοι) από το Χατζή-Πεχτές, επισκέφθηκαν τον πατέρα Αρσένιο. Ο πατήρ τους δέχθηκε και τους έφτιαξε και καφέ. Οι Σέχοι όμως άρχισαν τις ανόητες και ζαλισμένες ερωτήσεις, που έφερναν μόνον πονοκέφαλο.
Τότε ο πατήρ, γιά να τους ξεφορτωθή, τους είπε:
«Δεν μπορώ να σας ακούω άλλο, διότι πονάει το κεφάλι μου».
Εκείνοι όμως δεν κατάλαβαν, και είπε ο ένας στον Πατέρα Αρσένιο:
<<Και τα όρη και τα βουνά και τα δένδρα και η θάλασσα και τα ψάρια, όλα υμνολογούν τον Θεόν!
Αλλά εμείς, επειδή έχουμε αμαυρώσει το νοερόν της ψυχής μας, λίγο το καταλαβαίνουμε... Όσο καθαρίζεσαι μέσα σου, τόσο περισσότερο λαμβάνεις έναν φωτισμό, λαμβάνεις μία αίσθηση, ότι κανένα κτίσμα του Θεού δεν μένει αργό, αλλά όλα δοξολογούν τον Θεόν!
Η σημερινή μεγάλη ημέρα, αντιστοιχεί εις την Αγία και Μεγάλη Παρασκευή!
Η Αγία Ορθόδοξος Εκκλησία μας σοφά ώρισε σαράντα ημέρες μετά την Μεταμόρφωσιν να εορτάζεται η Ύψωσις του Τιμίου Σταυρού!
Είπε κάποιος προσκυνητής στον Άγιο Παΐσιο τον Αγιορείτη:
«Γέροντα Παΐσιε, το σταυρουδάκι που μου δώσατε, το φορώ συνέχεια και με βοηθάει στις δυσκολίες».
Και ο Άγιος απάντησε ως εξής:
«Να, τέτοια σταυρουδάκια είναι οι δικοί μας σταυροί, σαν αυτά που κρεμούμε στον λαιμό μας και μας προστατεύουν στην ζωή μας. Τί νομίζεις; Έχουμε μεγάλο Σταυρό εμείς; Μόνον ο Σταυρός του Χριστού μας ήταν πολύ βαρύς!!! Διότι, ο Χριστός από αγάπη προς εμάς τους ανθρώπους, δεν θέλησε να χρησιμοποιήση γιά τον Εαυτό Του την Θεϊκή Του Δύναμη! Και στην συνέχεια σηκώνει το βάρος των σταυρών όλου του Κόσμου και μας ελαφρώνει από τους πόνους των δοκιμασιών με την Θεία Του βοήθεια και με την γλυκειά Του παρηγοριά!
Μόνο στις Η.Π.Α. καθημερινά δολοφονούνται 2.363 αγέννητα παιδιά…
Ας σκεφθούμε τον ασύλληπτο αριθμό επί καθημερινής βάσεως φρικτών και εγκληματικών τέτοιων φόνων σ’ ολόκληρη την Ανθρωπότητα…
Στην μικρή Πατρίδα μας, που το φοβερώτερο πρόβλημα, αναγνωρισμένο από όλους, είναι η υπογεννητικότητα, που ωδήγησε τις τελευταίες δεκαετίες στην τρομερή έκρηξη του Δημογραφικού ζητήματος, συνεχίζουν να γίνωνται περί τις τριακόσιες χιλιάδες (300.000) εκτρώσεις τον χρόνο…
Και όλες αυτές οι εκατόμβες θυμάτων, που αριθμούν εκατομμύρια αθώα παιδάκια, θεωρούνται από τις πολιτισμένες ηγεσίες και τα τσιράκια τους, ως… πρόοδος και επιτυχία…
Έχομε επανειλημμένως αναφερθή, από αυτή την μικρή και ταπεινή ιστοσελίδα, στο μείζον αυτό παγκόσμιο πρόβλημα και επανερχόμεθα με ένα καταπληκτικό συγκριτικό πίνακα, όπως παρουσιάζεται στο video που προηγείται και αξίζει όλοι μετά προσοχής να παρακολουθήσωμε, έστω και εάν κάποιοι δεν είμασθε αγγλομαθείς, διότι τα αριθμητικά στοιχεία που παρατίθενται είναι αδιαμφισβήτητα και συγχρόνως ανατριχιαστικά, αλλά μπορούν γιά τους καλοπροαιρέτους να μετατραπούν σε αφυπνιστικές σάλπιγγες.
