ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΣΗΜΕΙΑ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΡΤΥΡΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΜΑΤΡΩΝΗΣ ΤΗΣ ΡΩΣΙΔΟΣ!!

Στον Βίο της Αγίας Ματρώνας, υπάρχουν αρκετές αναφορές γιά την σχέση της με τις Αστυνομικές Κομμουνιστικές Αρχές, τις λεγόμενες «μιλίτσιγιες», που την καταδίωκαν, με συνέπεια να αναγκάζεται η Αγία σε συνεχείς μετακινήσεις.

 Στην πατρίδα της Αγίας Ματρώνας, οι δύο αδελφοί της, Μιχάλης και Ιβάν, μπήκανε στο κομμουνιστικό κόμμα. Ο Μιχάλης, μάλιστα, εξελίχθηκε στο βασικό στέλεχος του χωριού… Η Αγία, μένοντας στο σπίτι τους, με τα έργα και το παράδειγμά της, τους δίδασκε να φυλάττουν την Ορθόδοξη Πίστη. Έτσι, η παρουσία της, έγινε γιά τους αδελφούς της αφόρητη. Φοβούνταν ακόμα και τη σύλληψη. Από λύπη γι’ αυτούς, αλλά και γιά τους ηλικιωμένους γονείς της, η Μάτουσκα έφυγε γιά τη Μόσχα.

Άρχισαν οι περιπλανήσεις της σε συγγενείς και γνωστούς, σε σπιτάκια, διαμερίσματα και υπόγεια. Σχεδόν παντού, η Αγία Ματρώνα ζούσε χωρίς άδεια διαμονής και πολλές φορές ως εκ θαύματος σώθηκε από τη σύλληψη. Δύο «υποτακτικές-νοσοκόμες» έμεναν μαζί της και την περιποιούνταν...

ΤΟ ΘΑΝΑΣΙΜΟΝ ΠΑΘΟΣ ΤΟΥ ΘΥΜΟΥ ΚΑΙ Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ.

 

 

ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΑΝΑΦΟΡΑ, ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΠΑΪΣΙΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ!!

 

<<Τον Άγιο Παΐσιο, τον γνωρίσαμε την δεκαετία του '70. Ο Λευτέρης ο άνδρας μου, πήγαινε συχνά στο Άγιο Όρος και τον έβλεπε. Ο Άγιος τον αγαπούσε πολύ και όποτε πήγαινε και τον έβλεπε στην Καλύβα του, στην Παναγούδα, του έλεγε:

«Έλα Λευτέρη αδελφέ μου! Και τον αγκάλιαζε και τον φιλούσε»!

Πολλές φορές, όταν ο Άγιος Παΐσιος έβγαινε από το Όρος, ο Λευτέρης τον μετέφερε με το αμάξι μας και έτσι είχαν μεγάλη οικειότητα και αγάπη μεταξύ τους.

Το έτος 1982 ή 1983 όταν ήλθε ο Άγιος Παΐσιος στο Μοναστήρι της Σουρωτής, τον φιλοξενήσαμε στο σπίτι μας. Στο σπίτι καθήσαμε και μας έκανε πολλές νουθεσίες, τον ρωτούσαμε και μας απαντούσε. Γιά την αγάπη, μας είπε:

«Μην περιμένετε αγάπη από τους άλλους. Πρώτα δείξε εσύ αγάπη στον συνάνθρωπό σου και ας είναι κακός, δεν πειράζει. Εσύ θα δώσεις πρώτος αγάπη και μετά θα λάβεις απ’ αυτόν»!

Το βράδυ του βάλαμε να φάει. Είχε κρέας με πιλάφι. Επειδή όμως ξέραμε ότι δεν τρώει κρέας, μου λέει ο Λευτέρης:

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΦΗΤΙΚΗ ΡΗΣΙΣ ΤΗΣ ΟΣΙΑΣ ΜΑΤΡΩΝΗΣ ΤΗΣ ΡΩΣΙΔΟΣ!!

 

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΔΙΗΓΗΣΙΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ!!

 

<<Ένας μεγάλος έμπορος, εδέχθη μία ημέρα έναν πελάτη του, που τον παρακάλεσε να του δώσει διακόσιες χιλιάδες δραχμές, γιά να πληρώσει κάποια χρέη, γιά τα οποία κινδύνευε, να τον κλείσουν στη φυλακή. Αυτός όμως του είπε ότι, δεν είχε να του δώσει.