Ευχόμεθα καλή, προσεκτική και συνειδητή παρακολούθηση.
Πηγή video: afistemenaziso
Δύο αδέλφια, επήγαν γιά πρώτη φορά στο Κελλί του Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου και δεν έφαγαν το λουκούμι ούτε ήπιαν το νερό που είχε ο γέροντας Παΐσιος γιά τους προσκυνητές, έξω από το κελλί του.
Όταν το είδε αυτό ο Άγιος Παΐσιος, ερώτησε τα αδέλφια, γιατί δεν έφαγαν το λουκούμι, και εκείνα απάντησαν:
«Θέλαμε πάτερ, πρώτα να προσκυνήσουμε στο Εκκλησάκι σας και έπειτα να φάμε το λουκούμι».
Η Αγία Ματρώνα, εζήτησε κάποτε από την μητέρα της ένα πτερό μεγάλο. Το οποίο και μάδησε, και δείχνοντας το στην μητέρα της, της είπε:
«Βλέπεις μητέρα, αυτό το πτεράκι;».
«Και τί να ιδώ παιδί μου, αφού το έχεις μαδήσει;», είπε η μητέρα της.
<<Ένας άνθρωπος, ονομαζόμενος Ιωάννης, ενικήθη και έγινε κλέπτης, έγινε μάλιστα καπετάνιος εις 100 κλέπτας, αλλά είχε πολλήν ευλάβειαν εις την Θεοτόκον και κάθε πρωΐ και εσπέρας έλεγε τους Χαιρετισμούς της Παναγίας!
Θέλων ο Πανάγαθος Θεός να τον σώση διά την ευλάβειαν οπού είχεν εις την Θεοτόκον, έστειλε ένα Άγιον ασκητήν, τον οποίον άμα είδον οι κλέπται τον έπιασαν.
Τους λέγει τότε ο ασκητής:
«Σας παρακαλώ, να με υπάγετε εις τον καπετάνιο σας, διότι έχω να σας ειπώ λόγον διά το καλόν σας».
Τον επήγαν εις τον καπετάνιον και του λέγει:
«Κράξε μου όλα τα παλληκάρια να έλθουν να σας ειπώ ένα λόγον».
Τους κράζει ο καπετάνιος και ήλθαν.
Λέγει ο ασκητής:
«Δεν έχεις άλλον;».
Διηγείται ένα πνευματικό παιδί του πατρός Επιφανίου Θεοδωροπούλου:
«Πήγα στον γέροντα, κάποιον γνωστό μου να εξομολογηθή.
Αυτός, λοιπόν, όταν εβγήκε από το εξομολογητήριο, ήταν απογοητευμένος.
«Δεν ξανάρχομαι», μου λέει.
«Γιατί;», τον ερώτησα.
Μία περίοδο, στην Ι. Μονή του Αγίου Παντελεήμονος, στη Νέα Πεντέλη, ο Γέροντας Σίμωνας συνήθιζε, μετά τη Θεία Λειτουργία, να «ανοίγει το σχολείο». Συγκέντρωνε, δηλαδή, τους Μοναχούς του και όσους από τους πιστούς παρέτειναν την παραμονή τους στο Μοναστήρι, και άρχιζαν την ανάγνωση και ερμηνεία των επιστολών του Αποστόλου Παύλου, από έκδοση του 1968, η οποία έχει εκπονηθή από τον Άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη, ο Οποίος έχει λάβει υπόψη του όλους τους Πατέρες!
Ο Γέροντας πάντα μας έλεγε:
«Πρέπει να μελετούμε την Αγία Γραφή διά των Πατέρων»!
Μάλιστα δε, του άρεσε πάρα πολύ ο ιερός Χρυσόστομος και έλεγε:
Ένας πατέρας με οικονομική άνεση, ήθελε να διδάξει τον μεγάλο υιό του, τί σημαίνει αληθινή πτωχεία. Αποφάσισε λοιπόν και τον επήρε μαζί του, γιά να περάσουν λίγες μέρες στο χωριό, κοντά σε μία γνωστή οικογένεια που ζούσε στο βουνό. Πέρασαν τρεις μέρες και δύο νύκτες στην αγροικία αυτή, μαζί την πτωχή και απλοϊκή οικογένεια των χωρικών...
Καθώς επέστρεφαν στο σπίτι τους, στην πόλη τους, μέσα στο αυτοκίνητο, ο πατέρας ερώτησε το υιό του:
«Πώς σου φάνηκε η εμπειρία αυτή;».
«Ωραία», απάντησε ο υιός του.
«Και τί έμαθες από την ζωή των χωρικών;», συνέχισε ο πατέρας.
Και ο υιός του απάντησε:
<<Εγνώρισα κάποιον που εκκλησιαζόταν τακτικά και νήστευε, και είχε την εντύπωση ότι ζούσε πνευματικά… Εν τω μεταξύ, ενώ είχε πέντε διαμερίσματα και δύο μισθούς και παιδιά δεν είχε, δεν έδινε δραχμή σε κανένα πτωχό...
Και του είπα:
«Έχεις τόσους πτωχούς συγγενείς, γιατί δεν τους δίνεις κάτι; Τί θα τα κάνεις; Δώσε σε χήρες, σε ορφανά».
Και ξέρετε τί μου είπε;
«Καλά, να μην παίρνω ενοίκιο από την χήρα αδελφή μου…;;».
Ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι μου, όταν το άκουσα.
Αρρώστησε κάποιος από τους Γέροντες της Σκήτης και επειδή δεν μπορούσε να δεχθή τροφή, τον παρακαλούσε, πολλές ημέρες, ο μαθητής του, να του κάνει λίγο κουρκούτι από σιμιγδάλι. Με τα πολλά, εδέχθη ο γέροντας. Επήγε λοιπόν ο αδελφός, ετοίμασε το φαγητό και το έφερε στον γέροντα.
Όμως, κατά την προετοιμασία του γεύματος, υπήρχε κρεμασμένο ένα αγγείο με λίγο μέλι μέσα, αλλά και ένα άλλο όμοιο αγγείο με λάδι από λινόσπορο... Μύριζε μάλιστα αυτό, γιατί ήταν από πολύ καιρό και προοριζόταν γιά το λυχνάρι. Ο αδελφός λοιπόν, κατά λάθος, έβαλε στο φαγητό του Γέροντα από το αγγείο με το χαλασμένο λάδι, αντί από το αγγείο με το μέλι...
1.Η ψυχή, που δεν έχει την ακρίβεια του τρόπου ζωής και που δεν δέχθηκε ακόμη την αίσθηση του αyιασμού της καρδιάς, ας πενθεί και ας ζητεί θερμά από τον Κύριο να της δοθη αυτό το αγαθό, και η ενέργεια του Αγίου Πνεύματος. Κατά το Νόμο, εκείνοι που έπεσαν σε σωματικά αμαρτήματα, πρώτα επιτιμώνται από τον Ιερέα, με στέρηση της Θείας Κοινωνίας. Όσοι όμως δεν είχαν στη ζωή τους τέτοια αμαρτήματα και είναι καθαροί, προβιβάζονται ακόμη και στην Ιερωσύνη και μπορούν να τοποθετούνται μέσα στο Θυσιαστήριο, σαν Λειτουργοί του Κυρίου. Η Αγία Τριάδα κατοικεί μέσα στην καθαρή ψυχή, όσο είναι κατάλληλος και δεκτικός ο άνθρωπος. Όταν όμως αλλάξει πορεία ο άνθρωπος και λυπήσει το Άγιο Πνεύμα, συστέλλονται η Θεία Χάρη, η Αγάπη και κάθε Αγαθή Ενέργεια του Αγίου Πνεύματος. Στερείται ο νους την πνευματική ευφροσύνη και παραδίδεται σε θλίψεις και πειρασμούς, μέχρις ότου ορθοποδήσει και πάλι η ψυχή. Κατόπιν, αφού δείξει τη μετάνοια με εξομολόγηση και ταπείνωση, πάλι αξιώνεται της Θείας Χάριτος και απολαμβάνει ευφροσύνη περισσότερο από πρώτα. Αντίθετα, αν δεν λυπήσει το Άγιο Πνεύμα, τότε προκόπτει η ψυχή και προχωρεί από δόξα σε δόξα και από ανάπαυση σε τελειότερη ανάπαυση και συγκαταριθμείται στους τελείους εργάτες και αμέμπτους λειτουργούς του Χριστού, στην Αιώνια Βασιλεία Του!