Το βράδυ, ο έμπορος επέστρεψε στο σπίτι του, αλλά ήταν πολύ σκεπτικός, και η γυναίκα του τον ερώτησε τί του συνέβαινε. Εκείνος της ανέφερε το περιστατικό και η γυναίκα του, τού ζήτησε να πάει άμεσα στον πελάτη του και να του δώσει τα απαραίτητα χρήματα.

Ήταν έντεκα το βράδυ. Σηκώνεται λοιπόν και πηγαίνει στο σπίτι του πελάτη του, αλλά βρίσκει μόνο τη γυναίκα του διότι ο άνδρας της είχε συλληφθή και ευρισκόταν στην φυλακή. Ο έμπορος, έδωσε τα χρήματα στην σύζυγο του πελάτη του, ώστε να πάει αύριο και να πληρώσει το χρέος. Έτσι και έγινε και ο άνθρωπος βγήκε τελικά από τη φυλακή και σ’ ένα μήνα επέστρεψε όλα τα χρήματα στον έμπορο.

Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΑΠΟΔΕΙΞΙΣ ΤΗΣ ΑΓΙΟΤΗΤΟΣ!!

 

«ΒΛΕΠΕΤΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ, ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ»!!

 

        Κάποτε, ένας νέος έφθασε σε μία όαση στη μέση της ερήμου και εκεί συνάντησε τον γέρο-Ελισαίο με την οικογένεια του.
        Αμέσως, λοιπόν, ερώτησε τον γέροντα:
        «Τί είδους άνθρωποι ζουν σ’ αυτόν τον τόπο, γέροντα;».
        «Τί είδους άνθρωποι ζούσαν στον τόπο που άφησες, παιδί μου;», ερώτησε με τη σειρά του ο γέροντας.
        «Ζούσα σε μία κοινωνία εγωιστών και κακών και είμαι χαρούμενος που έφυγα από κοντά τους», απάντησε ο νέος.
        «Τους ίδιους ανθρώπους θα βρεις και εδώ, παιδί μου», απάντησε ο σοφός γέροντας.

ΤΟ ΘΑΥΜΑΣΤΟΝ ΜΕΓΑΛΕΙΟΝ, ΤΗΣ ΤΑΠΕΙΝΟΦΡΟΝΟΣ ΨΥΧΗΣ!!

 

ΤΟ ΜΕΓΙΣΤΟΝ ΟΦΕΛΟΣ, ΕΚ ΤΗΣ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΗΣ ΚΑΙ ΠΑΤΕΡΙΚΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΕΩΣ!!

Κάποιος αδελφός, ερώτησε τον γέροντα Αρσένιο τον Σπηλαιώτη (τον συνασκητή του Αγίου Ιωσήφ του Ησυχαστή):

«Παππού, από την Αγία Γραφή, τί να διαβάσουμε περισσότερο;».

 Και ο απλοϊκός και σοφός γέροντας απάντησε ως εξής:

«Παιδί μου, όλη η Αγία Γραφή είναι Θεόπνευστη και πρέπει να Την διαβάζουμε. Από την Παλαιά Διαθήκη, ειδικά, πρέπει να διαβάζουμε το Ψαλτήρι. Είναι πολύ δυνατή προσευχή!»!

Και συνέχισε ο γέρων:

Η ΔΙΑΚΑΗΣ ΚΑΙ ΤΑΠΕΙΝΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ, ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΤΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΜΑΣ!!

 

ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ, ΑΙΝΟΣ ΚΑΙ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΘΕΟΝ!!

 

<< Εγνώριζα δύο γεωργούς, από την Ήπειρο.

Ο ένας ήταν οικογενειάρχης και είχε ένα-δύο χωραφάκια και εμπιστευόταν τα πάντα στον Θεό. Εργαζόταν όσο μπορούσε, χωρίς άγχος.

«Θα κάνω ό,τι προλάβω», έλεγε.

Μερικές φορές, άλλα δεμάτια σάπιζαν από την βροχή, γιατί δεν προλάβαινε να τα μαζέψει, άλλα του τα σκόρπιζε ο αέρας και όμως γιά όλα έλεγε:

«Δόξα Σοι ο Θεός!».

Και όλα του πήγαιναν καλά!

Ο άλλος γεωργός, είχε πολλά κτήματα, αγελάδες κ.λπ., αλλά δεν είχε παιδιά.

ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΑΠΟΛΥΤΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΓΙΑΝ ΓΡΑΦΗΝ!!

 

ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ, ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΜΑΤΡΩΝΗΣ ΤΗΣ ΡΩΣΙΔΟΣ!

                 

   Η Άννα Βιμπορνόβα, αφηγείται το παρακάτω περιστατικό σχετικά με την Αγία Ματρώνα την Αόμματη την Ρωσίδα:

<<Ήλθε μια φορά ένας αστυνομικός, να συλλάβει την Αγία Ματρώνα και εκείνη του λέει:

«Φύγε, φύγε γρήγορα, έχεις συμφορά στο σπίτι σου. Η τυφλή δεν φεύγει από εσένα. Εδώ στο κρεβάτι κάθομαι. Δεν πάω πουθενά...»!

Την άκουσε ο αστυνομικός, πήγε σπίτι του και βρήκε την γυναίκα του καμένη από την γκαζιέρα. Πρόλαβε και την μετέφερε στο Νοσοκομείο. Όταν την επομένη ημέρα γύρισε στην υπηρεσία του, τον ερώτησαν:

Η ΟΡΘΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ, ΤΟΥ ΟΝΤΩΣ ΠΡΑΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ!!

 

Η ΖΩΣΑ ΠΙΣΤΙΣ ΤΟΥ ΑΠΛΟΥ ΒΟΣΚΟΥ ΚΑΙ Η ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΟΣ ΕΠΙΒΡΑΒΕΥΣΙΣ ΑΥΤΗΣ!!

 

Ήταν Μεγάλο  Σάββατο (το  1970) και κάτι  θαυμαστό  συνέβη εδώ στον διπλανό συνοικισμό. Όταν κτύπησε η καμπάνα της Εκκλησιάς, γιά την Ανάσταση, όλο το χωριό, κατά οικογένειες, ξεκίνησε γιά την Εκκλησιά.

Μαζί τους ανέβαιναν και ο γερο-Γεωργακός, ο τσοπάνος με την οικογένειά του. Μόλις πέρασαν τη μεγάλη ανηφόρα, άκουσαν, μέσα στην  ησυχία  της  νύχτας,  πέρα  στα  μαντριά  του  Γεωργακού,  μεγάλο θόρυβο.

Ο Γεωργακός έβαλε αυτί γιά ν’ ακούσει καλλίτερα τί συμβαίνει... Μαζί του στάθηκαν και οι άλλοι χωριανοί.

«Λύκοι μπήκαν στο μαντρί μου», είπε. «Απόψε διάλεξαν να το κάνουν... Ξέρω εγώ, ο σατανάς τους έστειλε γιά να με εμποδίσει να πάω στην Ανάσταση… Αλλά, έννοιά του, δεν θα του κάνω το χατίρι…»

Κοίταξε πέρα προς τα μαντριά και φώναξε δυνατά:

«Απόψε προβατάκια μου σας αφήνω στα Χέρια του Θεού μου»!

Η ΔΥΝΑΜΙΣ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΑΔΕΛΦΙΚΗΣ ΑΓΑΠΗΣ!

 

ΣΟΦΗ ΣΥΜΒΟΥΛΗ, ΤΟΥ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΥ Δ.ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ, ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ!!

 

<<Κάποτε, κάποιος νέος, επίεζε τον πατέρα του, να του γράψει το σπίτι του και κάποια άλλα περιουσιακά στοιχεία…

Ο πατέρας, μετά από πολλή σκέψη λέει στον γιό του:

«Παιδί μου, θα μου επιτρέψεις, να σου απαντήσω σε λίγες ημέρες».