<<Ο Θεοφόρος πατήρ Γερβάσιος, γιά το σιωνιστικό κατασκεύασμα του Μασσωνισμού, που αρνείται την Θεότητα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και πριονίζει το ταλαίπωρο Ελληνικό Έθνος μας, γράφει:
«Ο Μασσωνισμός δεν είναι αγαθοεργόν Ίδρυμα όπως κολακεύεται να διαφημίζει εαυτό... Είναι παγίς, ήτις συλλαμβάνει ευκόλως πάντα μυόφθαλμον υλιστήν, επιστήμονα και αφελή…
<<Κάποτε, δύο μοντέρνοι νεαροί (οι οποίοι μάλιστα δεν επίστευαν), ταξιδεύοντας μ’ ένα ατμόπλοιο, είδαν στο κατάστρωμα έναν γέροντα, γνωστό γιά την πίστη και την αγία ζωή του και θέλησαν να τον ειρωνευθούν…
Τον επλησίασαν, λοιπόν, και του είπαν:
«Γέροντα, έμαθες τα νέα;».
«Ποιά νέα, παιδιά μου;», ερώτησε ο γέροντας.
Είπε η αμμάς Θεοδώρα:
<<Καλό πράγμα είναι η ζωή της ησυχίας! Ο συνετός άνθρωπος ησυχάζει αληθινά! Είναι σπουδαίο πράγμα να ζει τον ησύχιο βίο ο μοναχός ή η μοναχή και προπάντων οι νέοι! Να ξέρεις όμως ότι, εάν κάποιος, έχει την πρόθεση να ζήσει τη ζωή της ησυχίας, έρχεται αμέσως ο πονηρός και βαρύνει την ψυχή:
<<Ένας σπουδαίος αββάς, ο πατήρ Αθανάσιος Χαμακιώτης, στον Ιερό Ναό της Παναγίας Νεραντζιωτίσσης στο Μαρούσι της Αττικής, ωμιλούσε με ζέουσα πίστη και Χάρη Θεού, γιά τα Πάθη του Χριστού και την Ανάσταση!
Κράτησε την ευσέβεια των Αθηναίων, και μάλιστα των υψηλών τάξεων, μισό αιώνα.
Ήταν γερή κουτσούρα ο παπά-Θανάσης, που την περιέλουζαν τα νάματα της Χάριτος και βλάσταινε συνεχώς Αγιοπατερική Θεολογία! Αυτοί οι πατέρες δεν έκαναν ούτε τους προορατικούς ούτε τους θαυματουργούς! Είχαν κατέβη στον στίβο και πάλευαν μαζί με τον κόσμο και έστηναν τρόπαιο νίκης κατά της κακουργίας των δαιμόνων!
Γέροντα Παΐσιε, ποιά είναι η φυσική απλότητα;
«Η φυσική απλότητα είναι, η απλότητα
που έχει ένα μικρό παιδί. Το παιδί, όταν κάνη μία αταξία, το μαλώνεις και
κλαίει. Αν μετά του δώσεις ένα αυτοκινητάκι, τα ξεχνάει όλα! Δεν εξετάζει γιατί
προηγουμένως το μάλωσες και ύστερα του έδωσες το αυτοκινητάκι. Ο μικρός
δουλεύει με την καρδιά, ενώ ο μεγάλος δουλεύει με την λογική»!!
.jpg)