Ήταν άνοιξη και κάτω από το μπαλκόνι του σπιτιού τους, ήταν μία χελιδονοφωλιά. Ο πατέρας πήγε και πήρε από εκεί τα μικρά χελιδονάκια, επτά ήταν, και τα έβαλε μέσα σ’ ένα κλουβί, αφήνοντας όμως ανοικτή την πόρτα του κλουβιού. Η μητέρα και ο πατέρας των χελιδονιών, βλέποντας αυτήν την αλλαγή, αναγκάζονταν να μπαίνουν μέσα στο κλουβί και να  ταΐζουν τα παιδιά τους. Τελικά το κλουβί, έγινε το “σπίτι” των χελιδονιών, αφού τα βράδυα κοιμόντουσαν όλα εκεί.

ΑΛΛΟ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΑΣΥΔΟΣΙΑ!

 

 

ΘΕΟΠΝΕΥΣΤΟΣ ΕΡΜΗΝΕΙΑ, ΤΟΥ ΣΗΜΕΙΟΥ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ!!

 

            <<Ακούσατε, Χριστιανοί μου, πώς πρέπει να γίνεται ο Σταυρός και τί σημαίνει:

 Μας λέγει το Άγιον Ευαγγέλιον πως η Αγία Τριάς, ο Θεός, δοξάζεται εις τον Ουρανόν, από τους Αγγέλους!

Εσύ όμως τί πρέπει να κάμης;

Σμίγεις τα τρία σου δάκτυλα με το δεξιόν το χέρι σου και, μην ημπορώντας να ανεβής εις τον Ουρανόν να προσκυνήσης, βάνεις το χέρι σου εις το κεφάλι σου, διότι το κεφάλι σου είναι στρογγυλό και φανερώνει τον Ουρανόν, και λέγεις με το στόμα:

ΑΠΟΦΥΓΗ, ΤΩΝ ΦΟΒΕΡΩΝ ΠΑΘΩΝ, ΘΥΜΟΥ ΚΑΙ ΟΡΓΗΣ!

ΤΟ ΕΚΧΥΛΙΣΜΑ ΤΗΣ ΕΥΛΑΒΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΨΥΧΗΣ, ΟΤΑΝ ΠΛΗΣΙΑΖΗ ΤΑ ΑΧΡΑΝΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ!!

 

Στροφές από το περίφημο ποίημα, του μεγάλου Χριστιανού ποιητού Γεωργίου Βερίτη (Αλεξάνδρου Γκιάλα), 

 

«Ο ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ»

 

 << Πάσχα θα κάμω πάλι σήμερα,
γιατί θα κοινωνήσω πάλι!
Πάσχα θα κάμω πάλι σήμερα,
κι είν᾿ η λαχτάρα μου μεγάλη!

 Ο Λειτουργός προβαίνει επίσημα
τ᾿ Άγια κρατώντας υψωμένα,
μα Εσύ μας κράζεις με τα χείλη του:
«Πιστοί μου ελάτε προς Εμένα»!

 Σεμνά κι αθόρυβα προσέρχονται·
θερμός στα μάτια ο πόθος λάμπει·
κι ανοίγουν οι καρδιές εφτάδιπλες,
ο Βασιληάς των όλων νάμπη!

ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΣ, ΕΙΣ ΤΑΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΑΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΚΤΟΝΟΥ ΕΧΘΡΟΥ.

 

ΤΟ ΥΠΕΡΒΑΛΛΟΝ ΤΗΣ ΑΣΚΗΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΗΣΥΧΑΣΤΙΚΗΣ ΒΙΟΤΗΣ!!!

 

 Λέγει κάποιος αδελφός:

«Εγώ αββά, από τότε που άρχισα να μονάζω, ψάλλω την Ακολουθία του κανόνα των ωρών, σύμφωνα με την Οκτώηχο».

 Αποκρίθηκε τότε ο σοφός γέροντας:

«Γι’ αυτό αδελφέ μου, φεύγουν από σένα η κατάνυξη και το πένθος. Θυμήσου τους μεγάλους Πατέρες, πως, παρόλο που ήταν αμόρφωτοι και δεν γνώριζαν ούτε ήχους ούτε τροπάρια παρά μόνο λίγους ψαλμούς, έλαμψαν ως αστέρες στον κόσμο. Τέτοιοι ήταν ο αββάς Παύλος ο απλούς, ο αββάς Παμβώ, ο αββάς Απολλώ και οι λοιποί Θεοφόροι πατέρες, οι οποίοι και νεκρούς ανέστησαν και μεγάλα θαύματα έκαναν και την εξουσία εναντίον των δαιμόνων είχαν λάβει από το Θεό, όχι με τα ψαλσίματα, τα τροπάρια και τις μελωδίες, αλλά με την προσευχή, που γίνεται με συντετριμμένη καρδία και νηστεία! Με αυτά παραμένει, αδιαλείπτως ο φόβος του Θεού μέσα στην καρδία και δυναμώνει το πένθος, που καθαρίζει τον άνθρωπο από κάθε αμαρτία και κάνει το νου καθαρότερο από το χιόνι!

Η ΔΥΝΑΜΙΣ ΚΑΙ Η ΕΥΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΕΥΧΗΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ!!

 

Η ΕΠΙΒΡΑΒΕΥΣΙΣ ΤΗΣ ΒΑΘΕΙΑΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΣ, ΤΟΥ ΠΤΩΧΟΥ ΕΛΕΗΜΟΝΟΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΡΧΟΥ!!

 

        Στα χρόνια της Κατοχής, πέρασαν τρεις-τέσσερις πεινασμένοι συνάνθρωποί μας, σχεδόν γυμνοί, από την γειτονιά μας, ζητώντας βοήθεια. Οι περισσότεροι, εκείνη την εποχή, δεν είχαν ούτε το ψωμί της ημέρας και έτσι οι άνθρωποι πέθαιναν της πείνας, ακόμη και στους δρόμους... Μικροί και μεγάλοι, όταν πεινούσαν, ανακάτευαν τα σκουπίδια και ό,τι έβρισκαν, το έτρωγαν...
        Ένας γείτονας φιλότιμος και ελεήμων, όταν τους είδε σ’ αυτήν την κατάσταση, τους λυπήθηκε και πήρε ό,τι είχε μέσα το κρεμαστό “φανάρι” τους και τους τα έδωσε.
        Μόλις κατάλαβε η γυναίκα του, τι συνέβη, του έσυρε τα εξ αμάξης:
        «Και τί θα φάμε εμείς; Το βράδυ τα παιδιά θα μείνουν νηστικά… Έδωσες τα λιγοστά τρόφιμα μας…», έλεγε και ξαναέλεγε η σύζυγος.

Η ΤΑΠΕΙΝΗ ΚΑΙ ΚΑΘΑΡΑ ΚΑΡΔΙΑ, ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΟ ΚΑΤΟΙΚΗΤΗΡΙΟΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!!

 

ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΟΥΝ, ΔΙΑ ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΩΝΤΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ!!

 

<<Μία μητέρα, με επισκέφθηκε με κάτι νύχια μέχρι εκεί, σαν το γεράκι, βαμμένα κόκκινα, και μου λέει:

«Έχω το παιδί μου άρρωστο βαρειά. Να κάνεις προσευχή, πάτερ! Κάνω και εγώ προσευχή, αλλά...».

«Τί προσευχή κάνεις;» της λέω.

«Εσύ γρατζουνάς τον Χριστό με αυτά τα νύχια… Κόψε πρώτα τα νύχια, να γίνει καλά το παιδί. Γιά την υγεία του παιδιού σου, τουλάχιστον να κόψεις τα νύχια και να πετάξεις τις μπογιές».

«Να τα βάψω άσπρα, πάτερ;», μου λέει.

«Η ΘΕΙΑ ΧΑΡΙΣ ΤΑ ΕΛΛΕΙΠΟΝΤΑ ΑΝΑΠΛΗΡΟΙ»!!!

 

ΤΑ ΖΩΝΤΑΝΑ ΘΑΥΜΑΤΑ, ΤΗΣ ΑΓΝΗΣ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ!!

 

Σε κάποια περιοχή, για καιρό δεν είχε βρέξει καθόλου και οι αγρότες άρχισαν να ανησυχούν γιά τις σοδειές τους. Ο εφημέριος του χωριού, δεν έχασε καιρό και κάλεσε όλο το χωριό σε λιτανεία, ώστε  να στείλη ο Θεός την πολυπόθητη βροχή.

Ξεκίνησαν οι οικογένειες να μαζεύωνται στην Εκκλησία. Ανάμεσα στους πιστούς ήταν και ένα κοριτσάκι, η Κατερίνα, η οποία μάλιστα κρατούσε μία μεγάλη ομπρέλα.

Όλοι ερωτούσαν την Κατερίνα:

ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ!!

 

Ο ΔΙΟΡΑΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΠΡΟΟΡΑΤΙΚΟΣ ΑΓΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ Ο ΤΣΑΛΙΚΗΣ!!

 Κάποιος νέος, γνώρισε μία κοπέλα, που κατά την γνώμη του, είχε τα κατάλληλα προσόντα ώστε να την παντρευθή.

Πήγε και ερώτησε γι’ αυτό, τον Άγιο Ιάκωβο τον Τσαλίκη. Ο Άγιος Ιάκωβος κούνησε αρνητικά το κεφάλι του, χωρίς όμως να του εξηγήσει τον λόγο, που δεν συμφωνούσε. Ο νέος επέμενε. Πήγε και δεύτερη και τρίτη φορά. Όμως ο Γέροντας κρατούσε την ίδια αρνητική στάση. Ο νέος έκανε υπακοή στον Άγιο Γέροντα και δεν ξανασκέφθηκε εκείνη την περίπτωση.

ΑΣ ΠΡΑΤΤΩΜΕΝ ΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΜΑΣ ΚΑΙ ΔΙΑ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΕΧΕΙ Ο ΘΕΟΣ!!

 

ΑΓΙΟΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΙ, ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΚΑΘ’ ΗΜΕΡΑΝ ΒΙΟΤΗΣ!!

 

<<Μερικοί κοσμικοί που ζούσαν αμελώς με ερώτησαν:

«Πώς μπορούμε, εμείς που ζούμε με συζύγους και είμασθε περικυκλωμένοι με τόσες κοινωνικές υποχρεώσεις, να ακολουθήσωμε την μοναχική ζωή;».

 Και τους απήντησα:

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑ ΘΕΟΝ ΣΟΦΙΑΝ, ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΗΣ ΚΡΟΝΣΤΑΝΔΗΣ!

ΠΟΛΥΤΙΜΟΣ ΚΑΙ ΩΦΕΛΙΜΟΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΗΓΗ, ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΑΣ!

 

Υπάρχουν πολλές Χριστιανικές εικόνες, μέσα στις Κατακόμβες της Αγίας Πρίσκιλλας, στη Ρώμη. Μία από αυτές τις εικόνες, η αρχαιότερη σωζόμενη αγιογραφία της Υπεραγίας Θεοτόκου, που χρονολογείται περίπου στο 170 μετά Χριστόν, ευρίσκεται σ’ αυτή την κατακόμβη, στην οδό Salaria. Η πιο παλιά σωζόμενη έκφραση της Χριστιανικής αγιογραφίας, ευρίσκεται στους τοίχους των Χριστιανικών κατακομβών της Ρώμης. Η εικόνα, παρουσιάζει την Παναγία με τον Χριστό Νήπιο στην αγκαλιά Της (Παναγία Βρεφοκρατούσα)!

Οι κατακόμβες της Αγίας Πρίσκιλλας, χρησιμοποιήθηκαν από τους Χριστιανούς γιά τον ενταφιασμό των νεκρών, από τις αρχές του δευτέρου αιώνα μέχρι τον τέταρτο αιώνα. Οι κατακόμβες εκτείνονται στη μεγάλη έκταση των 13ων χιλιομέτρων, σε διάφορα επίπεδα μέσα στη γη. Μερικοί από τους τοίχους και τις οροφές είναι διακοσμημένοι με υπέροχες εικόνες από βιβλικές σκηνές! Περιέχουν διάφορα έργα ζωγραφικής των παλαιών Αγίων και των πρώτων Χριστιανικών συμβόλων!

ΤΟ ΔΙΔΑΣΚΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ!

 

ΘΕΟΠΝΕΥΣΤΟΣ ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ, ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΔΗΘΕΝ «ΖΩΟΦΙΛΟΥΣ»!!

 

<<…Να χαϊδεύεις τη γάτα μουρμουρίζοντας «γατούλα, γατούλα» ή να παίζεις και να μιλάς με το σκύλο παύοντας να σκέπτεσαι τον Θεόν, ή φροντίζοντας γιά τα ζώα να λησμονείς τον πλησίον σου ή και να μαλώνεις εξ αιτίας τους με τους ανθρώπους, όλα αυτά αποτελούσαν γιά το Γέροντα Σιλουανό, παράβαση των Εντολών του Θεού, η πιστή τήρηση των οποίων αναδεικνύει τέλειο τον άνθρωπο!

Σε ολόκληρη την Καινή Διαθήκη, δεν ευρίσκουμε ούτε ένα χωρίο, που να διηγείται, πως ο Κύριος προσήλωσε την προσοχή Του στα ζώα! Και όμως Αυτός αγαπούσε πραγματικά, όλη την Δημιουργία Του!

Να, τί γράφει σχετικά,ο ίδιος ο γ. Σιλουανός:

ΜΑΚΡΑΝ, ΤΟΥ ΤΥΡΑΝΝΙΚΟΥ ΠΑΘΟΥΣ, ΤΟΥ ΑΓΧΟΥΣ!

 

«ΕΙΣ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΝ ΑΙΩΝΙΟΝ»!!

Προ τριημέρου, δηλαδή στις 13.07.1965, έφυγε γιά την αιωνιότητα ο μεγάλος διδάχος Φώτης Κόντογλου.  Ο στενός φίλος και συνεργάτης του, Βασίλης Μουστάκης, έγραψε γι’ αυτόν:

 <<Ο Θεός τον είχε χαριτώσει σπάταλα! Του έδωσε μία ψυχή ωραία! Και δύο τάλαντα εξαίσια: Ό,τι έβγαινε από τη γραφίδα ή το χρωστήρα του, έμενε ανεπανάληπτο και άφθαστο σε αισθητική αξία. Κι ό,τι φανέρωσε από τον εσωτερικό του κόσμο, με λόγια ή με πράξεις, ήταν αληθινά πεμπτουσία Ελληνική του Ευαγγελικού βιώματος!

Σ’ όλα του, ένοιωθες ότι είχες να κάνεις με ένα κομμάτι από το νταμάρι της Παραδόσεως. Δεν ήταν ένας υποδυόμενος. Ήταν ένας ποιητής, ταυτισμένος με τα απαυγάσματά του.

ΑΠΛΗ ΚΑΙ ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΗ ΚΑΤΑ ΘΕΟΝ ΝΟΥΘΕΣΙΑ!!

 

ΑΝΟΗΤΟΙ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ, ΑΠΛΑΙ ΔΙΔΑΧΑΙ, ΕΝΤΟΝΟΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΖΩΗΣ!!

 

Κάποτε, ένας Βασιλέας, συναντήθηκε συμπωματικά με έναν ασκητικό και σοφό γέροντα. Παρατηρώντας τον ο Βασιλιάς του λέει:

«Θαυμάζω γέροντα την μεγάλη άσκηση και θυσία που κάνεις. Θυσιάζεις όλη σου τη ζωή εις τον Θεόν, που (κατ’ εμέ) είναι πραγματικά πολύ αμφίβολο ότι υπάρχει…».

Ο ασκητής, ακούγοντάς τον, μειδίασε και απάντησε ως εξής, χωρίς κανένα φόβο:

«Και εγώ, Μεγαλειότατε, θαυμάζω την δικιά σας άσκηση και θυσία, οι οποίες είναι κατά πολύ ανώτερες από την ιδική μου».

«Είναι δυνατόν αυτό;», του είπε με απορία ο Βασιλιάς.

ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ ΚΑΙ ΑΙ ΗΥΞΗΜΜΕΝΑΙ ΕΥΘΥΝΑΙ ΜΑΣ!!

 

 

ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΠΡΟΚΛΗΣΙΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΑΛΛΑ ΠΑΝΤΟΤΕ ΜΕΤΑΝΟΙΑ!!

         Κάποτε, σε ένα χωριό της Σερβίας, έπεσε πολύ και μεγάλο χαλάζι με αποτέλεσμα να καταστρέψει τα πάντα, αμπέλια, δένδρα, χωράφια, κήπους, αλλά και ζώα…
       Η ξαφνική καταστροφή, ευρήκε πολλούς από τους χωρικούς στο καφενείο του χωριού, όπου θρηνούσαν το βιός τους, κάποιοι όμως βλασφημούσαν και καταριόντουσαν, ανάμεσα στους οποίους ο ταβερνιάρης προεξήρχε…, γνωστός, μάλιστα, για το θυμώδη χαρακτήρα του και την ανεξέλεγκτη οργή του, αφού ξεστόμισε αρκετές βλασφημίες, είπε:

ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΣΥΣΤΑΣΙΣ!!

 

ΤΟ, ΚΑΤΑ Φ.ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ, ΗΜΕΤΕΡΟΝ ΧΡΕΟΣ!!

 

ΤΟ ΤΑΠΕΙΝΟΝ ΚΑΙ ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΟΝ ΧΑΡΙΣΜΑ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΣΙΛΟΥΑΝΟΥ ΤΟΥ ΑΘΩΝΙΤΟΥ!!

<< Να, εδώ και πολλά χρόνια πάσχω από πονοκέφαλο και δύσκολα τον υποφέρω, αλλά με ωφελεί, διότι με την ασθένεια ταπεινώνεται η ψυχή. Η ψυχή μου επιθυμεί διακαώς να προσεύχεται και να αγρυπνεί, αλλά η ασθένεια με εμποδίζει, διότι το άρρωστο σώμα απαιτεί ανάπαυση. Και παρακάλεσα πολύ τον Κύριο να με θεραπεύσει, αλλά δεν με άκουσε. Και αυτό σημαίνει, πως αυτό δεν θα ήταν προς όφελός μου.

«ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ, Ο ΕΡΩΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΟΥ» (Άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος)!!!

 

ΜΑΚΡΑΝ ΑΠΟ ΚΑΤΑΚΡΙΣΕΙΣ, ΣΧΟΛΙΑ, ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΑΣ ΚΑΙ «ΚΟΥΤΣΟΜΠΟΛΙΑ».

        Κάποια γυναίκα, κουτσομπόλευε την νεαρή γειτόνισσά της για κάποιο ζήτημα. Δεν πέρασαν λίγες ημέρες και όλη η κοινωνία της περιοχής έμαθε τα «νέα», ακόμη και η γειτόνισσα της τα άκουσε, από στόμα σε στόμα και η καϋμένη προσβλήθηκε και πόνεσε πολύ, διότι το κουτσομπολιό εκείνο, επί πλέον, δεν απηχούσε την πραγματικότητα και ήταν καθαρή συκοφαντία…
        Σύντομα η γυναίκα που έκανε το κουτσομπολιό, ανακάλυψε ότι, όλες οι φήμες που είχε διαδώσει, ήταν ψέμματα και ανακρίβειες. Στενοχωρήθηκε πολύ και πήγε στο πνευματικό της να την καθοδηγήσει, γιά το πώς θα μπορούσε να αποκαταστήσει το κακό που έκανε στην γειτόνισσά της.
        Στο πέρας της εξομολογήσεως, και με σκοπό να διδάξει ο διακριτικός πνευματικός την μετανοημένη γυναίκα, η οποία αναζητούσε να μάθη και τον τρόπο που θα διώρθωνε το πρόβλημα που δημιούργησε στην γειτόνισσα της, της λέει:

ΑΠΛΟΥΝ ΜΑΘΗΜΑ ΗΡΕΜΙΑΣ ΚΑΙ ΠΡΑΟΤΗΤΟΣ!!

 

ΠΟΛΥ ΑΠΛΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΜΑΛΑ ΔΙΔΑΚΤΙΚΟΝ!!

Ένα μικρό σπουργιτάκι, παρουσιάσθηκε μπροστά στους σοφούς του κόσμου και αναζητούσε απαντήσεις στα εξής απλά ερωτήματα:

 

Πώς ευρέθηκα μέσα στο αβγό και ποιός μερίμνησε γιά την τροφή και τον αέρα που χρειαζόμουν εκεί μέσα;

Ποιός είπε στην μητέρα μου, να κάθεται πάνω στα αβγά τόσες ημέρες και μάλιστα να τα γυρίζει πότε-πότε;

Γνωρίζετε εσείς οι σοφοί άνθρωποι, πώς εάν δεν τα γύριζε τ’ αβγά η μητέρα μου, θα έβγαινα ανάπηρο;

Ποιός μου είπε να σπάσω με τη μύτη μου το αβγό, γιά να βγω έξω όταν έπρεπε;